نویسنده شو

چه نیازی است به «خودنویس»
وجود جشنواره‌های مختلف ادبی در کشور اولین کنجکاوی را درباره این جشنواره به وجود می‌آورد، این‌که با وجود این حجم از جشنواره چه لزومی به برگزاری جشنواره‌های داستان‌نویسی دیگری حس می‌شد؟ «خودنویس» قرار است کدام خلآ را در فضای ادبی ایران پر کند که جشنواره‌های دیگر نکرده‌اند؟
سؤال اول از قاسم صفایی‌نژاد، مدیر نشر جام‌جم همین است. «یکی از گام‌های ما برای کمبودهایی که حس می‌شد تغییر عادت مطالعه مردم به‌خصوص نوجوانان و جوانان به سمت کتاب الکترونیک است. به عنوان یک شاهد مثال ساده، کتاب الکترونیک به دلیل این‌که تحت تأثیر قیمت کاغذ و نحوه واردات آن نیست، می‌تواند قیمت قبلی خود را حفظ کند و تا حدودی مانع کاهش سرانه مطالعه کتاب شود. یکی دیگر از این گام‌ها مشارکت جدی مردم در تولید و معرفی کتاب به یکدیگر است. ما معتقدیم با استفاده از ظرفیت‌های رسانه ملی و فضای مجازی می‌توان استعدادهای کشور در حوزه نویسندگی را یافت و به آنان کمک کرد مسیر پیشرفت را سریع‌تر بپیمایند. ما باور داریم یکی از دلایل سرانه پایین مطالعه کتاب در کشور، بی‌توجهی برخی ناشران به نیازهای محتوایی مردم است. در تعامل با مردم، می‌توان نیازهای مردم را بهتر شناخت و به مردم کمک کرد تا بتوانند در تولید و معرفی کتاب به یکدیگر سهیم باشند. مسابقه خودنویس که اولین مسابقه طراحی شده نشر جام‌جم است، طوری طراحی شده که ضمن جذابیت بخش‌های مختلف در اجرای مسابقه، آزمایشی باشد برای مسابقات بزرگ‌تر و فراگیرتر در آینده‌ای نزدیک. ما معتقدیم این مسابقه کمک می‌کند تا مردم به‌خصوص نوجوانان و جوانان ما این اعتماد به نفس را پیدا کنند که می‌توانند ایده‌های خود را به کتاب‌های پرفروش تبدیل کنند.»
برندگان طلایی خودنویس
جشنواره داستان‌نویسی خودنویس در یک بازه زمانی شش ماهه برگزار شد. آن‌طور که مدیر نشر جام‌جم می‌گوید حتی برخی داوران و برگزارکنندگان این مسابقه معتقد بودند در بهترین حالت ممکن در این بازه زمانی 50 اثر به دبیرخانه ارسال خواهد شد، اما استقبال شرکت‌کنندگان به شکلی بود که امیدواری بسیاری را برای آنها به وجود آورد، به طوری که در بازه زمانی شش ماهه بیشتر از 450 اثر دریافت شد. آثاری که به باور داوران این جشنواره از سطح کیفی قابل قبولی هم برخوردار بودند. از این تعداد در نهایت 20 اثر شایسته راهیابی به مرحله بعد تشخیص داده و برای شرکت در کارگاه‌ها و پرورش داستان‌ها به کارگاه‌های خودنویس دعوت شدند.
آن‌طور که قاسم صفایی‌نژاد می‌گوید قرار است نشر سرای خودنویس برای پرورش و استعدادیابی نویسنده‌های ایرانی، در آینده نزدیک راه‌اندازی شود که آموزش مجازی برای علاقه‌مندان و تشکیل حلقه‌های کتابخوانی در سراسر کشور از برنامه‌های این نشر خواهد بود. البته علاوه بر ۲۰ نفر برتر مسابقه خودنویس-که تحت عنوان طلایی شناخته می‌شوند- ۱۱۰نفر برگزیده نقره‌ای و ۱۲۰ نفر برگزیده برنزی نیز توسط جام‌جم حمایت خواهند شد.
بر این اساس، دوره‌های آموزشی برای برندگان نقره‌ای صد‌درصد رایگان خواهد بود و برندگان برنزی با ۵۰ درصد تخفیف می‌توانند از این دوره‌ها استفاده کنند؛ همچنین کلاس‌های خصوصی استعدادپروری و پرورش قلم برای برندگان نقره‌ای ۷۰‌درصد تخفیف خواهد داشت و برندگان برنزی با ۵۰ درصد تخفیف می‌توانند از این کلاس‌ها استفاده کنند.
یک جشنواره ادبی مردمی
از لابه‌لای اعلام برندگان این جشنواره می‌شد یکی دیگر از وجود تمایز جشنواره داستان‌نویسی خودنویس با دیگر جوایز ادبی را متوجه شد، چرا که شاید این اولین جایزه ادبی باشد که برگزیدگان مردمی هم در آن اعلام می‌شود. هر چند این نکته مورد انتقاد برخی اهالی داستان هم شده بود، چرا که معتقد بودند این شیوه رای‌گیری و اهدای جایزه ممکن است خیلی فنی نباشد و مواردی همچون طرفداری قومی و... در آن دخیل باشد. برندگان آرای مردمی اولین دوره جشنواره داستان‌نویسی خودنویس به ترتیب اول تا سوم، زینب یوسف ستار آذری نویسنده داستان «دوربرگردون»، محمود مرادی گمش تپه نویسنده داستان «یک شهر، یک پدر» و مرجان ارتند نویسنده داستان «شب را باور مکن» بودند. ضمن این‌که به قید قرعه به ده نفر از رای‌دهندگان هم جوایزی داده شد. اتفاقی که شاید وجه تمایز دیگر و مهم این جشنواره باشد، این‌که علاوه بر تشویق و تسهیل راه نویسنده شدن این جشنواره به کتابخوانی هم اهمیت بالایی می‌دهد.
هیات داوران مسابقه خودنویس را آقایان مجید قیصری، حسن محمودی، میرشمس‌الدین‌فلاح‌هاشمی و سرکار خانم وجیهه سامانی تشکیل می‌دادند که آنها داستان «حوری‌نساء» نوشته عبدالرضا شریفی‌نیا را شایسته تقدیر دانستند و جایزه ویژه صدمیلیون ریالی خود را برای اولین مسابقه داستان‌نویسی خودنویس به علی درزی برای داستان «میرزا مقنی گورکن» اهدا کردند.

میثم اسماعیلی
فرهنگی