بهار آمد و بهار رفت

سیدحسن حسینی در محله سلسبیل به دنیا آمد و در نازی‌آباد و نیروی هوایی قد کشید. او در رشته تغذیه لیسانس و در رشته ادبیات فارسی فوق‌لیسانس و دکتری گرفت. از سال 1352 شروع به نوشتن و سرودن شعر کرد و آثارش را در مجله فردوسی آن زمان منتشر کرد. در سال 1358، حوزه اندیشه و هنر اسلامی را به همراه استاد محمدرضا حکیمی و آقای رخ صفت و نیز آقای تهرانی و آیت‌ا... کاشانی راه‌اندازی کردند. در زمان جنگ، به تبلیغات جنگ و ابلاغ پیام‌ها در رادیو ارتش مشغول بود. تا سال‌های 62 ـ 63 (یکی دو سال بعد از آزادی خرمشهر) در رادیو ارتش کار می‌کرد، اما وقتی دید جنگ تمام نمی‌شود به حوزه هنری بازگشت.

رهبر معظم انقلاب همواره به این شاعر فرزانه نظر لطف داشت و در دیدار با اعضای مجمع نویسندگان مسلمان، قلم این شاعر عزیز را ستود. سخنان ایشان، نشان دهنده ذوق و قدرت ادبی این شاعر دل سوخته انقلاب است. مقام معظم رهبری در پی درگذشت این شاعر و هنرمند فرزانه هم پیام تسلیتی صادر فرمود. متنی که نشان‌دهنده علاقه قلبی ایشان به دکتر سیدحسن حسینی بود. جالب این‌که وقتی به او گفته بودند به‌عنوان شاعر برگزیده دفاع مقدس انتخاب شده‌ای و قرار است جایزه بگیری، با همان طنز همیشگی در کلام و شعرش، خیلی راحت جواب داده بود: «تیر و ترکشش را دیگران خوردند و حالا جایزه اش را ما بگیریم؟!»