اثرات مخرب پمپاژ سیاه نمایی در امر انتخابات

با این وصف، مساله و مشکل اصلی کسانی که مردد هستند و پای صندوق‌های رای نمی‌آیند بیان مشکلات و سیاه نمایی‌ها و روی آوردن به دوقطبی سازی های کاذب نیست، چون بسیاری از افراد جامعه ما نسبت به مسائل و معضلات کشور وقوف دارند و مشکلات را می‌شناسند و نسبت به قوت‌ها و ضعف‌ها هم آشنایی کامل دارند و حتی بواسطه ناامیدی از برطرف شدن این موانع و چالش‌ها است که موجب شده آن‌ها با صندوق‌ها قهر کنند و در دوره‌های برگزاری انتخابات شرکتی در مشارکت نداشته باشند. 

معتقدم مساله اصلی در امر مشارکت تولید امید و نشاط در جامعه است. به عبارت دیگر اگر جریانات، گروه‌های سیاسی و اشخاص می‌خواهند مردم را به مشارکت و حضور در پای صندوق‌های رای دعوت کنند باید به جامعه امید بدهد؛ بنابراین کسانی که سیاه نمایی می‌کنند و به طور مداوم از برطرف نشدن مشکلات حرف می‌زنند و به نوعی تحقق هر اتفاق مثبتی در کشور را با روی کار آمدن نامزد رقیب امکان ناپذیر تلقی می‌کنند باید بدانند که این رویکرد باعث نخواهد شد که امیدی به روحیه جامعه تزریق شود و به طور طبیعی این رویه باعث خواهد شد که مردم ناامیدتر شوند و این مساله به صورت حتم باعث آسیب رساندن به کلیت انتخابات خواهد شد. 

بر این باورم که بخشی از ناامیدی‌های شهروندان از مشارکت در امر انتخابات و قهر با صندوق‌های رای ناشی از پمپاژ وسیع سیاه نمایی و ترویج یاس در جامعه در سال‌های متمادی بواسطه عملکرد جریان‌های سیاسی است.

نامزد‌ها و ستاد‌های انتخاباتی آن‌ها و همچنین جامعه طرفداران زمانی به عنوان افراد متعهد و مسئولیت پذیر شناخته می‌شوند که اگر مشکلی مطرح می‌کنند برای آن راه حلی و برنامه‌ای ارائه بدهند وگرنه از اگر بنا باشد فهرستی بلندبالا از مشکلات کشور که بعضا بزرگنمایی هم می‌شود و حتی بخش عمده آن‌ها مساله مهم کشور هم نیست مطرح شود بدون اینکه هیچ راه حلی برای برون رفت از آن ارائه شود طبعا موجب ناامیدی مردم می‌شود و جامعه را از مشارکت باز می‌دارد.