دومین فضانورد زن ایرانی‌تبار آماده‌ رفتن به فضا

خانم مقبلی فرمانده ماموریت کرو-۷ به مقصد ایستگاه فضایی بین‌المللی در فاصله حدود ۴۰۰کیلومتری از سطح زمین خواهد بود. او در پیامی که منتشر کرده، نوشته است: «دیدن نامم که روی لباس فضانوردی دوخته شده، یادآوری‌ دلچسبی بود از این‌که روز پرتاب چقدر نزدیک است.» آندریاس موگنسن فضانورد سازمان فضایی اروپا به‌عنوان خلبان ماموریت، ساتوشی فوراکوا فضانورد سازمان فضایی ژاپن و کنستانتین بوریسوف فضانورد سازمان فضایی روسیه، یاسمین مقبلی را در این ماموریت همراهی خواهند کرد و قرار است به مدت شش‌ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت داشته باشند. ماموریت کرو-۷ در اواسط تابستان پیش‌رو زمین را به مقصد ایستگاه فضایی ترک خواهد کرد و این هفتمین ماموریت سرنشین‌دار به مقصد آن ایستگاه است که شرکت اسپیس‌ایکس مسئولیت انجام آن را برعهده دارد.
این ماموریت نخستین سفر یاسمین مقبلی به فضا خواهد بود. خانم مقبلی سال۱۳۶۲ و در آلمان‌غربی متولد شد و سپس در کودکی به همراه خانوده به ایالات متحده مهاجرت کرد. او تحصیلات خود را در رشته مهندسی هوافضا در دانشگاه ام‌آی‌تی آغاز کرد و پس از پایان این دوره به مدرسه تحصیلات تکمیلی ارتش آمریکا پیوست و موفق شد تبدیل به خلبان هلیکوپتر کبرا شود. یاسمین مقبلی سال ۲۰۱۷ میلادی به‌عنوان یکی از اعضای گروه جدید فضانوردی وارد ناسا شد. جدا از ماموریت کرو-۷، خانم مقبلی از کاندیدا‌های حضور در ماموریت آرتمیس۳ و سفر به ماه است. در صورتی‌که او برای این ماموریت انتخاب شود، مقبلی به اولین زن تاریخ تبدیل خواهد شد که قدم روی خاک ماه می‌گذارد. حتی اگر او برای ماموریت آرتمیس۳ انتخاب نشود، همچنان از گزینه‌های ماموریت‌های بعدی آرتمیس به سمت ماه و حتی در آینده، سفر به سیاره مریخ خواهد بود.
یاسمین مقبلی، دختری که از دوران راهنمایی آرزوی رفتن به فضا را داشته و در آن دوران لباس فضانوردی که مادرش برایش دوخته بوده را به تن می‌کرده، حالا تا چند هفته‌ دیگر به‌عنوان فرمانده ماموریت کرو-۷ به فضا خواهد رفت و احتمالا در آینده‌ای نزدیک هم جزو فضانوردانی باشد که پا روی ماه یا حتی مریخ می‌گذارند. رسیدن به رویای کودکی و تبدیل شدن به الگویی برای نسل جوان احتمالا بزرگ‌ترین دستاورد زندگی این فضانورد باشد. او چند ماه پیش در برنامه‌ اینترنتی «در این شب‌ها» خطاب به جوانان ایران گفته بود: «اگر می‌دانید که چیزی را واقعا می‌خواهید و آن چیز ارزشش را دارد، باید تمام تلاش‌تان را بکنید. مسلما رسیدن به آن آسان نخواهد بود. شما شکست خواهید خورد. همان‌طور که من بارها شکست خورده‌ام اما باید به تلاش کردن ادامه دهید.» و این احتمالا مهم‌ترین میراثی باشد که یک نفر می‌تواند از خود به‌جا بگذارد. این‌که الهام‌بخش نسلی باشد و شاید روزی از دل همین الهام‌بخشی‌ها، فضانوردان، دانشمندان و مهندسان دیگری بیرون بیایند که مرزهای علم را پیش ببرند. اثربخشی چنین افرادی برای جوامع می‌تواند حتی پس از مرگ این افراد هم ادامه داشته باشد و همچنان علاقه‌مندان به علم را بیش از پیش به تلاش برای رسیدن به خواسته‌های‌شان تشویق کند و چه افتخاری شریف‌تر از این.