وقتی یک نفر دروغ می گفت

پرده اول/برنامه نود بعد از بازی استقلال سپاهان در نقش جهان
فصل گذشته علی رضا منصوریان سرمست از همزمانیِ پیچ شدن رحمتی به نیمکت و پشت سر گذاشتن اولتیماتوم هیات مدیره، فاتحانه در برنامه نود از دادن رضایت نامه به رحمتی خبر داد و در جواب فردوسی پور که پرسید آیا اگر رحمتی رضایتنامه بخواهد به او میدهید؟ قاطعانه بله محکمی گفت.
پرده دوم/جلسه سرپایی بعد از شکست مقابل پدیده
منصوریان بر لبه تیغ است، هواداری که با نتایج ضعیف متوالی سرخورده شده است ، شعاری که یک فصل به حرمت دوران بازیگری منصوریان از «زمزمه» اش عذر داشت، یکصدا «فریاد» می زند تا سرمربی "حیا" کند، بلکه "رها" کند. منصوریان قصد استعفا دارد ولی با درخواست بزرگان رختکن از جمله رحمتی و جباری، از تصمیمش صرف نظر میکند.
حالا، رحمتی دوباره «یک کاپیتان تصمیم ساز» است و از پیله «دروازه بان شماره یک و نه بیشتر» خارج می شود.
پرده سوم/دفتر اکبر عباسی ملکی،فردای شکست در جم
افتخاری برای ابقای منصوریان به یک رای دیگر بجز خودش احتیاج دارد، جواد قراب به عنوان عضو فنی هیات مدیره متوجه اشکالات عمده استقلال در بُعد کوچینگ هست و راضی به حمایت نیست. حسن زمانی یک فصل تمام به دنبال همین روزها بوده تا منصوریان از کار برکنار شود، قریب هم که اصلا خودش را وارد این بازی دو سر باخت نکرد تا افتخاری بماند و اکبر عباسی ملکی. اولتیماتوم به پایان رسیده، منصوریان شکست خورده، توپ در زمین ملکی است تا حمایت یا عدم حمایتش از منصوریان بازی را عوض کند.مدیر عامل و سرمربی به دفتر ملکی می روند. دلایل شکست را بررسی می کنند. از سن بالای بازیکنان اسم و رسم دار که نیمکت نشین کردنشان مساله ساز می شود تا ضعف دستیاران منصوریان. توهم همیشگی دهه هفتاد و هشتاد دوباره به ذهن ها می رسد، آیا بازیکنان "توکار" تیم می گذارند؟ چه گزینه ای مناسب تر از رحمتی که این بازی نیمکت نشین بوده و هنوز گله اش از منصوریان برای " بله بله " گفتن های بی محابایش در برنامه نود در پاسخ به سوال مجری که گفت رضایت نامه اش را میدهید یا نه، برجاست. اینجا کلیدی ترین قسمت ماجرا است که مشخص میکند دیشب چه کسی راست نمیگفت؟منصوریان یا ملکی؟ دقیقا جایی که باید دانست، چه کسی برای بار اول خنده های رحمتی را مطرح کرد؟ ملکی گزارش به دست رسیده اش را گفت و منصوریان تایید یا تکذیب کرد، یا منصوریان سرِ درد و دل را باز کرد و از عدم شرکت رحمتی در جلسه فنی گله کرد و بحث خنده های رحمتی را به میان کشید؟
پرده چهارم/ برنامه نود دیشب
رضا افتخاری بعد از توصیه پیشکسوت ها و بزرگان تیم از شرکت در برنامه نود عذرخواهی میکند ولی فردوسی پور هوشمندانه با پیش کشیدن این موضوع که صندلی افتخاری در این برنامه محفوظ است او را در عمل انجام شده گذاشت و البته تماس ها با مدیرعامل هم در تغییر نظرش موثر واقع می شود تا "سید" راهی برنامه نود شود. افتخاری عملکرد مالی مطلوب اش را به رخ می کشد ولی از افتضاح تاریخی اش در نقل و انتقالات زمستانی فصل قبل به کمک آسان گیریِ عادل عبور میکند. بحث به علل ناکامی می رسد، همه را راضی نگه میدارد و تقصیرات را به گردن بدشانسی می اندازد تا کسی طلبکارش نشود. موضوع جباری و رحمتی به میان کشیده می شود. عادل مثل همیشه اصرار میکند به روشن شدن حقیقت، افتخاری می گوید ظرفیت روشن شدن حقیقت وجود ندارد چرا که میداند جنگ علنی می شود. منصوریان روی خط می آید. مسوولیت شکست را بر عهده می گیرد ولی "ولی" می آورد. تناقض در حرف هایش مشهود است آنجا که می گوید کسی را قربانی حضورش در استقلال نمی کند اما حداقل یک روز این کار را کرد. عادل بازخواستش می کند که چرا استعفا نکردی جواب روشنی نمی دهد. می گوید ملکی خواست جباری و رحمتی نباشند ولی علت این موضوع رو نمی گوید. ملکی احساس می کند بازی خورده، تصمیم گروهی به اسم او نوشته شده، بر روی خط می آید با این استدلال که "جز راست نباید گفت"، غافل از این که "هر راست نشاید گفت" صفر تا صد اتفاقات جلسه را روی داریه ای می ریزد که چن میلیون بیننده بهت زده تماشایش میکنند. منصوریان شوکه می شود. نصف حقیقت را که نگفته بود برملا شده، ولی نمیخواهد این وسط ملکی قهرمان شود، نیمه نگفته ملکی را هم رو میکند. رحمتی هنگ کرده، باورش نمی شود سرمربی که هر روز از او تعریف میکرد، این چنین پشتش را خالی کرده است. افتخاری سعی در جمع کردن موضوع دارد که کاپیتان به میان صحبت هایش می آید و خواهش میکند معصوم را از شیطان جدا کند. اما مگر غیر از این است که دوگانه شیطان_معصوم همیشه از قبل بازنده است؟؟ مثل همیشه هیچ قضیه ای تا انتها روشن نمی شود تا منصوریان بماند و استرس این که امیر منصوریان فکر نکند پدرش دروغگو است، رحمتی بماند و ترس از آبروی رفته یا نرفته اش، ملکی بماند و چهل و هشت ساعت چاپ عکسش در صفحه یک روزنامه ها و افتخاری بماند و این عذاب وجدان که آیا ردای مدیر عاملی استقلال، قواره اش بود یا نه، عادل بماند و جنجالی ترین برنامه شش سال اخیرش، و جالب تر از همه جباری بماند و پشیمانی های همیشگی باشگاه در قبال برخورد های قهری با او و ما ماندیم با چند سوال آزاردهنده: آیا منصوریان با بازیکنانش صادق نیست؟ آیا اصلا رحمتی روی نیمکت خندیده بود؟ افتخاری بغیر از برنامه نود، در باشگاه هم این چنین سست عمل می کند؟ آیا ملکی انقدر ساده است که اسرار مگوی باشگاه را در برنامه نود جار بزند یا به قدری زرنگ است که نسخه منصوریان را به سبک خود علی منصور بپیچد؟ و از همه مهم تر وزیر ورزش در چیدمان اعضای هیات مدیره، بغیر از شایستگی، فاکتور دیگری را در نظر گرفته است؟ همانقدری که در روشن شدن پاسخ این سوال ها تردیدی وجود ندارد، یقین وجود دارد که پرده ها هنگامی کنار می روند که دیر شده...
امیر حسام رنگچیان