علت عدم اعتماد به دشمنان و مستکبرین جهان

 

برخی افراد ساده اندیش این چنین می‌پندارند که برای گشایش اقتصادی و تقویت و رونق تولید ملی باید در برابر ابر قدرت‌های جهانی سر تعظیم فرو آورد و دست دوستی سوی آن‌ها دراز کرد و چشم امید به سوی آن‌ها دوخت این در حالی است که از آیات الهی استفاده می‌شود که انتظار امداد رسانی از سوی آن‌ها چیزی جز ساده اندیشی نیست؛ چرا که آن‌ها به دنبال خیر رسانی به امت اسلامی نبوده، بلکه تنها انگیزه آن‌ها تثبیت منافع خودشان است. «ما یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ لَا الْمُشْرِکِینَ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْکُمْ مِنْ خَیْرٍ مِنْ رَبِّکُمْ؛ [۸]نه کفّار از اهل کتاب ونه مشرکان، هیچ کدام دوست ندارند که از طرف پروردگارتان به شما هیچ خیرى برسد». از برخی آیات به خوبی بدست می‌آید که آن‌ها نه تنها خیر و منفعتی برای جامعه اسلامی ندارند، بلکه اگر بر کیان اسلامی تسلط یابند از هیچ گونه بدی در حق جامعه اسلامی دریغ نخواهند ورزید: «إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْداءً وَ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ؛ [۹]اگر آن‌ها بر شما مسلّط شوند، دشمنانتان خواهند بود و دست و زبان خود را به بدى کردن نسبت به شما مى‌‏ گشایند، و دوست دارند شما به کفر بازگردید!».

 

ممنوعیت دوستی و ارتباط با کفار به معنای قطع هر گونه ارتباط با آنان نیست؛ چرا که در میان آن‌ها امت‌هایی وجود دارند که در مقام ستیز نیستند و دشمنی و جنگی با کیان اسلامی ندارد، برخی از آیات الهی از ارتباط با آن‌ها هیچ گونه نهی ندارد، بلکه رابطه اخلاق مدارانه با آن‌ها را نیز توصیه می‌نماید: «خدا شما را از نیکى کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانى که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نکردند، نهى نمى‏ کند؛ چرا که خداوند عدالت‏ پیشگان را دوست دارد. تنها شما را از دوستى و رابطه با کسانى نهى مى ‏‌کند که در امر دین با شما پیکار کردند و شما را از خانه هایتان بیرون راندند یا به بیرون‏ راندن شما کمک کردند و هر کس با آنان رابطه دوستى داشته باشد ظالم و ستمگر است!».