نخلستان‌های تشنه شادگان، در انتظار آب

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، روی تمام صورت این شهر غبار محرومیت پاشیده شده، تنش درد دارد. تنها نخل او را سرپا نگه داشته، نخل‌هایی که خود نیز نفس‌هایشان از تشنگی به شماره افتاده است.

تالابی که روزی زیست گاهی مطمئن برای جانواران مهاجر بود. حالا گونه‌های بومی آن نیز یکی پس از دیگری در حال انقراض‌اند و یک قدم به منقرض شدن نزدیک‌تر می‌شوند دیگر آبی هم در تالاب وجود ندارد تا دوربین عکاس‌ها را به طبیعت بکر و خدا دادی متوجه سازد و دل از آن برباید.محیط زیست شهرستان شادگان چندی است که حال خوشی ندارد و بدنبال آن؛ مردم، کشاورزی و اقتصاد آن منطقه تحت الشعاع این ناخوش احوالی قرار گرفته است.

شادگان که در سالیان نه چندان دور قطب اصلی تولید و صادرات خرما بود حالا به شهری تبدیل شده است که کاسبان بازار خرمای آن به علت شرایط بد کشاورزی پیش آمده در سال‌های اخیر و پایین آمدن سطح کیفی خرما مجبورند از شهر همسایه یعنی آبادان، خرما برای فروش در بازار عرضه کنند.

ام عادل خضرایی یکی از خرما فروشان بازار اظهار داشت: آب نداریم و زمین‌های کشاورزی‌مان خشک شده است. چارپایانمان نیز به علت کمبود آب می‌میرند، آب را که از سرشاخه می‌بندند دیگر به زمین‌هایمان آبی نمی‌رسد.همچنین ام عماد آلبوغبیش (در زبان عربی مادر را به نام پسر ارشدش صدا می‌زنند) به این گفت‌وگو اضافه شد و او هم سفره دلش را پهن کرد، از دردها و مشکلات کشاورزی گفت و افزود: نخیلات ما مرده است. زمین کشاورزی‌مان خشک شده و دیگر غیر قابل زراعت است. برای امرار معاش خانواده‌ام این خرما و خارک را از آبادان خریدم و به بازار برای فروش آوردم.

آب، دردی مشترک!

تقریبا تمام فروشنده‌های بازار همه از یک درد سخن می‌گفتند. تمام مشکلات کشاورزی شادگان به یک واژه ختم می‌شد و همه از کمبود یک چیز گله می‌کردند؛ یعنی آب!

کاسبان بازار خرما همه از کم آبی زمین‌ها می‌نالیدند و علت بی‌کیفیتی خرمای سال‌های اخیر شادگان را کم آبی، شوری و نا ‌مرغوبیت آبی می‌دانستند که پای نخیلات می‌ریخت.

اکثر خرما فروشان نیز روستاییانی بودند که زندگی‌شان به کشاورزی و زراعت گره خورده بود؛ بالطبع کم‌آبی و نامرغوب بودن خرما بر امرار معاش و دخل و خرج‌شان تاثیر مستقیم دارد و دود این بی‌آبی روستاهای شادگان در چشم کشاورزانی می‌رود که شغل دیگری غیر از زراعت ندارند.