حواستان به ساختار قامتی دانش‌آموز باشد

ساختار قامتی یعنی چه؟

از زمانی که کودک راه می‌افتد مجموعه‌ای از بافت‌های استخوانی و عضلانی این کار را کنترل می‌کنند از استخوان‌های کف پا، زانو، لگن و کمر گرفته تا عضلات متصل به اینها فرم ایستادن را تعیین می‌کنند. باید ستون فقرات صاف باشد. قوس کف پا باید طبیعی باشد تا راه رفتن طبیعی و ساختار قامتی کودک مناسب باشد. اگر والدین مشکل صافی کف پا، پای پرانتزی، چرخش لگن یا انحراف ستون فقرات دارند به کودک‌شان احتمالا منتقل می‌شود. مساله مهم دیگر، تغذیه است که روی صفحات رشدی و عضلات تاثیر می‌گذارد. بعلاوه باید توجه کنیم کودک پیش‌دبستانی از چه کفش و کیفی استفاده می‌کند. چطور در منزل و در کلاس می‌نشیند. بیشترین آسیب یا برعکس، بهترین فرم بدنی در همین سن رشدی ایجاد می‌شود.

علت انحراف ستون فقرات چیست؟

ابتدا ناشی از ژنتیک است و دیگر این‌که ممکن است کودک دچار ضربه به مهره شود. درنتیجه بخشی از صفحه رشدی از کار می‌افتد یا فعالیتش نسبت به صفحه رشدی مقابلش کم می‌شود. از سوی دیگر، اختلالات قامتی داریم یعنی بچه‌های لاغر که قوز می‌کنند، قوز پشتی به ژنتیک آنها مربوط نیست و به خاطر حالتی است که فرد به خود می‌گیرد. خم شدن عادتی، اصلاح‌پذیر است، اما مورد اول که ژنتیک است نیاز به مداخله دارد. مورد دوم که عادتی است با اصلاح عادت، ورزش و بریس اصلاح می‌شود. اما اگر عادت پیش برود، ساختار قامتی به‌صورت کج شکل می‌گیرد و نمی‌توان کاری برایش کرد.

اگر کودک از والدین مبتلا به پای پرانتزی متولد شود، چه اقدامات پیشگیرانه‌ای را باید انجام بدهیم؟

این کودک باید تا هفت سالگی تحت نظر باشد. اگر مشکل نداشت مجددا در
ده سالگی بررسی شود. در این حالت پیشگیری بسیار موثرتر از درمان است.

برای پسر 11ساله‌ای که انحراف مچ پا دارد و با کمی پیاده‌روی خسته می‌شود، چه باید کرد؟

این فرد باید بررسی شود. اسکن کف پا و معاینه شود. اگر مشکل اصلاح نشود زانودرد، کمردرد و سایر مشکلات را در آینده تجربه خواهد کرد. برای درمان می‌تواند از کفش طبی و کفی طبی استفاده کند. کفش خوب کفشی است که نوک پهن داشته باشد و به اندازه یک سانتی‌متر جلوی انگشت باز باشد. نوک انگشتان به نوک کفش نچسبد. جنس کفش چرم باشد که عبور هوا را داشته باشد. پاشنه کفش 2 تا 5/2 سانتی‌متر باشد.

چه ورزش‌هایی در سنین پایین برای سیستم اسکلتی آسیب‌زا هستند؟

ورزش‌های رزمی و ورزش‌های ضربان‌دار، درسن پایین موجب آسیب به صفحات رشدی می‌شود. ژیمناستیک می‌تواند در سنین بالاتر لیزخوردگی مهره ایجاد کند. ورزش‌هایی مانند کونگ‌فو و جودو که ضربات شدید دارند، آسیب‌زا هستند.