پرتاب فضاپیمای باری چین و آینده‌ فضا

پرتاب فضاپیمای باری چین را می‌توان یکی از مهم‌ترین رویدادهای فضایی هفته گذشته دانست؛ زیرا این فضاپیمای بدون سرنشین حامل سوخت، آذوقه و تجهیزات موردنیاز فضانوردان چینی در ماموریت آتی آنها به ایستگاه فضایی تیانگونگ ـ 2 است. چین با به‌کارگیری فضاپیماهای تدارکاتی قادر است عمر مفید ایستگاه‌های فضایی خود را در مدار زمین بالاتر ببرد و مقدمات حضور طولانی‌تر فضانوردانش را در فضا مهیا کند.

فضاپیمای تیانژو حدود 6/10 متر طول و 35/3 متر قطر دارد و قادر است در هر ماموریت 6 شش تن بار و دو تن سوخت به فضا حمل کند. پرتاب فضاپیمای باری توسط چین، اقدام نوآورانه‌ای در صنایع فضایی جهان محسوب نمی‌شود، اما نمود عینی عزم چینی‌ها برای انجام اقامت‌های طولانی‌مدت در فضاست. ایده به‌کارگیری فضاپیماهای تدارکاتی برای نخستین‌بار در ایستگاه فضایی سالیوت ـ 6 شوروی اواسط دهه 1360/ 1980 عملی شد. از آنجا که فضاپیماهای سرنشین‌دار، فضای داخلی بسیار محدودی دارند، از این رو فضانوردان در هر پرواز، تجهیزات بسیار محدودی را می‌توانند با خود به فضا حمل کنند. به همین دلیل در ایستگاه‌های فضایی اولیه امکان اقامت‌های طولانی‌مدت چند ماهه در فضا برای فضانوردان وجود نداشت، اما استفاده از فضاپیماهای باری این امکان را به فضانوردان می‌دهد که با خیال راحت اقامت‌های چند ماهه‌ای را در فضا تجربه کنند و در این زمان سوخت، آذوقه و تجهیزات موردنیاز آنها به کمک فضاپیماهای تدارکاتی از زمین برای آنها ارسال شود. سازمان فضایی چین نیز با همین دیدگاه برای نخستین‌بار به منظور پشتیبانی تدارکاتی فضانور دانش در ایستگاه فضایی خود در مدار زمین از ایده فضاپیماهای باری استفاده کرد؛ در حالی که ‌اکنون در ایستگاه فضایی بین‌المللی چهار فضاپیمای باری وظیفه پشتیبانی تدارکاتی از آن را به عهده دارند.

محمدرضا رضائی

جام‌جم