هیات حاکمه آمریکا صلاحیت ندارد

به گزارش جام جم آنلاین از مهر ، غلامعلی خوشرو در نشست شورای امنیت سازمان ملل درباره ایران که به درخواست آمریکا برگزار شد افزود: این باعث بی اعتباری شورای امنیت است که موضوعی را که ماهیتی کاملا داخلی دارد در دستور کار قرار می دهد اما در خصوص موضوعات واقعی، از جمله اشغال طولانی مدت سرزمین فلسطین و نیز بمباران کور و بی هدف یمن با سرافکندگی از انجام کوچکترین کاری عاجز است.

متن کامل سخنرانی خوشرو درنشست شورای امنیت سازمان ملل به این شرح است:

آقای رئیس،

اقدام امریکا در طرح موضوع اعتراضات تعدادی از شهروندان ما در ایران به دلیل برخی شکایات مشروع آنها، که بعضا بواسطه خودداری آمریکا از انجام تعهداتش تحت برجام تشدید شده است، سوء استفاده یک عضو دائم شورا از اختیاراتش و نیز سوء استفاده از خود شوراست.

باعث تاسف است که به رغم مقاومت برخی از اعضاء، این شورا به خود اجازه داده است تا بوسیله هیات حاکمه فعلی آمریکا مورد سوء استفاده قرار گیرد و جلسه ای را درباره موضوعی تشکیل دهد که خارج از حیطه وظایف آن است و بدین ترتیب، ناتوانی خود در انجام وظیفه واقعی اش در حفظ صلح و امنیت بین المللی را به منصه ظهور گذاشته است.

این باعث بی اعتباری شورای امنیت است که موضوعی را که ماهیتی کاملا داخلی دارد در دستور کار قرار می دهد اما درخصوص موضوعات واقعی، از جمله اشغال طولانی مدت سرزمین فلسطین، که عنوان دستور کار امروز شورا (وضعیت در خاورمیانه) در اصل به آن تعلق دارد، و نیز بمباران کور و بی هدف یمن در طول سه سال گذشته که تا کنون منجر به مرگ هزاران انسان شده و برای مردم یمن گرسنگی، بیماری و تخریب به همراه آورده است، با سرافکندگی از انجام کوچک ترین کاری عاجز است. فهرست این قبیل شکست های شورا که در تمامی موارد به رویکرد خرابکارانه هیات آمریکایی مرتبط است، بسیار طولانی است.

آقای رئیس،

این اقدام چیزی جز تلاش مذبوحانه دیگری از جانب هیات حاکمه آمریکا برای فرار به جلو نیست، زیرا هیات حاکمه آمریکا دیگر از هیچ صلاحیت و اعتبار اخلاقی، سیاسی و حقوقی در منظر جهانیان برخوردار نیست. به دنبال اقدامات مخرب دیگر این هیات حاکمه، از قبیل نقض حقوق بین الملل و بی احترامی به رفتار متمدنانه در سیاست بین المللی، این حکومت اکنون از سر استیصال به هر رشته ای که بتواند آن را از غرق شدن نجات دهد دست می اندازد.

قلدرمآبی آمریکا در سازمان ملل متحد تاریخچه ای طولانی دارد، اما نمونه فعلی، یعنی امور کاملا داخلی یک ملت، یک مورد مضحک است. این مورد، یعنی اعتراضاتی که دولت ایران با آنها با نهایت احترام به حقوق معترضین برخورد کرده و به رغم وجود افراد نفوذی خشن و تشویق نیروهای خارجی از جمله رئیس جمهور آمریکا، از همه طرق کوشیده تا به شکل مسالمت آمیز به آنها رسیدگی کند، موضوعی نیست که بتواند در مهم ترین ارگان سیاسی جهان به بحث گذاشته شود.

یادآوری این نکته برای آن دسته از افرادی که شاید به خاطر نداشته باشند لازم است که آمریکا تاریخچه ای طولانی از مداخلات در امور داخلی ایران دارد. شروع الگوی مستمر ایجاد اختلال بوسیله آمریکا در مسیر مردم سالاری در ایران به کودتای هدایت شده توسط آمریکا علیه نخست وزیر منتخب مردم ایران در سال 1332 بر می گردد. اقدامات خصمانه آمریکا با خیزش مردم و سرنگون کردن دیکتاتور مورد علاقه آمریکا در ایران شدت گرفت. از آن زمان، آمریکا به اقدامات متعددی علیه ایران دست یازیده که از آن میان می توان به تلاش ناموفق برای کودتای نظامی و اقدامات خرابکارانه در ایران، وضع تحریم های غیرقانونی و غیرانسانی علیه شهروندان عادی ایران، حمایت بی قید و شرط از صدام حسین در طول هشت سال جنگ ویرانگر تحمیلی علیه ایران از جمله با مسلح کردن وی به سلاح های شیمیایی و ورود و مداخله مستقیم در این منازعه نظامی در حمایت از صدام حسین اشاره کرد. در اینجا لازم است به جان باختن 290 مسافر بیگناه پرواز 655 ایران ایر، از جمله 66 کودک، که در تیر ماه سال 1367 توسط نیروی دریایی امریکا در خلیج فارس ساقط شد اشاره کنم. ذکر این نکته را نیز لازم می دانم که ایالات متحده به شکلی بی شرمانه به فرمانده جنایتکاری که این پرواز غیرنظامی را ساقط کرد، نشان افتخار اعطاء نمود.

آقای رییس،

درحالیکه رییس جمهور ترامپ ممکن است بواسطه عدم وجود راهپیمایی اعتراضی نسبت به حضورش هنگامیکه چندماه قبل به همسایگی ما سفر کرده بود مشعوف شده باشد، احتمالا از این واقعیت بی خبر بوده که مردم این کشورها اجازه اعتراض ندارند. واقعیت این است که در هر کشور دموکراتیکی شهروندان گاه و بی گاه برای اعتراض به این یا آن موضوع به خیابان می آیند و ایران در این میان استثناء نیست. در هر کشوری نیروهای امنیتی خواه پلیس باشد یا ژاندارمری یا گارد ملی و غیر آن حضور می یابند تا از صلح آمیز بودن اعتراضات اطمینان یابند. اینجا هم ایران یک استثناء نیست. درحالیکه آمریکا ایران را متهم به «سرکوب» اعتراضات می کند، تصاویر ضرب و شتم و کشانده شدن معترضان جنبش اشغال وال استریت از سوی نیروهای پلیس یا با گذر در تاریخ، حمله و کشتار دانشجویان از سوی نیروهای گارد ملی هنگام اعتراض مسالمت آمیز آنان در دانشگاه ایالتی کنت یا تماشای فیلم اعتراضات در بیرون از کنوانسیون حزب دموکرات در شیکاگو در 1968 انسان را از میزان تزویر آمریکا متحیر می کند.

بسیار طنزآمیز به نظر می رسد که کشوری که رییس دولت آن حامی تخریب گران در ایران شده است از نماینده خود در سازمان ملل خواسته این موضوع را به سازمان ملل بیاورد کسی که خودش نیز تاریخچه ای از سخنان جاهلانه و خصمانه علیه کشور من دارد این موضوع را برای بحث به شورای امنیت بیاورد.
اگر قرار به برگزاری جلسه بود این ایران بود که باید تقاضای برگزاری یک بحث و بررسی می کرد که چگونه و چرا به عناصر خارجی در حالی که از مصونیت برخوردارند اجازه تحریک و حمایت از ناآرامیها و خشونت در دولت دارای حاکمیتی داده می شود که از بنیانگذاران سازمان ملل متحد بوده است. به عنوان مثال بیایید بحث کنیم که چرا آمریکا به رغم درخواست های رسمی مکرر قادر به توقف خشونت و قتل افراد بی گناه در کشور خود نبوده است؟ و یا چرا برخی از کشورهای اروپایی همچنان به تروریست هایی پناه می دهند که همین حالا که ما صحبت می کنیم به تشویق خشونت و شورشهای مسلحانه اقدام می کنند. چرا شبکه های اجتماعی که استفاده از کوکتل مولوتوف را آموزش داده و حامی افرادی هستند که از سلاح برای کشتار در ایران استفاده می کنند به رغم وجود قرائن روشن، آزادانه در کشورهای آنها مشغول به فعالیت می باشند. اینها موضوعات اصلی است که باید درباره آنها بحث کرد.

اعضای محترم،

برای اینکه این نمایش خنده دار چیزی بیش از اتلاف وقت باشد، اجازه بدهید به بحث درباره موضوعی بپردازیم که این شورا تا کنون به آن نپرداخته اما باید بپردازد: جریان آزاد اطلاعات که با خود گسترش اخبار دروغین و سایر اشکال جنگ های اطلاعاتی را به همراه آورده است. این تهدیدات فراروی کلیه کشورهای آزاد و مستقل قرار دارد. ما تنها کشوری نیستیم که فکر می کنیم لازم است راه حل هایی برای این چالشها تدوین شود. اخیرا رئیس جمهور فرانسه مکرون از تلاش برای افزایش شفافیت در خصوص مالکیت سایت های اینترنتی و از جمله کمک های مالی خارجی به آنها و تقویت بیشتر نهادهای دولتی برای مقابله با «هر تلاشی به منظور ایجاد بی ثباتی» بوسطه کانال های تلویزیونی تحت کنترل یا نفوذ دولت های خارجی تمجید کرد. وی همچنین پیشنهاد نمود که با آن دسته از کانال های رسانه های اجتماعی که برای پروپاگاندا مورد استفاده قرار می گیرند، از طریق وضع قوانینی برای افشای منابع مالی آنها، بویژه در خصوص محتوای تبلیغاتی شان، برخورد شود. این قبیل اقدامات نه تنها برای مقابله با اخبار جعلی، شورش و مداخلات انتخاباتی، بلکه در نبرد مهمتری علیه تروریست ها، از جمله داعش مورد نیاز هستند.

اعضاء و همکاران گرامی، این نبرد حاصل جمعی برابر با صفر ندارد: یا همه ما با هم در آن برنده می شویم و یا همه در آن می بازیم.