الرفیق ثم الطریق

گاه بنا بر شرایط،یک دوست صمیمی بیشتر از خانواده می‌تواند از ابعاد مختلف شخص مورد نظر صحبت کند. حالا رفاقتی حدودا 40ساله را در نظر بگیرید که فقط یک دوستی طولانی نیست، بلکه بین این دو همکاری‌های بلندمدتی هم بوده و رفت و آمدهای خانوادگی نیز با یکدیگر داشته‌اند. این شخص از بهترین کسانی است که می‌تواند به ما اطلاعات زیادی بدهد. مانند علی شیرازی که 38 سال دوست، همرزم، همکار و در یک کلمه رفیق حاج‌قاسم بوده و در زمان‌ها و حالات مختلفی با این شهید بزرگوار زمان گذرانده و حال مطالبی را در مورد برخی از احوالات و رفتارهای ایشان در کتاب «حاج‌قاسمی که من می‌شناسم» بیان کرده‌است. علی شیرازی در این کتاب به نقل خاطرات اکتفا نکرده بلکه سعی داشته‌است منش و روش و بنیان‌های فکری و عملی حاج‌قاسم را بیان کند و برای این کار از خاطرات گوناگونی که با او داشته، استفاده کرده‌ است.
آغاز آشنایی این دو با یکدیگر از سال61 در جبهه‌های دفاع‌مقدس آغاز شده و از سال65 شیرازی مسئول تبلیغات لشکر حاج‌قاسم شد و دوستی‌شان به اولین همکاری رسید. در طول سال‌های پس از جنگ این دوستی ادامه داشت تا این‌که در سال90، به خواست سردار سلیمانی، علی شیرازی نمایندگی ولی‌فقیه در نیروی قدس سپاه را بر عهده گرفت و رابطه این دو نزدیک‌تر از قبل شد. یکی از بخش‌های مهم زندگی حاج‌قاسم که در این کتاب به آن اشاره شده، رسیدگی ایشان به خانواده شهداست. از حضور در انواع و اقسام مراسم و کنگره‌ها و بزرگداشت‌های شهدا در سراسر کشور تا سر زدن به خانه و خانواده شهدای مختلف در سیره ایشان آمده که شیرازی نیز به برخی از این خاطرات اشاره کرده‌است. اهمیت مردم آن هم تمام اقشار و گروه‌ها فارغ از اعتقادات و بروز و ظهورها، از دیگر بخش‌های مهم سبک زندگی حاج‌قاسم است که نمونه‌هایی از آن را نیز در این کتاب می‌خوانیم. همچنین به همت بالا و تلاش و کوشش بی‌وقفه حاج‌قاسم، توجه او به کوچک‌ترین مسائل مربوط به حق‌الناس و حقوق انسان‌ها و حیوانات حتی در سخت‌ترین شرایط جنگی، عشق به اهل بیت، اخلاص در کارها، توجه به کارهای فرهنگی و پیرو ولایت بودن از دیگر مسائلی است که شیرازی با توجه به خاطراتش از حاج‌قاسم به آنها پرداخته‌است.

منبع: ضمیمه قفسه روزنامه جام‌جم