عصار: قهرمانان ما کسانی هستند که در حادثه ساختمان پلاسکو پرپر شدند

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از خبرآنلاین، علیرضا عصار که آخرین کنسرت خود را سال 1389 در سالن وزارت کشور روی صحنه برد، پس از شش سال به عرصه اجرای زنده بازگشت. او از سه‌شنبه تا جمعه، پنجم تا هشتم بهمن هر روز در دو نوبت 18:30 و 21:30 در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران روی صحنه می‌رود.

شامگاه گذشته سه‌شنبه پنجم بهمن، عصار نوبت دوم اجرای خود را در صحنه‌ای با رنگ‌های گرم و چشم‌نواز و با قطعه «با قدسیان آسمان» آغاز کرد. سه پرده پارچه‌ای بلند به رنگ قهوه‌ای روشن که هر کدام از وسط جمع شده بودند در کنار سه لوستر قهوه‌ای به ظاهر قدیمی و نورپردازی متشکل از رنگ‌های گرم، فضایی دلچسب برای کنسرت این خواننده به وجود آورده بود که حاصل تلاش همسرش نسترن پاکباز بود.

علیرضا عصار متولد چهارم بهمن 1348 که به تازگی وارد چهل‌و‌هفتمین سال زندگی خود شده است پس از خواندن قطعه اول خطاب به حاضران گفت: «شش سال است که به این لحظه فکر و خودم را برای آن آماده می‌کنم. بارها با خود تصور کرده‌ام که در این لحظه چه خواهم گفت و احساسم را چگونه بیان خواهم کرد اما با توجه به حادثه تلخ ساختمان پلاسکو هیچ کدام از تصوراتم را برای این لحظه مناسب نمی‌دانم.»

عصار ادامه داد: «قطعه «با قدسیان آسمان» را در ابتدا برای امیرالمومنین (ع) خواندم اما اکنون گمان می‌کنم این قطعه می‌تواند پیشکشی به همه قهرمانان و پهلوانان ما باشد. من نه علاقه‌ای به سیاست دارم و نه می‌خواهم حرف سیاسی بزنم و این‌ها تنها نظریات یک شهروند است. ما قهرمانان‌مان را از میان کسانی که به میزهایشان چسبیده‌اند، دروغ می‌گویند و دزدی می‌کنند انتخاب نخواهیم کرد. قهرمانان ما کسانی هستند که در حادثه ساختمان پلاسکو پرپر شدند. می‌خواهم به احترام این قهرمانان 30 ثانیه سکوت کنیم.»

خواننده آلبوم «نهان مکن» در ادامه افزود: «قطعه بعدی هم بی‌ارتباط با آن‌چه گفتم نیست و امیدوارم صدای همخوانی‌ها بلندتر شود.»

او سپس قطعه «انسانم آرزوست» را خواند. آن‌چه علیرضا عصار را از اغلب خوانندگانی که در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران روی صحنه می‌روند متمایز می‌کرد صدای پرقدرت و پرطنین او، آرامش و متانت تماشاگرانش و رعایت تعادل در نورپردازی بود.

عصار پیش از آغاز قطعه سوم به نام «بوی بارون» بر این که امیدوار است در این قطعه صدای تماشاگران را با وضوح بیشتری بشنود تاکید کرد و مخاطبان با همخوانی ترجیع‌بند «ابری‌ترین هوا رو تو چشم تو می‌بینم/ شبا به زیر بارون با یاد تو می‌شینم» همراهی‌اش کردند.

او در ادامه قطعات «عشق الهی» و «آیه‌های عاشقانه» را خواند. علیرضا عصار در پایانِ قطعه پنجم در پاسخ یکی از تماشاگران که نام فواد حجازی را فریاد زد، گفت: «جای فواد حجازی خالی است. من همان قدر که برای خودم آرزوی موفقیت می‌کنم برای او نیز چنین آرزویی دارم.»

خواننده آلبوم «کوچ عاشقانه» پیش از آغاز ششمین قطعه افزود: «امشب شاعر قطعه‌ای که یکی از پل‌های عاطفی میان من و شما است مهمان ماست؛ بابک روزبه شاعر ترانه «حال من بی تو». »

علیرضا عصار پس از اجرای این قطعه، از امید نعمتی خواننده گروه پالت دعوت کرد تا روی صحنه برود. نعمتی که حضورش روی صحنه با تشویق مخاطبان همراه بود قطعه «ای عاشقان» را به صورت مشترک با علیرضا عصار اجرا کرد. امید نعمتی در پایان این قطعه گفت: «برای من باعث افتخار است که امشب در کنار یکی از اسطوره‌های دوران نوجوانی‌ام هستم.»

قطعه هفتم «زیر باران» بود و در پایان آن علیرضا عصار از ارکستر کُر نامیرا به رهبری فرهاد هراتی که از ابتدا روی صحنه حضور داشتند و در این قطعه نیز او را همراهی کردند تشکر کرد و در ادامه قطعه «چنگ و عود» از آلبوم «ای عاشقان» را خواند.

نهمین قطعه کنسرت شامگاه سه‌شنبه علیرضا عصار اثری تاکنون شنیده نشده بود. او در توضیحی کوتاه گفت: «این قطعه در آلبوم جدیدم خواهد بود که امیدوارم به زودی منتشر شود. شعر این قطعه را روزبه بمانی سروده است و ترجیح می‌دهم توضیح زیادی در موردش ندهم چون بعد از شنیدنش متوجه می‌شوید که به قدر کافی گویا هست.»

او برای اجرای این قطعه تازه، پشت پیانو نشست و این گونه خواند: «با سختیِ بت‌ها چه باید کرد؟/ با این تَشَتُت‌ها چه باید کرد؟/ گیرم تفاوت‌ها نمایان شد/ با بی‌تفاوت‌ها چه باید کرد؟/ با مردمی که سیل را هر سال/ بر گردنِ قسمت می‌اندازند/ دنیای‌شان را می‌دهند اما/ قبل از دعا یک سد نمی‌سازند.»

او در میان تشویق ممتد تماشاگران با صدایی رسا ادامه داد: «ما مردمانی عاشق کوروش/ ما قومِ در تاریخ جا مانده/ جداً کدام از ما فقط یک بار/ یک خط از آن تاریخ را خوانده؟/ ما فخرمان فرهنگ دیروز است/ انکار هر یک درد تسکین است/ باید پذیرفت این حقیقت را/ امروز ما فرهنگ‌مان این است.»

عصار ادامه داد: «تا زخم را گردن نمی‌گیریم/ این زخم‌های کهنه پابرجاست/ ما بیشتر دنبال توجیه‌ایم/ این فرق ما با مردم دنیاست/ جداً اگر ما فخر دنیاییم/ از مردم دنیا چه باید گفت؟/ من می‌پذیرم که بدبینم/ تو جای من، از ما چه باید گفت...»

این قطعه با تشویق‌های ادامه‌دار تماشاگران همراه شد و عصار در میان استقبال آن‌ها گفت: «متاسفم که می‌توان برای بسیاری از این ابیات در جامعه امروز مصداق‌هایی یافت و امیدوارم همه ما و مخصوصا خودم به فکر راه چاره‌ای برای آن باشیم.»

قطعه بعدی نیز براساس ترانه‌ای از روزبه بمانی و بخشی از آلبوم هنوز منتشر نشده عصار بود و او بعد از آن «دیوونگی» را اجرا کرد.

او پیش از اجرای قطعه دوازدهم خطاب به تماشاگران گفت: «این آهنگ را از طرف خودم و شما به آن دسته از هم وطنانمان تقدیم می‌کنم که با وجود زندگی در کشوری سرشار از ثروت، در گور می‌خوابند، به کسانی تقدیم می‌کنم که شریف‌اند، فامیل وزیر و وکیل، آقازاده و رانت‌خوار نیستند و برای حداقل دستمزد، روزانه بسیار بیش از هشت ساعت کار می‌کنند. به جوانانی تقدیم می‌کنم که تحت فشار مالی ناچار به فروش کلیه‌شان می‌شوند و امیدوارم روزی فرا برسد که نیازی به خواندن این گونه ترانه‌ها برای توصیف ایران عزیزمان نباشد.»

علیرضا عصار پس از این توضیحات قطعه «خیابان خواب‌ها» را اجرا کرد که با استقبال مخاطبان همراه شد.

عصار در ادامه گفت: «یکی از بزرگترین افتخارات دوران فعالیت هنری‌ام، کار کردن با یکی از بزرگان موسیقی ایران است که در سطوح بین‌المللی هم موجب افتخار ماست؛ شهرداد روحانی.» او سپس قطعه «نهان مکن» را از آلبومی به همین نام که با همکاری روحانی ضبط و منتشر شد خواند و سپس به سراغ «بن‌بست» رفت.

عصار در ادامه از محمدعلی بهمنی شاعر معاصر که یکی از مهمانان این کنسرت بود بابت حضورش تشکر کرد و مجدداً با نشستن پشت پیانو قطعه «سهم من» را خواند.

او پس از این قطعه خطاب به حاضران گفت: «از اعماق وجودم از تک تک‌تان ممنونم. از روز اولی که «معشوقه به سامان شد، تا باد چنین بادا...» را خواندم تا همین امروز شما همیشه همراهم بوده‌اید و به کیفیت حضورتان افتخار می‌کنم.»

کسانی که در این کنسرت عصار را همراهی می‌کردند عبارت بودند از؛ پویا نیک‌پور (سرپرست گروه و رهبر ارکستر)، آرش مقدم (درامز)، دارا دارایی (گیتارباس)، همایون نصیری و حسام متولی (پرکاشن)، ماکان حافظی (گیتار الکتریک)، امیر شهابی (کیبورد)، میلاد عالمی (رهبر سازهای زهی) و فرهاد هراتی (رهبر کُر). تهیه‌کنندگی این کنسرت نیز بر عهده شرکت آوای هنر بود.

قطعه پایانی این کنسرت «خیال نکن» بود که با هم‌خوانی حاضران در سالن همراه شد.