چرا عادی‌سازی رابطه با اسراییل، شرط‌بندی روی اسب بازنده است؟

به گزارش جام جم آنلاین، در نگاه نخست ممکن است اینطور بنظر می‌رسد که پیگیری چنین سیاستی، می‌تواند به تنش‌زدایی از جهان عرب و توسعه این کشورها کمک کند. اما آیا در واقعیت هم همین اتفاق رخ خواهد داد؟

به‌نظر صاحبنظران، دستکم ۷ دلیل وجود دارد که عادی‌سازی رابطه با صهیونیستها به‌ویژه از سوی کشورهای قدرتمند جهان اسلام مانند عربستان، به یود آنها نیست.

اول: برقراری رابطه با صهیونیست‌ها و مشروعیت بخشی دیپلماتیک به رژیم غاصب صهیونیستی، به این رژیم انگیزه می‌دهد تا سیاستهای افراطی و تجاوزکارانه خود را فراتر از فلسطین در لبنان و سوریه نیز ادامه داده و از رابطه با اعراب برای عپلیاتی کردن رویای «نیل تا فرات» استفاده کند.

دوم: اسراییل با تکیه بر سیاست عادی سازی روابط، هیچ‌گاه به خواسته حداقلی اعراب برای تشکیل دولت فلسطینی تن نداده و آبروی دیپلماتیک دولتهای اسلامی را خواهد بُرد. صهیونیستها مگر در همه این سالها با غرب رابطه خدبی نداشته‌اند؟ پس چرا هیچ‌گاه به حرف آمریکا و اروپا و سازمان ملل برای تشکیل دولت فلسطینی توجه نداشته و هنوز به شهرک‌سازی ادانه دهند؟ وقتی تل‌آویو به خواست دولتهای هوادار خود بی‌توجه است، آیا شانسی برای توجه له مطالبه دولتهای عربی وجود دارد؟

سوم: عادی‌سازی رابطه با اسراییل به سانسور گفتمان مقاومت در جهان عرب کمک می‌کند و این امر می‌تواند جوانان غیرتمند عرب را رادیکال‌تر کند. از یاد نبریم که بسیاری از گروه‌های اسلامی در تاریخ جهان اسلام وقتی رودرروی دولتهای خود ایستادند که متوجه سستی آنها برابر نفوذ صهیونیسم شدند. بنابراین عادی سازی روابط، دولتهای عرب منطقه را از درون با بحران بی ثباتی و شاید موج تازه بیداری اسلامی مواجه خواهد کرد.

چهارم: اسراییل در ماه‌های اخیر بشدت ضعیف شده است. نارضایتی داخلی از این رژیم به اوج رسیده و دولتهای غربی حمایتهای خود را محدود کرده‌اند. در این شرایط، دولتهای عربی باید به فکر امتیازگیری و نه امتیازدهی به صهیونیستها باشند تا موقعیت فلسطین به عنوان عضو جهان اسلام را تثبیت کرده و به توسعه گفتمان مقاومت اسلامی کمک کنند.

پنجم: بهبود رابطه با ایران، منطقه را باثبات‌تر کرده و بنابراین هر تلاشی برای برهم خوردن این هندسه نوین، به زیان توسعه اعراب است. تهران به صراحت نظر خود درباره عادی سازی رابطه با اسراییل را اعلام کرده و نباید دولتهای منطقه چالشی تازه ایجاد کنند.

ششم: رابطه با اسراییل کمکی بی نتیجه به دولت بایدن است تا در آستانه انتخابات ۲۰۲۴ اقدام به دستاوردسازی دیپلماتیک و جلب پول لابی صهیونیستی در انتخابات کند. با تغییر احتمالی دولت در آمریکا، بعید است دولت آینده ایالات متحده به تضمینهای دولت فعلی تن دهد، همان‌طور که دولت ترامپ در برجام وفادار به تضمین های دولت اوباما نبود.

هفتم: و در نهایت، دولت‌های عربی با عادی‌سازی روابط با اسراییل، به تاریخ و جغرافیای حهان اسلام خیانت می‌کنند. تمدن اسلامی امروز با محوریت ایران، یکی از قطب‌های اثرگذار نظام بین‌الملل است و خیانت به این قدرت عینی، به انید برخی امتیازهای ناچیز، در عمل به منفور شدن رهبران عرب منتهی خواهد شد و آینده سایر سازشکاران منفور را برای آنها در پی خواهد داشت.