بررسی نقش آمریکا بعد از رسوایی مک فارلین در جنگ عراق

به گزارش جام‌جم آنلاین- آمریکایی ها که به واسطه حقارت این ماجرا، شدیدا عصبانی شدند و در فضای داخلی آمریکا با یک واترگیت جدید این بار با نام ایران گیت مواجه شده بودند، تمام قد به کمک دولت عراق آمدند. آمریکایی ها برای آنکه شکاف داخلی و خارجی را –که بر سر این حادثه پدید آمده بود- ترمیم کنند و نیز اقدامی تلافی‌جویانه در برابر این رسوایی رقم بزنند، سیاست حمایت از عراق در جنگ را تشدید کردند که به پشتیبانی خصوصاً اطلاعاتی تمام‌ عیار از عراق منتج گردید، به‌گونه‌ای که در کمتر از دو ماه بعد از سفر مک ‌فارلین به تهران، اطلاعات کاملی از عملیات کربلای چهار را که توسط رزمندگان اسلام در منطقه شلمچه اجرایی می شد را در اختیار عراق قرار دادند. لو رفتن این عملیات به شهادت صدها نفر از جوانان این مرزبوم انجامید.

آمریکایی ها عملیاتی را رقم زدند که تاکنون جانبازان بسیاری را نیز تقدیم میهن کرده و شهدای بسیاری به واسطه اطلاعاتی که آمریکا در اختیار عراق قرار دادند تقدیم شد. بسیاری تسخیر لانه جاسوسی را برآمده از این تجربه می‌دانستند. شاید کودتا و یا روی کارآمدن عناصر غربگرا، نسخه‌های اولیه برای مقابله با انقلاب بود. با دفع این جریانات، جنگ تحمیلی آغاز شد که خود جنگ، اداره آن، پشتیبانی مردمی آن و به ویژه رویکردهای سیاسی ایران در دوران جنگ همچون رد دست دوستی آمریکا در جریان مک فارلین، سیاستمداران مستکبر را به این نتیجه رساند که جنس تقابل به ایران پیچیده است.

آمریکایی ها از آن تاریخ برای ایران مدلی از عدم اعتماد توام با فروپاشی سیستم سیاسی را پی گرفتند و به این نتیجه رسیدند که تا می توانند باید در مخالفت با نظام اسلامی مدل ها و آلترناتیوهایی را ارائه دهند. آمریکایی هایی که در جنگ خلیج فارس درست در مقابل صدام ایستادند و از کویت حمایت کردند در جنگ با ایران، به دلیل ناامیدی از ایران در مخالفت با نظام نوپای ایران قرار گرفتند، تا سر حد امکان از توسعه نظامی عراق کمک کردند.

همچنین از این تاریخ به بعد بود که آمریکایی ها به این نتیجه رسیدند که بایستی به سراغ نرم افزار انقلاب اسلامی رفت. آمریکایی ها با مطالعات تخصصی در زمینه انقلاب اسلامی به این نتیجه رسید که آنچه که ایران را پیچیده کرده، نرم افزار آن یعنی اسلام انقلابی است. لذا راهبردهای مختلفی برای ایران ترسیم گردید که در ادبیات مقام معظم رهبری به تهاجم فرهنگی مشهور شد.

رفتار آمریکایی ها در قالب حمایت از عراق در جنگ به دلیل سرخوردگی از ماجرای مک فارلین، در سال های بعدی نیز تداوم داشت. چه در ماجرای گروگان های آمریکایی در لبنان چه در مسئله افغانستان، چه در بحث بیانیه تهران و چه در نهایت برجام.