جنایتی هولناک علیه آزادی رسانه

طبق مقررات و قوانین بین المللی چند طبقه از افراد و صنوف مختلف از جمله امدادگران، خبرنگاران و دیپلمات‌ها در زمان جنگ از مصونیت برخوردارند و نباید از سوی طرف‌های درگیری به آن‌ها حمله شود و مورد آسیب قرار گیرند و حتی نباید از کار آن‌ها جلوگیری شود.
از سوی دیگر کشتن عمدی خبرنگاران جزو جرائم جنگی محسوب می‌شود و دیوان بین المللی کیفری در لاهه این اجازه را دارد که به اینگونه جنایات جنگی رسیدگی کند و درباره آن حکم صادر کند و این حکم هم برای همه کشور‌ها لازم الاجرا است.
تمام این موارد به این دلیل است که خبرنگاران واقعیت‌های میدان را منعکس می‌کنند و افکار عمومی را در جریان اتفاقات رخ داده در حوزه منطقه از جمله موضوع جنگ غزه قرار می‌دهند و مردم از آنچه که در میدان می‌گذرد به طور مستقیم مطلع می‌شوند.
رژیم صهیونیستی به چند دلیل نمی‌خواهد اجازه دهد که افکار عمومی جهان در جریان جنگ غزه از وقایع مطلع شود. در وهله اول این رژیم اشغالگر می‌خواهد جنایات خود را مخفی نگه دارد. برای مثال حمله به غیرنظامیان، بیمارستان ها، کشتار کودکان، زنان و ترور این‌ها از مصادیق جنایت جنگی محسوب می‌شود و رژیم صهیونیستی نمی‌خواهد این قبیل جنایاتی که به وفور انجام داده از سوی خبرنگاران منعکس شود و مردم از آن مطلع شوند.
دومین نکته این است که رژیم غاصب قدس نمی‌خواهد تلفات اسرائیلی‌ها مشخص شود و در واقع با یک سانسور دامنه دار و بسیار شدید سعی می‌کند اهالی اراضی اشغالی و حامیان خود را از میزان خساراتی که اسرائیل متحمل شده و از این رو درپی آن است تا تعداد کشته شدگان و مجروحان خود در این جنگ مخفی نگه دارد.
غیر از کشتار خبرنگاران، یکی دیگر از اهداف رژیم صهیونیستی این است که غیر از رسانه‌های منطقه ای، برخی از سایت‌های اطلاع رسانی را تحت نفوذ خود قرار دهد. به عنوان نمونه اگر کسی عبارت «میزان تلفات اسرائیل» را در موتور گوگل جستجو کند به داده‌ای در این زمینه نخواهد رسید و در عوض داده‌های ارائه شده از سوی گوگل به زبان‌های مختلف مبتنی بر آمار تلفات مردم غزه است و کاملا مشخص است که این موتور جستجو تحت نفوذ رژیم صهیونیستی قرار گرفته و اجازه داده نمی‌شود که میزان خسارات، تلفات و صدمات اسرائیل به اطلاع مردم رسانده شود.
مساله دیگر آنکه در اوایل جنگ رژیم صهیونیستی تلاش داشت با سانسور اخبار به نوعی با انجام یک عملیات روانی، شکست ناپذیری خود را علیه مجاهدان غزه شکل بدهد، اما با گذشت زمان و در شرایطی که به هیچ وجه نمی‌شد ناکامی‌های رژیم صهیونیستی انکار کرد، اسرائیلی در پی آن بود تا از مسیر رسانه‌ها مظلوم نمایی کند و حماس را مقصر جلوه دهد و از همین رو، برخی دروغ پراکنی‌ها مانند دست و پا بریدن کودکان یا اهانت کردن به زنان از سوی حماس را در فضای رسانه‌ای انتشار داد. اما چنین ترفندی به دلیل اینکه رسانه‌های مستقل از این رژیم تبعیت نکردند و واقعیت‌های جنگ را انعکاس دادند ناکام ماند. به همین خاطر اسرائیل تصمیم گرفت خبرنگاران را تهدید کند و در مرهله اقدام به کشتن اهالی رسانه کرد و برج بزرگ خبرنگاران را در غزه هدف قرار داد.
این اقدامات کاملا مغایر با مقررات بین المللی، سازمان مختلف را به حرکت و واکنش واداشت. مخصوصا سازمان خبرنگاران بدون مرز در مقایسه‌ای که انجام داد اعلام کرد میزان کشتار خبرنگاران در جنگ غزه از تمام جنگ‌های کلاسیکی که رخ داده بیشتر بوده است؛ بنابراین این سازمان از دیوان بین المللی لاهه خواسته که در این حوزه دخالت کند و این موضوع را به عنوان جنایت جنگی مورد بررسی قرار دهد. 
در مجموع به نظر می‌رسد که در مقطع فعلی لازم است تمام نهاد‌های بین المللی مرتبط با حوزه اطلاع رسانی متحدانه شکایاتی را به لاهه ارسال کنند و همچنین کشور‌های مختلف از جمله دولت‌های اسلامی، محور مقاومت و بویژه جمهوری اسلامی ایران همواره در حمایت از آرمان‌های مردم فلسطین پیشگام بوده در این زمینه می‌توانند فعال شوند و با یک دیپلماسی قوی و محور قرار دادن کشتار خبرنگاران، صدای این اطلاع رسانان مظلوم را به گوش جهانیان برسانند.