کجایی قهرمان؟

قهرمانان در هر دوره‌ای می‌آیند و می‌روند و جای خود را به نفر بعدی می‌دهند، زیرا اگر چنین نبود این همه مدال در هر دوره با نام‌های متفاوت توزیع نمی‌شد؛ بنابراین باید به نسل قهرمانان جدید ورزش ایران هم امید داشته باشیم، اما چرا در پایان هر دوره از نسل قهرمانان نگرانی توام با پرسش‌هایی به وجود می‌آید که آیا می‌توانیم در آینده نتایج خوب قهرمانان قبلی را تکرار کنیم یا ارتقا دهیم؟

پاسخ به این پرسش را باید در کلیت ورزش ایران جست‌وجو کرد که هر دوره وابسته به تک‌ستاره‌های ورزشی است. آنها به صورت خودجوش پیشرفت می‌کنند زیرا بی‌برنامگی در ارکان مختلف رشد و توسعه ورزش ایران نهادینه است.

امروز مردم نگران نسل طلایی رو به پایان رفته بسکتبال هستند یا دغدغه جایگزینی تک‌ستاره‌های آسمان ورزش ایران را در المپیک ریو دارند. ستاره‌هایی مانند بهداد سلیمی که حتی آسیب‌دیدگی جزئی‌اش بلافاصله ما را یاد از دست دادن یک مدال در المپیک ریو می‌اندازد و برای سلامتش دعا می‌کنیم که برگردد تا حسرت از دست دادن مدال وزنه‌برداری را در بازی‌های پیش‌رو نخوریم.

ورزش ایران بر مبنای اتفاقات پوست می‌اندازد. ورزش مبنایی بیشتر از تمایلات ناگهانی فردی دارد، اما بحث سلایق در ورزش ایران، زندگی قهرمانان را به مخاطره می‌اندازد و از سویی عرصه را بر قهرمانانی که در راهند تنگ‌تر می‌کند.

در روزگارانی که مفهوم ورزش برای جامعه مهم شده است باید مثبت‌اندیش و واقع بین بود و ورود و خروج قهرمانان را به دقت بررسی کرد. هر نسلی در هر دوره‌ای از ورزش قهرمان می‌خواهد. قهرمانانی که فعالیت‌های مرسوم در ورزش را با فعالیت‌های اجتماعی پیوند می‌زنند و می‌توانند در حوزه‌های خانواده، اقتصاد، رسانه و سیاست ورود کنند و تاثیرات قابل تاملی روی ارکان مختلف جامعه بگذارند. قهرمانان به عنوان الگوهای ورزشی جامعه، ورزش را بین خانواده‌ها می‌برند و بخشی از اقتصاد تیم‌های متعدد تحت تاثیر رقابت آنهاست. رسانه‌ها با آغوش باز از قهرمانان خود استقبال می‌کنند و در عرصه سیاسی نیز قهرمانان تا حد احساسات مردمی، غرور و حس هویت ملی جلوه می‌کنند.

بنابراین زندگی ورزشی بدون قهرمان سخت می‌شود. در دوره‌های گذشته بازی‌های آسیایی یا جهانی و المپیک، استعدادهای خداداده ورزش ایران اجازه ورود نگرفتند و منتظر فرمان کسی نماندند. قهرمان اجازه ورود نمی‌خواهد. با این حال باید دست به کار شد و مبنایی علمی در کشف و پرورش استعدادهای ورزشی امروز و قهرمانان فردا به کار گرفت. دیروز قهرمانانی از گود میادین ورزشی خداحافظی کردند و امروز همه ما منتظر قهرمانان تازه ورزش ایران هستیم؛ قهرمانانی که به آنها امیدواریم. امید به رنگ طلاهایی که زیبنده تلاش و همت جانانه قهرمانان ایرانی است. این ورزش قهرمان می‌خواهد.

وزنه‌برداری همچنان امیدوار

وزنه‌برداری و کشتی ایران در تاریخ المپیک چشم و چراغ ورزش ایران بودند و بیشترین مدال‌های ورزش ایـــــران را قهرمانان این دو رشته ورزشی به دست آوردند. وزنه‌برداری و کشتی هر دوره قهرمانانی را به ورزش دنیا معرفی کردند که جامعه ایرانی با شناسایی استعدادهای برتر آنها همواره به خود بالیده است.

یکی از مدال‌آوران ورزش ایران در المپیک لندن کیانوش رسـتمی بود که در دسته 85 کیلو رقابت‌های وزنه‌برداری مدال برنز را برای کاروان ایران به ارمغان آورد. رستمی این روزها در اردوی تیم ملی است و همچنان بخت ایران برای مدال رقابت‌های جهانی و المپیک ریو به شمار می‌آید.

نواب نصیر شلال پس از گرفتن مدال نقره المپیک در پی تکرار این موفقیت است، هر چند کار نواب به نسبت دوره گذشته سخت‌تر شده است. او رقبای سرسختی در وزنه‌برداری پیش روی دارد، اما نصیر شلال میان مدعیان 105 کیلوگرم ناامید نیست و این روزها برای رقابت‌های جهانی آماده می‌شود.

سجاد انوشیروانی، دیگر ورزشکار نقره‌ای ایران در المپیک قبلی این روزها تجربیاتش را در اختیار جوانان قرار می‌دهد. سرمربی تیم وزنه‌برداری جوانان ایران نفرات تیمش را برای رقابت‌های قهرمانی جهان در تونس آماده می‌کند. انوشیروانی ازجمله قهرمانانی بود که در لندن شور اجتماعی آفرید.

نگرانی برای بهداد سلیمی، قوی‌ترین مرد جهان با مصدومیت او آغاز شده است. این ورزشکار تحت معاینات پزشکی قرار گرفته است و حتی اعلام شده برای پیگیری معاینات به خارج از کشور هم اعزام می‌شود. سلیمی جزو قهرمانانی است که ورزش ایران روی تکرار مدال طلای المپیک لندن در ریو به او امیدوار است.

کشتی طلایه‌دار است

حمید سوریان، طلای چهل ساله را نصیب کشتی فرنگی و ورزش ایران کرد. او نخستین مدال کشتی فرنگی ایران در المپیک را پس از 40 سال به دست آورد تا به یک چهره استثنایی در ورزش ایران تبدیل شود. امسال سوریان در مسابقه‌های جهانی ناکام بود، اما هنوز امید نخست فرنگی‌کاران در ریو سوریان است.

امید نوروزی، شیرمرد طلایی استان فارس برنده دیگر مدال طلا در المپیک 2012 لندن برای کشتی فرنگی بود. او در مسابقه‌های انتخابی حاشیه‌هایی به وجود آورد که با واکنش فدراسیون کشتی روبه‌رو شد با این حال نام نوروزی همچنان به عنوان یکی از مدال‌آوران ورزش ایران در المپیک ریو مطرح است.

قاسم رضایی در وزن 96 کیلوگرم کشتی فرنگی المپیک لندن مدال طلا گرفت، اما با وجود نمایش عالی در مسابقه‌های قهرمانی جهان در فینال مقابل آرتور الکسانیان ارمنستانی (قهرمان سال 2014 جهان) مغلوب شد و روی سکوی دوم ایستاد. این ورزشکار شمالی در پی جبران شکست و تکرار قهرمانی‌اش در ریوست.

ایران در کشتی آزاد المپیک لندن هم قهرمانانی داشت ازجمله صادق گودرزی که مدال نقره را به گردن انداخت. گودرزی در رقابت‌های المپیک 2012 لندن به مدال نقره دست یافت، اما پس از پایان این رقابت‌ها به خاطر آسیب‌دیدگی روزهای خوبی را تجربه نکرد. قهرمان ملایری با خداحافظی زودهنگام، دنیای قهرمانی را ترک کرد.

مدال المپیک کوچک‌ترین حاشیه امنی را برای قهرمانان به وجود نمی‌آورد، ازجمله برای احسان لشکری دارنده مدال برنز رقابت‌های کشتی آزاد المپیک لندن که با بیم و تردید بسیار به آینده ورزشی خود فکر می‌کند. لشکری در پی مصدومیت، عمل موفقیت‌آمیز زانو داشت و تمریناتش را برای تبدیل کردن برنز به طلای المپیک ریو ادامه می‌دهد.

کمیل قاسمی، دارنده مدال برنز کشتی آزاد ایران در بازی‌های لندن طی این مدت از بی‌توجهی‌های مسئولان به کشتی گلایه‌مند بوده است. این کشتی‌گیر جویباری در مسابقه‌های جهانی فقط چند ثانیه تا طلا فاصله داشت، اما قاسمی اینک فکر و ذهنش به المپیک است تا به گفته خودش با طلای المپیک از کشتی خداحافظی کند.

تک‌ستاره دوومیدانی

احسان حدادی با فاصله زیادی به نسبت ورزشکاران پرتاب دیسک ایران حرکت می‌کند و طبیعی است در سال منتهی به المپیک، فدراسیون دوومیدانی به او بیشتر توجه کند. حدادی بارها از نداشتن مربی و بودجه لازم انتقاد کرده است. با وجود این سر وسامان گرفتن فدراسیون دوومیدانی امید مرد نقره‌ای المپیک لندن را بیشتر کرده است.

قهرمان معتمد تکواندو

محمد باقری معتمد، نایب‌قهرمان المپیک لندن که از قسمت زانو دچار آسیب‌دیدگی‌ شدید و پارگی لیگامنت شده بود، پس از بازی‌های المپیک جراحی کرد و قبل از بازی‌های آسیایی اینچئون با مشکل استخوان اضافه روبه‌رو شد. او پس از بروز حاشیه‌هایی در تیم ملی برای بازگشت به تیم و رفتن به المپیک ریو وضع نامشخصی دارد.

قهرمانان ایران در لندن

کاروان ورزشی ایران در المپیک لندن(2012) با چهار مدال طلا، پنج نقره و سه برنز پرافتخارترین کاروان ورزشی ایران در ادوار مختلف المپیک بود. قهرمانان ورزش ایران با 12 مدال در رده هفدهم المپیک قرار گرفتند. چهار مدال آنها از جنس طلا بود، پنج نقره و سه مدال برنز. اینک قهرمانان ما در المپیک لندن آن هم با گذشت سه سال و دو ماه از آن بازی‌ها کجا هستند و چه می‌کنند؟ همان‌هایی که هنگام رقابت شان نفس‌ها را در سینه حبس می‌کردیم و منتظر صدم ثانیه‌های بیشتر، کیلوهای اضافه‌تر و پرتاب طولانی‌ترشان برای گرفتن مدال بودیم، امروز کجا هستند و چه می‌کنند؟

محمد رضاپور

ورزش