4 ماه تا اوج‌ ‌ بحران دارو | افزایش پرداختی از جیب مردم

به گزارش جام جم آنلاین، تولیدکنندگان دارو نیز شرایط خوبی ندارند و از این گلایه می‌کنند که دولت تاکنون به وعده‌های خود برای کمک به آنها عمل نکرده است. به همین دلیل این احتمال که اقلام دارویی بیشتری دچار کمبود شود، وجود دارد.

هرچند کارشناسان مدت‌هاست نسبت به افزایش بحران دارو هشدار می‌دهند. اما به نظر می‌رسد دولت توجهی به این مهم ندارد و باید منتظر بود که در آینده نزدیک بازار دارویی کشور گرفتار مشکلات بیشتری شود.

بحران دارو تشدید می‌شود

نمایندگان مجلس نیز معتقدند که شرایط بازار دارویی کشور مناسب نیست و  چنانچه بی‌توجهی به این مساله ادامه پیدا کند تا حدود پنج ماه دیگر مشکلات شهروندان افزایش پیدا می‌کند.

حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز چنین نظری دارد. آن طور که او توضیح می‌دهد منابعی که به دارو اختصاص پیدا کرده است، برای حدود چهار تا پنج ماه دیگر نیازهای دارویی را پوشش خواهد داد.

به گفته او 69 هزار میلیارد تومان  برای طرح دارو یار در نظر گرفته شده است، اما با توجه به افزایش هزینه‌های دارو و مسائل ارزی این اعتبار پاسخگوی نیازهای دارویی کشور نخواهد بود.

این درحالی است که شرایط در حوزه تجهیزات پزشکی نیز نگران کننده است، زیرا منابع ارزی برای آن مشخص نشده و معلوم نیست‌ با چه ارزی قرار است تجهیزات پزشکی تامین و وارد کشور شود.

‌‌او با انتقاد از بی‌توجهی سازمان برنامه و بودجه به این مساله عنوان می‌کند: بارها نسبت به کمبود منابع دارو هشدار داده‌ایم. اما به نظر می‌رسد مسئولان سازمان برنامه بودجه به این مهم بی‌توجه هستند.

عبدالحسین روح الامینی، عضو دیگر کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز معتقد است؛ مشکلات دارو و تجهیزات پزشکی افزایش خواهد یافت و نباید اجازه داد این مساله به بحران جدی‌تری بدل شود‌‌.

دارو گران می‌شود

کارشناسان معتقدند که منابع در نظر گرفته شده برای اجرای طرح دارویار با نیازهای کشور همخوانی ندارد و چنانچه مسئولان به این مساله توجه نکنند طرح دارویار دچار شکست کامل خواهد شد.

لازم به یادآوری است که دو هدف اصلی طرح دارویار رفع کمبودهای دارویی و افزایش نیافتن قیمت دارو بود. این درحالی است که شهروندان هنوز با کمبود دارو رو به رو هستند و بی‌توجهی به اعتبار مورد نیاز برای طرح دارویار نیز زمینه را برای افزایش قیمت دارو فراهم کرده است.‌

آن طور که رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس توضیح می‌دهد بی‌توجهی به تامین منابع برای طرح دارویار سبب می‌شود که امسال هزینه‌‌های پرداختی از جیب شهروندان نسبت به سال گذشته افزایش پیدا کند.

‌این در حالی است که بحران دارو و تجهیزات پزشکی در مناطق محروم مانند سیستان و بلوچستان جدی‌تر است و بسیاری از شهروندان به خدمات درمانی دسترسی ندارند.

معین الدین سعیدی، نماینده مردم چابهار در مجلس نیز با تایید این مساله از بیداد کمبود دارو و پزشک در سیستان و بلوچستان می‌گوید و از مسئولان می‌خواهد برای رفع این مشکل چاره‌ای بیندیشند‌.‌

این درحالی است که ارز ترجیحی نیز دیگر وجود ندارد و بهای ارز نیز افزایش یافته است. به همین دلیل پیش بینی اینکه در ماه‌های پیشرو اقلام دارویی و تجهیزات پزشکی بیشتری دچار کمبود شوند، سخت نیست‌.

داروهای بیمارستانی نایاب‌تر می‌شود

اواخر سال گذشته بود که رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران در نامه‌ای به رئیس جمهور هشدار داد که کمبودهای دارویی در کشور افزایش خواهد یافت.

مساله اینجاست که بسیاری از مراکز درمانی دولتی و نیمه دولتی بدهی خود را به شرکت‌های توزیع  و کارخانجات تولید دارو پرداخت نکرده‌اند. رقم این بدهی‌ها در روزهای پایان سال گذشته حدود 8000 میلیارد تومان بود.‌

کارشناسان معتقدند وقتی مراکز درمانی بدهی خود را پرداخت نکنند شرکت‌های تولید دارو نمی‌توانند ارز مورد نیازشان را تهیه کرده و برای خرید مواد اولیه دارو اقدام کنند.‌

این درحالی است که دولت نیز تاکنون به وعده خود برای پرداخت وام به شرکت‌های تولید کننده دارو عمل نکرده است.

به این ترتیب می‌توان گفت این روزها ‌مواد اولیه شرکت‌های تولید کننده دارو تمام شده و یا به حداقل میزان ممکن رسیده است.

مهدی پیرصالحی، نایب رئیس سندیکای تولید کنندگان دارو نیز در پاسخ به این پرسش که در چنین شرایطی کدام یک از داروها بیشتر دچار کمبود خواهد شد؟ توضیح می‌دهد: مشخص است که تولید دارو وابسته به تامین نقدینگی و ارز است و اگر شرکت‌های تولید کننده نتوانند نقدینگی مورد نیاز را تامین کنند داروهای بیشتری دچار کمبود خواهد شد.‌

آن‌طور که کارشناسان توضیح می‌دهند کمبودهای دارویی شامل همه داروها می‌شود. اما در این بین داروهای بیمارستانی بیش از دیگر داروها دچار کمبود خواهد شد، زیرا با توجه به اینکه بیمارستان‌ها بدهی بیشتری به شرکت‌های تولید دارو دارند. خیلی دور از انتظار نیست که شرکت‌های داروسازی ‌تولید داروهای غیر بیمارستانی را در اولویت بگذارند و داروهایی را بیشتر تولید کنند که هزینه آن زودتر به شرکت باز خواهد گشت.‌