کلاهمان را برای اردوی خارجی به هوا می‌اندازیم

آنها تلاش می‌کنند سطح بازیکنان خود را تا خرداد سال آینده به سطح اول فوتبال دنیا و سطح جام جهانی نزدیک کنند. له وانته، رایووایکانو، نومانسیا، ویارئال و لگانس تیم‌هایی هستند که باید در خدمت بازیکنان عربستان باشند و سطح آنها را ارتقا دهند. آنها همچنین به شکلی کاملا متحد از همه حرف‌ها، ادعاها و تهدیدهای خود در مورد دیگر کشورها از جمله ایران و قطر حمایت می‌کنند و این نشان می‌دهد در این زمینه‌ها فاصله‌ای فراوان با ما دارند. در این فوتبال عادت کرده‌ایم یکدیگر را بکوبیم و تخریب کنیم. عادت کرده‌ایم انرژی‌هایمان را برای خنثی کردن انرژی‌های همدیگر خرج کنیم.

جام‌جهانی که برسد، تازه متوجه می‌شویم چه اتفاقی افتاده است. وقتی مراکش همه جان ما را در بازی اول گرفت و وقتی با بدن‌هایی خسته از بازی اول، در برابر فوق ستاره‌های اسپانیا قرار گرفتیم، تازه آن وقت متوجه می‌شویم چقدر عقبیم.گرچه معتقدیم عربستان حتی با صرف این پول‌های هنگفت هم در این گروه آسان صعود نمی‌کند؛ اما این نافی عقب‌ماندگی ما و بی‌پولی فوتبال ما نمی‌شود. در شرایطی که ده‌ها میلیارد تومان برای حضور مهمانی گونه بازیکنان عربستان در لالیگا صرف می‌شود، فوتبال ما حتی برای اردوهای خارجی خود و حتی برای پرداخت پاداش بردهای تیم ملی درمقدماتی جام جهانی مشکل دارد. عربستان برای صعود الهلال به نیمه نهایی لیگ قهرمانان، 50 میلیارد تومان و برای صعود این تیم به فینال 50 میلیارد دیگر (مجموعا 25 میلیون دلار) هزینه می‌کند تا این تیم باشگاهی به موفقیت برسد. مدیران ورزش این کشور برای تیم ملی چند برابر این پول را کنار می‌گذارند تا تیم ملی عربستان با آمادگی کامل راهی روسیه شود؛ آن وقت تمام پولی که در دو سال اخیر از وزارت ورزش ایران به فدراسیون فوتبال ایران داده شده از مرز 400 هزار دلار فراتر نمی‌رود. این همه تفاوت و اختلاف، اما در زمین مسابقه دیده نمی‌شود و همین مورد مایه دلگرمی مدیران ورزش ماست و مدام می‌گویند جوانان ایرانی باید با غیرت مبارزه کنند. جوان ایرانی همواره با غیرت می‌جنگد، اما کاش ما هم کمی به‌خود بیاییم و ریالی چاشنی این غیرت کنیم.

رضا پورعالی

ورزش