دردی که التهاب دارد اما درمان ندارد

دکتر جلال زرین قلم با اشاره به اینکه نمی‌توان برای بیماری آرتریت روماتوییدی علت مشخصی پیدا کرد، گفت: داشتن گروه ژنتیکی خاص، زندگی پر استرس یا زن بودن از عوامل تشدید کننده این بیماری است. دردهای آرتریت روماتوئید جزو دردهای التهابی است و سیستم ایمنی بدن در مواجهه با درد برای تعدیل آن اقدام می‌کند. چون علت بیماری مشخص نیست در نتیجه درمانی هم نمی‌توانیم برای آن داشته باشیم. تنها با توجه به شناختن مرحله بیماری، می‌توان علایم درد را کاهش داد.

وی افزود: این دردها جزو دردهای التهابی هستند، نوعی خود ایمنی محسوب می‌شوند، عوارض مختلفی از جمله آسیب مفصلی و علایم التهابی مثل تورم دارند.

زرین‌قلم درباره نواحی که در این بیماری بیشتر درگیر می‌شوند، گفت: این بیماری عمدتا مفاصل زانو یا دورتر مثل انگشتان را درگیر می‌کند، اما می‌تواند چهره‌های مختلفی داشته باشد. درد در این مرحله می‌تواند گاهی به صورت خاموش و گاهی به صورت تشدید شده، بروز کند. نکته مهم این است که کاهش درد به معنی بهبود بیماری نخواهد بود. علایم این بیماری را می‌شود فقط تسکین داد، اما درمان نمی‌شوند.

نایب رییس انجمن درد همچنین درباره تاثیر بالای استرس بر تشدید این بیماری تاکید کرد و گفت: این بیماری ارثی حساب نمی‌شود. فرد ممکن است به دلیل استرس‌های بالای کاری، پاسخ‌های آرتریت روماتوئید را به صورت فعال شدن سیستم ایمنی در مفاصل خود تجربه کند. همچنین ممکن است این علایم محدود به یک یا دو مفصل شوند یا اینکه مفاصل بیشتری را درگیر کنند. در ادامه حتی ممکن است حالت آرام پیش رونده داشته باشد یا اینکه باعث تخریب کامل مفاصل و در نتیجه از بین رفتن قابلیت خم و راست شدن مفاصل شود.

وی درباره علایم ابتلا به آرتریت روماتوئید نیز گفت: اگر مفصلی بی‌دلیل دچار التهاب شد و مدت کوتاهی نیز پایدار بود، می‌توانیم آن را به عنوان علامت احتمالی بیماری در نظر بگیریم .التهاب مفصلی، تغییرات پاراکلینیکی و.... هرکدام در یک مرحله از بیماری می‌توانند در تشخیص کمک کنند.

نایب رییس انجمن درد ایران ادامه داد: آرتریت روماتوئید پیش رونده می‌تواند از سن 25 سالگی شروع شود و تا 50 سالگی مفاصل را به سمت تخریب پیش برد؛ اما به طور کلی برای این بیماری نمی‌شود سن مشخصی را در نظر گرفت.

به گزارش ایسنا، زرین قلم با اشاره به اینکه اگر به این درد توجهی نشود، عوامل دفاعی بدن، بافت مورد نظر را تخریب می‌کنند، افزود: اگر نتوانیم این عوامل را تضعیف کنیم، به صورت دفاعی یک چرخه معیوب عمل می‌کند و باعث از بین رفتن بافت مفصلی و خشک شدن آن می‌شود و از بین می‌رود.

وی تاکید کرد: عوامل خطرزا دراین بیماری نقش مهمی دارند که در راس آنها اضطراب طولانی مدت و مزمن قرار دارد. اگر بتوانیم به موقع جلوی فعالیت بیش از اندازه عوامل دفاعی را با کمک داروها بگیریم، می‌توانیم کمک کنیم این تخریب به تاخیر افتد. عوامل ژنتیکی نیز در قدم‌های بعدی قرار می‌گیرند. کاهش استرس، داشتن فعالیت کافی، استفاده از غذای مناسب و... در کاهش احتمال ابتلا به این بیماری موثر است.