کوروش سلیمانی: یکی از لذت‌های عمیق، خواندن کتاب است

من بیشتر نمایشنامه خوانده‌ام تا رمان در رمان، نویسنده اجازه، دارد در ارتباط با حالات روحی شخصیت توضیح بدهد و احساساتی را که دیده نمی‌شود، بیان کند، اما در نمایشنامه حالات درون شخصیت‌ها تنها در دیالوگ‌ها اجازه بروز دارد. در دوران نوجوانی عضو کتابخانه عمومی کرمانشاه شدم و به نوعی با کتاب‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خواندن را آغاز کردم و بعد از آن وارد دانشگاه هنرهای زیبا شدم و به کتابخانه بسیار غنی آن برخوردم و در همان سال‌های اول و دوم چه از لحاظ مجلات و مقالات و چه کتاب‌ها و نمایشنامه‌ها بسیار مطالعه کردم و به طور میانگین هر دو سه روز یک کتاب می‌خواندم.

عادت کردن به ادبیات و کتاب آموختنی است و یکی از وظایفی که باید پدرو مادرها در نظر داشته باشند این است که این عادت و انس با کتاب خواندن را به بچه‌ها بیاموزند و برای کودکان خود قصه بگویند./ فارس

اکبر زنجان‌پور: اسباب‌بازی من در کودکی کتاب بود

پدرم بسیار اهل مطالعه بود. اسباب بازی‌ام در کودکی کتاب بود و از آنجا به کتاب و کتابخوانی علاقه‌مند شدم هرچند سواد خواندن نداشتم و بسیار کودک بودم و اولین کتابی که خواندم هم از کتابخانه پدرم بود. کتاب خواندن به نوعی جزئی از وظایف انسان است و ای کاش همه ما بتوانیم وظیفه خود را درک کنیم و آن را انجام دهیم.

هر انسانی با هر سطح سوادی هنگام مطالعه در ذهن خود و بر اساس تجربیاتی که در ناخودآگاه خود داشته آن را تصویر کرده و یک اثر هنری این ناخودآگاه را به خودآگاه تبدیل می‌کند. اصولا هر اثر هنری به ما تخیل و تجربه کردن نادیده‌ها را پیشنهاد می‌دهد تا مخاطب بتواند به سوی یک زندگی بهتر پیش برود.

هر نویسنده‌ای که غنی‌تر و محکم‌تر نوشته و تصاویر بیشتری به مخاطب داده است توانسته با مخاطب ارتباط بهتری برقرار کند و مثلا به من بازیگر یا کارگردان تصاویری را پیشنهاد دهد که به خلاقیت من برای خلق یک تصویر فراتر از آن کمک کند. از نظر من در آثار مارکز هم مانند آثار مولوی می‌توان سیر آفاق و انفس کرد و حرکتی رو به جلو داشت و در این زمینه مارکز دنباله‌رو مولوی است. وقتی از مولوی می‌گویم دریغم می‌آید از خیام یادی نکنم. خیام هم در آثار خود تصاویر محال را ارائه می‌دهد. تصاویری که کسی امکان تجربه آن را ندارد، اما در ذهن اتفاق می‌افتد و انسان با ذهن خود معنی پیدا می‌کند./ فارس