استفاده از تجارب ارزشمند دولت سیزدهم در عرصه دیپلماسی

طبعا یکی از موضوعات مهمی که در دولت جدید مورد توجه قرار میگیرد مساله سیاست خارجی است. در چنین شرایطی با توجه به تجربه دوران ریاست جمهوری شهید آیت الله رئیسی در این حوزه چنانچه دولتمردان آینده اعم از رئیس جمهور و وزیر خارجه برخی از رویکردهای دولت سیزدهم را در عرصه دیپلماسی دنبال کند به نظر میرسد که جمهوری اسلامی ایران میتواند دستاوردهای خوبی را در سیاست خارجی کسب کند. اولین رویکرد، تقویت روابط کشورهای همسایه در چارچوب سیاست همجواری است. با توجه به اینکه ایران ۱۵ همسایه را دارد و با احتساب با کشورهایی که با فاصله یک کشور به عنوان همسایگان دور ما محسوب میشوند ما شاید ۲۵ همسایه دور و نزدیک داریم که میبایست این روند خوبی که برای تقویت روابط با همسایگان کماکان ادامه پیدا کند و در دستور کار دولت آینده قرار گیرد. جمهوری اسلامی ایران به عنوان پل متصل کننده آسیا به اروپا برای همسایگان فرصتی مغتنمی است و ما میتوانیم از موقعیتهای تجاری، ترانزیتی، حمل و نقل و و حوزههای انرژی همسایگان بهره ببریم و در قالب امنیتی در حوزه مبارزه با تروریسم و قاچاق مواد مخدر هم میتوان تعاملات مشترکی را با همسایگان تعریف کرد. نکته دیگر موضوع نگاه به شرق است و این همه از رویکردهای مثبت دولت سیزدهم بود. با توجه به خصومتهایی که آمریکا و هم پیمانان این کشور نسبت به ایران داشتند و به نظر نمیرسد که در آیندهای نزدیک شاهد برطرف شدن این دشمنیها باشیم سیاست نگاه به شرق یک رویکرد بسیار سازندهای است که در دو حوزه سیاسی و جغرافیایی میتوان این سیاست را دنبال کرد. در حوزه جغرافیایی، کشورهایی که در شرق ایران و بویژه شرق آسیا قرار دارند و در مفهوم سیاسی کشورهایی که مخالف سیاستهای خصمانه غرب علیه جمهوری اسلامی و منتقد سیاست یکجانبه گرایی آمریکا هستند ما میتوانیم دوستان زیادی داشته باشیم و به نوع روابط خود تنوع بدهیم. موضوع بعدی مساله تقویت حضور نفوذ و حضور در غرب آسیا است که بسیار کار مهمی است و حضور ما در این منطقه باعث قدرتمند شدن ایران و دیگر کشورهای این حوزه شده و همکاری ما با کشورهای محور مقاومت در حوزه مبارزه با تروریسم، صهیونیسم و سلطه گری و مداخله غرب در امور داخلی این کشورها مقابله کردیم و این نوع همکاری باعث بهره مندی ما و دیگر کشورهای این حوزه شده است؛ بنابراین موضوع تقویت محور مقاومت باید در دستور کار دولت جدید قرار گیرد. در این عرصه تجربه دولت سیزدهم در هماهنگی کامل میان میدان و دیپلماسی باید دنبال شود و همکاری لازم با نیروهایی که به صورت کاملا مشروع در حوزه دیپلماسی مشغول فعالیت هستند هماهنگیهای لازم صورت گیرد. موضوع دیگر مساله مذاکرات ۱+۴ است که جمهوری اسلامی ایران کماکان این گفتگوها را میبایست ادامه بدهد البته با هدف رفع تحریمها و به صورت عزتمندانه در پی این باشیم که تعهدات خودمان را در قبال اجرای تعهدات طرف مقابل عملیاتی کنیم و در وهله اول این غرب و در راس آن آمریکا است که اگر برخلاف گذشته آمادگی عملی خود را برای بازگشت به تعهدات خود به اثبات برساند جمهوری اسلامی ایران میتواند در قبال اتخاذ یک دیپلماسی فعال در مسیر لغو تحریمها اقدام کند. نکته آخر اینکه تقویت دیپلماسی اقتصادی باید کماکان به عنوان یکی از برنامهها و سیاستهای دولتمردان آینده مورد توجه قرار گیرد تا بسترسازی مناسبی برای فعالیت بخشهای خصوصی در کشورهای مختلف صورت گیرد و در کنار آن در پی مراودات دولتها ما بتوانیم اقتصاد کلان خود را در حوزه فروش نفت، گاز و فرآوردههای آن دنبال کنیم و با احداث خطوط ریلی و جادهای بستر مناسبی را برای تقویت مناسبات اقتصادی با کشورهای دوست فراهم کنیم.