به گزارش جام جم آنلاین ، از آن زمان تاکنون شرکتهای بزرگ و کوچک زیادی انواع تجهیزات پوشیدنی نظیر ساعت هوشمند، حلقه هوشمند، عینک واقعیت مجازی، دستبندهای چند کاره و خلاصه انبوهی از تجهیزات دیجیتال را که به شکلی به بدن متصل میشد به بازار عرضه کردند.
اگر نگاهی دقیق و موشکافانه به این روند داشته باشیم، شاید بتوانیم نتیجه بگیریم دنیای دیجیتال وارد مرحله جدیدی از پیشرفت شده که در آن «سادگی» استفاده از یک ابزار، جایگزین «کیفیت» انجام آن میشود. برای نمونه اگر دستگاه کنترل از راه دور تلویزیون را با برخی گجتها یا حتی اپلیکیشنهایی که برای همین کار طراحی شده مقایسه کنید، میبینید این دستگاههای جدید به مراتب دکمههای کمتری دارند. با اینکه میزان تسلط کاربر بر تلویزیون به این ترتیب کاهش مییابد، اما در عوض استفاده از آن سادهتر خواهد بود.
شاید بسیاری از شما حدود 15 سال پیش را که از اینترنت گوشی خبری نبود و اینترنت ADSL هم بسیار محدود بود به خاطر بیاورید. برای اتصال به اینترنت در آن زمان پس از انبوهی از تنظیمات و ساخت کانکشن، باید با مودمی که سروصدای زیادی موقع اتصال ایجاد میکرد به شبکه وصل میشدیم. اما امروزه اتصال به اینترنت بدون هیچ اقدامی یا حداکثر به لمس دکمه دیتا یا وایفای گوشی و تبلت خلاصه میشود.
فناوری برای کاهش تلاش
همین یکی دو نسل پیش برای شستن لباس باید رفتن به کنار رودخانه و ساعتها زحمت را متحمل میشدند و در عوض ما با فشار یکی دو دکمه این کار را در خانه با ماشین لباسشویی انجام میدهیم. فناوری همیشه برای کاهش میزان تلاش جسمی و ذهنی برای انجام امور مختلف بوده است.
این روندی است که در سالهای اخیر در زمینه تجهیزات دیجیتال پوشیدنی نیز شاهد هستیم. به همین دلیل در آینده احتمالا شاهد نیاز کمتر به برداشتن و جابهجایی گوشی، تبلت و دستگاههای مختلف دیجیتال خواهیم بود.
شاید در ده سال آینده، آیفون 15 دیگر هیچ شباهتی به یک گوشی معمولی نداشته باشد. هیچ بعید نیست گوشیهای آینده مجموعهای از حسگرهای تقریبا نادیدنی باشند که البته پردازش اطلاعات آنها در فضای ابری به انجام رسیده و در عوض از بدن به عنوان رابط کاربری استفاده کنند.
برچسبهایی برای سلامت
خوشبختانه قرار دادن انواع حسگر در بدن نیازمند جراحیهای سنگین و مخاطرهآمیز نیست. امروزه نمونههای مختلفی از انواع برچسبها و خالکوبیهای غیردائمی توسط پژوهشگران طراحی شده و به این ترتیب کاربر میتواند همیشه این حسگرها را با خود به همراه داشته باشد.
برای نمونه یک شرکت دانشبنیان در بوستون ایالات متحده در حال کار روی طیف متنوعی از برچسبهای الکترونیک است که میتواند بدون اعضای بدن یا روی پوست بدن و حتی لباس قرار گیرد. این برچسبها بسیار کوچک بوده و میتوانند اطلاعات مختلفی در مورد سلامت، از جمله دمای بدن، حرکت و نیز ضربان قلب را بهصورت آنی دریافت و به یک پردازنده ارسال کنند.
همچنین پژوهشگران در یک موسسه پژوهشی دیگر موفق به طراحی برچسبی شدند که میتواند به پوست بدن چسبیده و میزان تابش فرابنفش دریافتی پوست را اندازهگیری کند.
انواع برچسبهای هوشمند میتوانند به کاهش مشکلات پیش روی بسیاری از بیماران کمک کنند. برای نمونه حسگرهای بسیار ریز اندازهگیری قند خون که روی پوست قرار میگیرد میتواند میزان قند خون بیمار دیابتی را به شکل پیوسته ارزیابی کرده و در صورت نیاز برای تزریق انسولین به بیمار هشدار دهد.
برچسبهای حرف گوش کن!
اما دامنه کاربردهایی که برای استفاده از بدن بهعنوان رابط کاربری وجود دارد فقط به حوزه سلامت و پزشکی محدود نمیشود. برای نمونه یکی از شرکتهای زیرمجموعه گوگل بتازگی یک برچسب دیجیتال طراحی کرده که روی پوست بدن کاربر قرار گرفته و میتواند دستوراتی که این کاربر با صدای بسیار پایین میگوید و حتی افکار خودآگاه او را شناسایی کند.
این برچسب سیگنالهای دریافتی را به گوشی یا هر دستگاه هوشمند دیگر ارسال میکند و بهاینترتیب کاربر میتواند به این شیوه به آن دستور دهد.
دانشگاه MIT نیز از طراحی نوعی برچسب از جنس طلا خبر داده که به پوست بدن چسبیده و میتواند رابطی برای کنترل دستگاههای مختلف دیجیتال باشد. این برچسب یک ویژگی منحصربهفرد هم دارد و آن صفحه نمایش آن است که میتواند بهصورت آنی، دمای بدن را نشان دهد.
برچسب جدید دارای حافظه جانبی بوده و میتواند اطلاعات مختلف نظیر اطلاعات کارتهای اعتباری را در خود ذخیره کند. یکی دیگر از قابلیتهای این برچسب، استفاده از آن به عنوان کلید دیجیتال برای ورود به مکانهای مختلف است.
تامین انرژی برچسبهای هوشمند
یکی از اصلیترین چالشهای پیشرو در زمینه گسترش استفاده از برچسبهای دیجیتال، به مساله تامین انرژی آن بازمیگردد.
افزودن باتری به این برچسبها ناممکن است؛ زیرا تعویض آن دردسرهای زیادی دارد و حتی ممکن است سلامت فرد را به خطر بیندازد.
یکی از شیوههایی که شاید در آینده بهعنوان اصلیترین شیوه برای تامین انرژی برچسبهای هوشمند مورد استفاده قرار گیرد، بهرهگیری از عرق تولید شده در فعالیتهای جسمی است. عرق انسان دربردارنده لاکتات اسید و یونهای منفی است. گروهی از دانشمندان توانستند با افزودن آنزیمی خاص به عرق، 70 میکرووات انرژی بهازای هر سانتیمتر مربع از پوست بدن تولید کنند. با بهرهگیری از این شیوه یا شیوههایی مشابه میتوان به منبعی پایدار برای تامین انرژی موردنیاز این برچسبها دست یافت.
صالح سپهری فر - ضمیمه کلیک
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
رئیس ساترا در بازدید از غرفه جام جم مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگوی «جامجم» با استاد حوزه و مبلغ بینالملل بررسی شد
گفتوگو با موسی اکبری،درخصوص تشکیل کمپین«سرزمین من»وساخت و مرمت۵۰خانه در منطقه زنده جان
در گفتوگوی «جامجم» با علیرضا دهقان، کارگردان ایساتیس بررسی شد
گفتوگوی «جامجم» با محمدرضا صفدریان قهرمان یخنوردی جهان