پزشکان چرا می‌روند؟

بخشی از این پیوست‌ها مربوط به شیوه مالیات‌گیری از آنهاست به شکلی که همواره طی این سال‌ها مناقشه‌ای میان سازمان مالیاتی و سازمان نظام پزشکی در جریان بوده است، از رد نصب کارتخوان در مطب‌ها از سوی برخی پزشکان گرفته تا اعتراض نهادهای مالیاتی به این موضوع. گرچه در فهرست مالیات‌دهندگان صنوف در ایران پزشکان پس از کارمندان در رتبه دوم صنوفی هستند که مالیات می‌دهند! پیوست دیگر یادآوری نام آنها، وضعیت کمبود سرانه پزشک در ایران و البته موج نگران کننده مهاجرت‌شان است. همین دیروز سیدابراهیم رئیسی در مراسم بزرگداشت روز پزشک اعلام کرد «زمینه مهاجرت معکوس پزشکان فراهم است.» این گفته از زبان رئیس‌جمهور بیش از هر چیز نشان از شدت مهاجرت آنها دارد اما پزشکان چرا می‌روند؟ مهم‌تر از این پرسش این‌که جامعه ایران که فقط یک دهه با ورود جمعیتی قابل توجهش به سن سالمندی فاصله دارد برای جبران این میزان مهاجرت و البته کمبود کنونی پزشک عمومی چه تدبیری دارد؟ طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی از امسال قرار بوده که ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی هر ساله ۱۵درصد افزیش یابد، فارغ از این‌که در دوره گذشته کنکور چنین اتفاقی نیفتاد این نکته ضروری است که بدانیم به گواه اعلام وزارت بهداشت، ظرفیت آموزشی برای بالا بردن این تعداد دانشجوی پزشکی هم وجود ندارد. به این معنا که با وجود تحقق این موضوع هم کیفیت آموزشی برای آنها به شکل معنادار (و خطرناکی) افزایش پیدا خواهد کرد و از آنجا که پزشکی با سلامت و جان شهروندان سروکار دارد، این افت کیفی می‌تواند به قیمت جان افراد تمام شود.