سنگ های بزرگ بر سر راه ورزش بانوان

جام جم آنلاین - «حساسیت» شرایط ویژه ای را به وجود می آورد. موقعیت های عادی را تحت شعاع قرار می دهد و باعث می شود که یک اتفاق یا رویداد فرآیند عادی خود را طی نکند. حساسیت های بی جا و غیرمسئولانه تا دلتان بخواهد در ورزش بانوان ایران دیده می شود. در حالی که تیم های فوتبالی با صرف هزینه ای کلان راهی اردوهای بی حاصل ترکیه و دبی می شوند، در حالی که تیم های بسکتبال و والیبال به تورنمنت های مختلف خارجی می روند و در حالی کشتی گیران در تمام ایام سال در رقابت های برون مرزی به سر می برند حساسیت ها وقتی به وجود می آید که یک تیم ورزشی بانوان و یا چند ورزشکار خانم بخواهند به رقابت هایی به خارج از کشور اعزام شوند.

نمونه اخیر، اعزام تیم فوتبال بانوان پویندگان دانش (یا همان شهرداری بم) به تورنمنت بلژیک است. این رقابت ها ویژه دانشجویان برگزار می شود. حالا آنهایی که انتقاد بیجا و بدون منطق کارشان است و آنهایی که از اساس با ورزش بانوان مخالفند نسبت به اعزام این تیم ایراد می گیرند. می گویند اعزام این تیم چه لزومی دارد؟ از هزینه های بالای اعزام تیم می گویند و اینکه حضور فوتبالیست های خانم ایرانی در این رقابت ها بی فایده است.

کمی به قبل تر برمی گردیم یعنی زمانی که چند بانوی بسکتبالیست با هزینه خودشان به تورنمنت ترکمنستان رفتند. باز هم به عقب تر می رویم و حساسیت های بیجا و غیر منطقی را نسبت به اعزام دیگر ورزشکاران و تیم های بانوان می بینیم.

از این دست انتقادها کم نیستند. ماجرای اعزام بانوان ورزشکار به رقابت های مختلف خارج از کشور برای برخی آنقدر عجیب است که ده ها تماس برای اینکه این اعزام به چه دلیل بوده و چه کسی هزینه ها را تقبل کرده برقرار می شود. چرا این حساسیت ها نسبت به ورزش مردان وجود ندارد؟ پاسخ واضح است. ورزش بانوان آنچنان مظلوم واقع شده که هر فردی به خود اجازه می دهد درباره آن اظهار نظر کند. این افراد غیر مسئول مانع بزرگی برای ورزش بانوان محسوب می شوند. نمونه این افراد دردسرساز را همیشه دیده ایم. افسوس که بخش مهمی از این دردسرسازان «خبرنگار» هستند و صد افسوس که نیمی از این خبرنگاران خود خانم هستند!

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین