هنرمند بدون ریسک درجا می‌زند

اگرچه در نگاه و برداشتی نمکین می‌توان رگه خشونت و عصبیت کاراکتری این بازیگر را حتی در نقش خان‌دایی مجموعه «ساعت خوش» و در مواجهه با خواهرزاده مظلوم و نگون‌بخت با بازی سعید آقاخانی ردیابی کرد، اما خشم آن تیپ کمدی فرسنگ‌ها با خشونت و قساوت شخصیتش در «ضد» فاصله دارد.

بعد از این تفاوت درخشان و دریافت سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل جشنواره فیلم فجر در سال گذشته، حالا این بازیگر دست به تجربه تازه‌‌ای زده و این روزها به عنوان صداپیشه نقش ناخدا در انیمیشن «پسر دلفینی» چون مروارید می‌درخشد.

نادر سلیمانی درباره اینکه دلیل این همه ریسک و تجربیات تازه چیست، به جام‌جم گفت: هر هنرمندی باید قدرت ریسک داشته باشد و اگر این کار را نکند، مطمئنا درجا می‌زند. تا چه زمانی می‌توانیم از یک کمدین و بازیگر بخواهیم، فقط کمدی بازی کند و از بازیگری که در کارهای جدی بازی می‌کند، بخواهیم فقط در نقش‌های جدی جلوی دوربین برود.اگر هر هنرمندی از جمله در زمینه بازیگری، تخیل و فضای کاری‌اش را محدود کند و رشد ندهد، درجا خواهد زد و در جایی که هست، متوقف می‌شود، درست مثل یک رودخانه راکد که حرکت نمی‌کند. البته برخی اوقات دیگران، اجازه این ریسک را نمی‌دهند و به خصوص در بازیگری، همان نقش‌های همیشگی را از شما می‌خواهند، چون قبلا موردپسند جامعه قرار گرفته است. متاسفانه این مساله بیشتر در عرصه تهیه و تولید و کارگردانی رایج است که امیدوارم از بین برود.

وقتی از سلیمانی پرسیدیم، زمانی که برای این همکاری با شما تماس گرفتند، آیا بلافاصله پیشنهاد صداپیشگی در این کار را قبول کردید یا نه، جواب داد: بله، بلافاصله قبول کردم. برای اینکه کار برای کودکان را خیلی دوست دارم. اعتقاد دارم وقتی یک انیمیشن خوب ساخته شود، جای خیلی از فیلم‌های سینمایی را خواهد گرفت. کاری به خوب یا بد فیلم‌ها ندارم، اما شاید اگر این همه هزینه‌ای که برای تولید آثار سینمایی می‌شود، به شکل درستی برای کودکان و در سینمای کودک و نوجوان و تولید انیمیشن خرج شود، آینده بهتری برای سینمای ایران رقم بخورد.

این بازیگر درباره ارتباطش با کاراکتر ناخدا مروارید هم گفت: قبل از اینکه کاراکتر ناخدا را ببینم، کل فیلم ساخته شده انیمیشن را بصورت رنگ‌آمیزی نشده و به شکل استوری‌بورد دیدم. همانجا متوجه داستان شدم و می‌دانستم کار خوبی خواهد شد. البته نباید در بحث انیمیشن به خودمان غره شویم و این تازه شروع کار در این زمینه است، اما «پسر دلفینی» انیمیشن خوب، زیبا و آموزنده‌ای است و هم اینکه کار زیادی برده است. گروه سازنده این فیلم خیلی افراد فوق‌العاده و بااستعدادی هستند. کاراکتر ناخدا مروارید (سلیمان) هم کاراکتری نزدیک به خودم بود، یک کاراکتر بندری خیلی جذاب. من هم سعی کردم به خوبی جای این نقش صحبت و حس و حالش را طبق فیلمنامه به مخاطب منتقل کنم.

سلیمانی در جواب این سوال که اگر باز هم پیشنهاد صداپیشگی در یک انیمیشن ایرانی به شما شود، قبول می‌کنید، توضیح داد: بله، چرا که نه. اگر واقعا انیمیشن‌های ایرانی رو به پیشرفت باشد، حاضرم کلا کارم را کنار بگذارم و در انیمیشن‌ها صداپیشگی کنم. البته به شرطی که نان صداپیشه‌های بسیار خوب ایران را قطع نکنم. هرچند معمولا در دنیا و به خصوص هالیوود ستاره‌های سینما کار دوبله انیمیشن را انجام می‌دهند و سازندگان آثار صداپیشگی کارها را به بازیگرانی می‌دهند که محبوبیت و قدرت عجیبی دارند و به معنی واقعی کلمه سوپراستار هستند. البته من ستاره سینما نیستم و حرفم را طور دیگری تعبیر نکنید. بحثم این است که آنجا به این دلیل از ستاره‌های سینما برای صداپیشگی در انیمیشن‌ها استفاده می‌کنند که اهمیت کودک از آدم بزرگسال و اهمیت انیمیشن حتی از یک فیلم سینمایی بالاتر است. حتی در فیلم‌های سینمایی دنیا اول کل کار را بصورت انیمیشن و استوری‌بورد متحرک می‌سازند و ضعف‌هایش را برطرف می‌کنند و بعد دست به تولید نسخه اصلی و سینمایی می‌زنند.

این بازیگر ضمن اشاره به اینکه سینمای ایران بسیار به چنین تولیداتی نیاز دارد، گفت: خدا کند به نقطه‌ای برسیم که جامعه سینمایی ما با استوری‌بورد انیمیشن و نقاشی متحرک آشنا شود و قبل از اینکه این همه برای ساخت فیلم‌ها هزینه کنیم، فیلمنامه را بصورت استوری‌بورد به تصویر بکشند و بعد اگر جواب داد، سراغ ساخت نسخه سینمایی بروند. با این کار هم نقاط ضعف کار مشخص و برطرف می‌شود و هم عده‌ای جوان مستعد حوزه انیمیشن جذب بازار کار می‌شوند و هم اینکه از هر فیلم سینمایی، یک انیمیشن خوب خواهیم داشت.