ترس از عوارض داروهای روماتیسم

بی‌شک هر دارویی بسته به میزان مصرف و دوز آن با عوارض متعددی همراه است که معمولا در بروشور آن نیز قید می‌شود، اما این مساله به این معنا نیست که وقتی بیمار دارو را مصرف می‌کند حتما دچار عوارض بشود، بلکه بروز آن در برخی افراد شایع و در برخی نیز نادر است. با این تفاسیر، چرا این داروها تجویز می‌شود؟ پزشک صلاح می‌داند با توجه به عارضه‌ای که وجود دارد و برای جلوگیری از عوارض بیماری و مشکلات ناشی از آن برای بیمار این داروها را تجویز کند، چون مزایای مصرف آن برای بیمار بیش از عوارض آن خواهد بود.

وقتی پزشک به‌طور منظم، بیمارش را ویزیت می‌کند هم وضعیت بیماری را کنترل می‌کند و هم این‌که کنترل کند بیمار با عوارض ناشی از دارو مشکل نداشته و این‌که داروهای تجویز شده بیمار را دچار مشکل خاصی نکرده باشد. بعلاوه بیمار هم می‌تواند عوارض ناشی از داروها را به پزشکش اطلاع دهد. به هرحال باید در نظر داشت که اکثر مبتلایان به روماتیسم باید از دارو استفاده کنند. البته دوز، زمان مصرف و نوع دارو در بیماران متفاوت است و ارزیابی آن هم با پزشک معالج است. داروهای متعددی در روماتیسم استفاده می‌شود. بویژه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی که مردم به عنوان مسکن می‌شناسند. مثل بروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک و... که بسیاری از مردم در درمان سردرد از آنها استفاده می‌کنند. این داروها اکثرا در بیماری‌های التهابی مفاصل و روماتیسم نیز استفاده می‌شود، اما دوز آن برای تسکین درد‌های روماتیسمی متفاوت است.

یکی از داروهای بسیار رایج دیگر که برای مردم ترسناک است کورتون‌‌ها هستند مثل پریدنیزولون، آمپول بتامتازون و... که مصرف‌شان در روماتیسم زیاد است. بسیاری از مردم برای مصرف کورتون‌ها دچار وحشت می‌شوند و به فکر پوکی استخوان می‌افتند. در حالی‌که اگر بیمار، به طور منظم تحت نظر پزشک، مراجعات منظم داشته باشد و اقدامات قبل و حین درمان را انجام دهد نباید از این عوارض بترسد. بعلاوه که پزشکان در حین مصرف این دارو‌ها، ضرورت مصرف کلسیم و انجام سنجش تراکم استخوان بیمار را مد نظر دارند. همچنین همیشه دغدغه پزشکان این است که دوز مصرف این داروها را در اولین فرصت پایین بیاورند.

دکتر محسن سروش

دبیر انجمن روماتولوژی ایران