کالبد شکافی حریف تیم ملی؛ رونمایی از نقاط ضعف و قوت "موریاسو ژاپن"

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از 90 ،‌ حدود 24 ساعت تا بازی حساس و سرنوشت ساز ایران و ژاپن باقی مانده است. تمام رسانه ها را که ببینید، نشانه ای است از این جدال هیجان انگیز و استرس‌زا.

با اینکه تعداد بردهایمان با ژاپن در تقابل های رو در رو یکسان است اما آنها در جام ملت ها به هیچ وجه حریف‌ آسانی نبوده اند. تا حدی که در سه تقابل با آنها در جام ملت ها نه برده ایم و نه گل زده ایم. اما گویا حالا قدرت فوق العاده تیم ملی و نوسان ژاپنی ها و حضورشان در دوره گذار، باعث شده تا امیدواری ها بیش از پیش شود.

برخلاف چیزی که در رسانه های خارجی گفته می شود؛ خود ژاپنی ها اصلا تیمشان را سامورایی نمی نامند. آنها اصولا لقب ثابتی برای تیم ملی فوتبالشان قائل نیستند و با توجه به سرمربی وقت خود، آن تیم را صدا می زنند. مثلا به تیم کنونی خود "موریاسو ژاپن" می گویند. پیش از این به تیم تحت هدایت آکیرا نیشینو، "نیشینو ژاپن" می گفتند و ...

سامورایی ها در این دوره هر 5 مسابقه خود را برده اند و تمام این بردها با حداقل فاصله ممکن بوده است. 3-2 مقابل ترکمنستان، 1-0 در برابر عمان، 2-1 مقابل ازبکستان، 1-0 در رویارویی با عربستان و 1-0 در دیدار با ویتنام. آنها 4 گل در نیمه نخست و 4 گل در 45 دقیقه دوم به ثمر رسانده اند و در سوی مقابل دو گل در نیمه اول و یک گل در نیمه مربیان دریافت کرده اند. یویا اوساکو به همراه ریتسو دوان با دو گل بهترین گلزنان ژاپن بوده اند و بعد از آنها یوشینوری موتو، گنکی هاراگوچی، تسوکاسا شیوتانی و تاکهیرو تومیاسو موفق به زدن یک گل شده اند. همگی این نفرات لژیونر هستند و در لیگ های آلمان، هلند، انگلیس، بلژیک و امارات توپ می‌زنند.

چگونه گل می زنند؟

کنارهای رونده

حضور یوتو ناگاتومو و هیروکی ساکای می تواند برگ برنده یک تیم در کارهای هجومی باشد. این دو مدافع باتجربه که چند سالی است در فوتبال اروپا و در سطح اول این قاره توپ می‌زنند در این دوره هم عملکرد فوق العاده ای در کارهای هجومی داشته اند. این دو بازیکن با ارسال های به موقع خود و نفوذهای گاه و بیگاه یک پلن ایده آل برای رسیدن به گل به شمار می آیند. ناگاتومو مقابل ترکمنستان یک پاس گل به همین شیوه برای اوساکو ارسال کرد. او در 32 سالگی همچنان یکی از بهترین مدافعان چپ قاره کهن به حساب می آید و سبک بازی او، شمای کوچکی از جوردی آلبا در تیم ملی اسپانیا است.

ترکیبی های حوالی محوطه

پاس های بریده، مثلث های نابود کننده و تصمیم های ناگهانی هافبک های خلاق تیم ژاپن، مهاجمین این تیم را در موقعیت های خوبی داخل محوطه یا روی قوس پشت 18 قدم قرار می دهد. گاها این پاس ها، دفاع حریف را از دور خارج می کند و مهاجمین سرعتی تیم مثل مینامینو و موتو را در موقعیت تک به تک قرار می دهد. نبوغ بالای ریتسو دوان، هاراگوچی و اندو در ارسال پاس های به این شکل می تواند بلای هر تیمی باشد. آنها با همین روش به ترکمنستان گل زدند؛ مقابل عمان و ویتنام پنالتی گرفتند و بارها موقعیت خطرناک به وجود آوردند.

ضربات ایستگاهی

سه گل ژاپن در این جام از روی ضربات ایستگاهی بوده است. دو گل از روی نقطه پنالتی و یک گل سرنوشت ساز از روی یک ضربه کرنر. البته یک بار دیگر آنها روی کرنر به ویتنام هم گل زدند اما برخورد توپ با دست مایا یوشیدا، این حربه را به نتیجه نرساند. آبی پوشان در این جام دو گل را با ضربه سر به ثمر رسانده اند و نباید فریب میانگین قدی نه چندان بالایشان را خورد. آنها با ارسال های کم ارتفاع و جای گیری های مناسب ضربات مهلکی به رقبا می زنند. مدافعین سرزنی چون یوشیدا و تومیاسو هم می توانند روی ارسال های ایستگاهی آنها را خطرناک تر از هر زمانی کنند. در ثانی هاراگوچی و دوان، نشان دادند که چشم بادامی ها در زدن ضربات پنالتی مانند بازیکنان عمان کم دقت نیستند.

چگونه گل می خورند؟

ارسال از جناحین

نفوذهای متعدد دو مدافع کناری ژاپن این فرصت را به رقبا می دهد تا از فضای پشت آنها کناره ها را به انقیاد خود دربیاورند و توپ های خطرناکی را ارسال کنند. قطعا دوئل جهانبخش و ناگاتومو یکی از زیباترین دوئل های جام خواهد بود. در کنار این ضعف شوئیچی گوندا گلر ژاپن روی خروج ها ضعف دارد و قد و قامت نه چندان بلندش مزید بر علت شده است. اگر دوز ارسال هایمان را افزایش دهیم قطعا می توانیم ژاپن را با مشکل روبرو کنیم.

شوت از راه دور

بازهم پای دروازه بان ژاپن در میان است. گلری که تا به اینجا جایگزین خلفی برای کاواشیما نبوده است. البته که خود کاواشیما هم هیچ وقت اعتماد صد در صدی هواداران ژاپن را به دست نیاورد و نتوانست جای خالی یوشیکاتسو کاواگوچی را پر کند. این دروازه بان در برابر ترکمنستان به همه نشان داد که چقدر روی شوت های از راه دور ضعف دارد و دروازه دو ضرب گیری است. باید دید شاگردان کی روش از این موهبت استفاده خواهند کرد یا بازهم چندان علاقه ای به شوت های از راه دور نشان نمی دهند. بی تردید این ضعف گلر 29 ساله ژاپنی ها بیشتر از همه، سامان قدوس را خوشحال خواهد کرد تا با استفاده از شوت های مهلک خود او را تسلیم کند.

عمقِ کند

مایا یوشیدا و تاکهیرو تومیاسو. مکمل یکدیگر هستند و تا به اینجا نمایش بدی هم نداشته اند اما یک ضعف بزرگ دارند. آنها کند هستند و در کورس ها جا می مانند. این ضعف بزرگ وقتی که تیمشان رو به جلو شیفت شده و به هنگام ضدحمله ها، بیشتر خودنمایی می کند. نمونه این نکته منفی را در بازی با ازبکستان می توان مشاهده کرد. الدور شومورودوف مهاجم 23 ساله ازبک ها که قطعا سرعتش از سردار ازمون بیشتر نیست با استفاده از گام های بلند خود و ضعف مدافعین مرکزی ژاپن در کارهای سرعتی، توانست یکی از زیباترین سولو گل‌های جام را به ثمر برساند. در کنار این، پرس های سنگین بازیکنان ما هم می تواند این دو مدافع را با مشکل روبرو کند. آنها در برابر ویتنام چنین اشتباهی را مرتکب شدند که بی دقتی مهاجم ویتنام مانع از گل خوردنشان شد.