مهربانی با والیبال در باشگاه و فدراسیون

جام جم ورزشی - نماینده سرمایه‌گذاران مدعی شد هزینه می‌کنند تا در کنار مسائل فرهنگی در ورزش قهرمانی هم دیده شوند و داورزنی هم مدعی شد بازیکنان ملی‌پوش را فدراسیون آماده می‌کند و در اختیار باشگاه‌ها قرار می‌دهد. در صورتی که باشگاه‌ها باید بازیکن بسازند و در اختیار فدراسیون قرار بدهند.

البته قضیه خیلی زود ختم به خیر شد، اما ما در قوانین داوری واژه‌ای به نام بجا هم داریم که چیزی شبیه بین طرفین یا درافت بال فوتبال است لذا بدون این که بخواهیم بجا باشیم یا نباشیم، قضاوت بکنیم یا نکنیم، به حرف‌های سیدموسوی استناد می‌ورزیم. سوپراستار والیبال ایران که محمدرضا احمدی مجری جوان تلویزیون او را خوش‌تیپ‌ترین بازیکن جهان هم خوانده است یک جمله گفت و دیگر هیچ نگفت. سید موسوی گفت: «سال 94 سالی بود که بدون دغدغه والیبال بازی کردم چراکه در باشگاهی توپ زدم که حرفه‌ای تام بود و کم و کسری نداشت و ما بازیکنان هرگز دچار خلأ نشدیم.»

به هر روی به اعتقاد نگارنده، فدراسیون والیبال باید هوای بخش خصوصی را داشته باشد. کاله مازندران را که به یاد دارید، دو بار قهرمان آسیا شد، اما وقتی از مدیر باشگاه پول فشفشه جشن پایانی را خواستند یا فلان بازیکن تیم ملی با وجود قرارداد کلان برای حضور در جام باشگاه‌های آسیا مقابل باشگاه مربوطه تاقچه بالا گذاشت، فیتیله تیمداری را پایین کشیدند.

می‌پذیریم باشگاه‌ها نباید وکیل و وصی یک فدراسیون موفق باشند، اما می‌توانند بازوان توانای والیبال ملی ما تلقی شوند. امروز اگر بیشتر بازیکنان ملی‌پوش ما بالای یک میلیارد تومان می‌گیرند به لطف سرمایه‌گذاری بخش‌های خصوصی و تا حدودی نیمه‌دولتی است. قبول ندارید با یک حساب سرانگشتی به حرف‌های ما خواهید رسید زیرا شاعر گفته چه خوش بی‌مهربانی هر دو سر بی.

جمشید حمیدی