نمی شود هم سرمربی بود، هم دروازه بان هم مهاجم

پس از این سفر فرصتی فراهم شد تا جام جم آنلاین گپی کوتاه با این استاد آواز کشورمان داشته باشد.

آقای افتخاری چه شد که راهی گلپایگان شدید؟

ما را آقای استاد یوسف مناجاتی دعوت کردند که همراه با چهره های شاخص ادبیات امروز ایران از جمله استاد علی موسوی گرمارودی و دکتر اسماعیل آذر و همچنین علیرضا قزوه و جمعی دیگر از اساتید، مهمان مردم خونگرم این شهر بودیم

استقبال مردم چطور بود؟

عالی بود و برنامه هم انصافا برنامه آبرومند و خوبی شکل گرفت. یعنی واقعا ما هرچی داریم از همین مردم است، فرقی هم نمی کند تهران باشد یا اصفهان و گلپایگان و زاهدان و ...

خود شما در گلپایگان برنامه خاصی داشتید؟

بله آقای دکتر آذر، اشعاری را می خواندند و بلافاصله بنده در قالب آواز آن را اجرا می کردم.

می خواندم

از قبل اشعار را هماهنگ کرده بودید؟

خیر کاملا بداهه بود و شعرای گلپایگان هم در این برنامه حضور فعالی داشتند و اشعارشان را خواندند که واقعا کارهای خوبی بود و لذت بردیم.

شما جزء خوانندگانی هستید که از دیرباز ارتباط تان با شاعران خیلی خوب بوده است، وقتی آلبوم ها و ترانه کارهای شما را مرور می کنیم با شعرهایی رو به رو می شویم که اغلب از بزرگان و مفاخر ادبیات گذشته و امروز ماست، چقدر روی این اتفاق تاکید دارید.

ببینید وقتی صحبت از یک قطعه کامل موسیقی به میان می آید، اول شعر مهم است بعد خود موسیقی و سرانجام آواز، در واقع اول کلام است و سخن بسیار مهم و تاثیرگذار است، به قول نظامی گنجوی:

پرده رازی که سخن پروری است

سایه ای از پرده پیغمبری است

ما که نظر بر سخن افکنده ایم

مرده اوئیم و بدو زنده ایم

ولی الان ما با آثاری از جوان ها رو به رو می شویم که هم خودشان ترانه نوشتند، هم آهنگسازی کرده اند، هم تنظیم و هم خوانده اند، واقعا چطور می شود؟

این را باید از خودشان بپرسید برای من هم واقعا سوال است! اما یک موضوعی را به جوان ها بگویم ؛ بهتر است روی یک کار تمرکز داشته باشند این جوری نتیجه بهتری هم می گیرند و کارشان موفق تر خواهد بود، کار حرفه ای یعنی همین، بگذارید مثالی بزنم آیا شما تا به حال یک فوتبالیست حرفه ای دیده اید که هم سرمربی باشد، هم بدنساز هم دروازه بان و هم نوک حمله؟ آیا ورزشکاری دیده اید که هم کشتی بگیرد هم تنیس بازی کند و هم فوتبال را دنبال کند؟ پس بهتر است وقتی صحبت از کار حرفه ای می شود حرفه ای هم رفتار کنیم.

حضور چهره هایی مثل شما در شهرهای کوچک تر مثل گلپایگان چقدر می تواند تاثیرگذار باشد؟

واقعا این دست برنامه ها برای جوانان علاقه مند به هنر یک فرصت است ، برایشان تشویق است ، ما همراه با آقای دکتر آذر و جناب گرمارودی شاید بگویم حدود 400 عکس گرفتیم با همین جوان های عزیز، عکس های یادگاری و ... این نشان از علاقه جوان هاست.

استعدادها چطور، در چنین شهرهایی آیا ممکن است گاهی با استعدادهایی مواجه شویم که کمتر در پایتخت و بهترین کارگاه ها نمونه اش را ببینیم؟

بله، قطعا خیلی از استعدادها و ظرفیت ها در همین شهرهای کوچک هستند، ولی امکانات لازم برای بروز آن را ندارند، به همین دلیل هم بهتر است ما و امثال ما هر از گاهی در چنین رویدادهایی باشیم، هنرمند جوان شهرستانی برای این که تهران بیاید مسافت طولانی را باید طی کند، هزینه بالایی را برای رفت و آمد و اقامت و ... متحمل شود و واقعا برایشان دشوار است.

آقای افتخاری به عنوان آخرین پرسش، کار تازه چه خبر؟

بنده یک تعداد غزل‌آوازهایی را آماده کرده ام که قرار است عرضه شود، الان هم یک کار داریم با آقای عباس خوشدل که به یاری خدا می خواهیم ضبطش را آغاز کنیم.