مهارت دوستیابی

دوستیابی را قبل از سنین مدرسه به کودکتان آموزش دهید. فرصتهایی فراهم کنید تا کودک بتواند با همسالانش بازی و تفریح کند .گردشهای خانوادگی ترتیب دهید و فرصت مناسبی دهید تا کودکتان بتواند ضمن مشاهده تعاملات شما با دیگران، مهارتهای اجتماعی لازم را یاد بگیرد.اگر کودک در برقراری و تداوم روابط دوستانه مشکل دارد، بکوشید تا علت آن را کشف کنید. به کودک خود بیاموزید برای دوستیابی با گشادهرویی به کودکان دیگر نزدیک شود و با آنهاطرح دوستی بریزد. علاوه بر این میتواند با ظرافت بیشتری به کودکانی که مشغول بازی گروهی هستند، نزدیک شود.در صورت عدم توانایی کودکتان در فرآیند دوستیابی شرایطی فراهم کنید که نحوه عملکرد او را با همسالانش زیر نظر بگیرید. در همین ارتباط ممکن است متوجه شوید کودکتان خودخواه،ریاست طلب یا نابردبار است. بررسی کنید وقتی کودک ناراحت و عصبانی میشود چطور رفتار میکند. به او یاد دهید با حفظ آرامش با دوستش صحبت کند، زیرا این مهارت برای حفظ دوستیها بسیار مهم است. خجالتی بودن، احساس ناامنی،متفاوت بودن با دیگران، خودمحوری و پیروی نکردن از قوانین دایره دوستی، کودکان را محدود میکند. در صورت مشاهده چنین رفتارهایی بکوشید از طریق قصهگویی و گفتوگو در جهت بهبود مشکلات گام بردارید.به کودک یاد دهید به گروههایی که علاقهمندیهای مشترکی با او دارند، نزدیک شود تا از این طریق حس صمیمیت بیشتری را تجربه کند.داستانهایی درباره دوستیابی برای کودک بخوانید و درباره راههایی که میتواند ایجاد انگیزه کند، صحبت کنید. مطمئن شوید فرزندتان درک میکند که دوستان خوب به هم محبت میکنند، با هم شریک میشوند، یکدیگر را حمایت، نوبت را رعایت و به صحبتهای هم گوش میدهند و همدیگر را مسخره نمیکنند. به کودک توضیح دهید او هم باید در پی دوستانی باشد که این قوانین را رعایت کند.در مکالمات روزانه خود فرصتی برای صحبت در مورد دوستیها اختصاص دهید. در مورد دوستیهای کودکی خود صحبت کنید. خصوصیاتی که در دوستانتان وجود داشت اما شما دوست نداشتید را بگویید و با او همدلی کنید. دوستیابی فرآیند طولانی مدت است و پرورش این مهارت بهشدت در احساس خوشبختی فرزندتان نقش دارد اما متاسفانه ناامیدی بخشی از روند آن است.