مواظب باشید، رنگی نشوید!

این جمله را که می‌بینیم، انگار حواسمان صد برابر از قبل جمع و جمع‌تر می‌شود، مواظب دست و پا و لباس و کیف و خلاصه هر نقطه‌ای هستیم که رنگی نشود، نمی‌دانم چه حکایتی است در این رنگی شدن که فقط مختص امروز و دیروز هم نیست، حضرت مولانا چند قرن قبل هم گفته است:

عشق‌هایی کز پی رنگی بُود

عشق نَبوَد عاقبت ننگی بُود

اصلا در همین مستطیل سبزو دنیای پر از هیجان فوتبال، پای صحبت خیلی از کارشناسان و پیشکسوتان که می‌نشینی، می‌گویند فلانی حیف شد!

ای بابا خب چرا حیف شد؟

ـ اگر رنگی نمی‌شد بهتر بود! قهرمان ملی می‌شد.

عجب حکایتی است این رنگ و رنگ کردن و رنگ شدن! دامنه‌اش شبیه مدادرنگی‌های 120 رنگ فابرکاستل می‌ماند که هر بچه‌ای آرزوی داشتنش را داشته و دارد، اصلا تمامی ندارد.

اینها را نوشتم که بگویم از چندین سال قبل از زمانی که من هم جوان‌تر بودم، دامنه این رنگ و رنگ‌بازی کم‌کم به عالم سیاست هم کشیده شد، عالیجنابان سرخ و خاکستری آمدند، یک روز سبز مُد شد، یک روز بنفش، یک روز آبی آسمانی حتی رای‌ها هم شبیه آدم‌ها رنگی شدند مثلا رای خاکستری...

بگذریم، آنچه شاید بیشتر از هر چیزی این یکی دو روز مانده به انتخابات مهم است، همین رنگی نشدن است، برخی‌ها واقعا در این چند سال کارشان شده است رنگ کردن مردم و تقسیم‌بندی آنها براساس رنگ‌ها... ای بابا این مردم همه این مردم زیر این پرچم خوشرنگمان متحد و یکدل هستند، این که نماینده ما متعلق به کدام گروه و جریان باشد، واقعا اهمیت ندارد، اما مهم این است که مردم با توجه به اهداف، برنامه‌ها، توانمندی‌ها و پیشینه نامزدهای انتخابات درباره آنها تحقیق و پرس‌و‌جو کنند و در نهایت دست به انتخاب بزنند.

فقط ای کاش روی صندوق‌های رای‌گیری هم مثل نیمکت‌های داخل پارک‌ها و خیلی جاهای دیگر بزرگ می‌نوشتند: «مواظب باشید، رنگی نشوید»!

سینا علی‌محمدی

دبیر گروه فرهنگ و هنر