آقای نابینا،‌ آقای نیکوکار

به گزارش جام جم آنلاین، او در این‌باره می‌گوید: در این مرکز خیریه، واحدی نیز برای کمک به نابینایان بازمانده از تحصیل روستایی وجود دارد.‌به این شکل، ابراهیمی و دیگر نیکوکاران تلاش می‌کنند‌ این کودکان به چرخه تحصیل برگردند، چون سن این کودکان از سن تحصیل در مدارس بالاتر است، از کمک معلمان داوطلب استفاده می‌شود تا کودکان نابینا آموزش‌های لازم را ببینند و پس از پشت سر گذاشتن آزمون‌های لازم، وارد مدارس بزرگسالان شوند.‌ ابراهیمی، دبیر آموزش و پرورش و دانشجوی دکتری فلسفه دین است. علاوه‌بر این او به عنوان مشاور مدیرکل بهزیستی سنندج برای بهبود امور معلولان تلاش می‌کند.

پدر مسئولیت‌پذیر

چشمان ابراهیمی به شکل مادرزاد ضعیف بود، اما وقتی به هفت سالگی رسید، بینایی‌اش را از دست داد و البته این عارضه نتوانست او را از مسیر اصلی زندگی خارج کند، چون با کمک پدرش توانست ادامه تحصیل بدهد.‌ آقای معلم که اکنون 50 ساله است، دراین‌باره می‌گوید: در روستای گنبد علیا اطراف کامیاران زندگی می‌کردیم. به همین دلیل پیدا کردن مدرسه‌ای مناسب برای من دشوار بود، اما پدرم با تمام مشکلاتی که وجود داشت، نگذاشت از تحصیل عقب بمانم.

پدر ابراهیمی یک‌بار در شش سالگی، مدرسه‌ای را برای ادامه تحصیل پسرش پیدا کرد، اما برخی اهالی روستا نگذاشتند پدرش برای بردن او به مدرسه زمان بگذارد.‌ پدرش به صحبت‌های ناامیدکننده اطرافیان توجه نکرد. به همین دلیل به تلاش خود ادامه داد و مدرسه مناسبی در تهران پیدا کرد. عامل کلیدی در موفقیت ابراهیمی، کسی به جز پدرش نیست.‌ ابراهیمی حدود 12 سال داشت که توانست وارد مدرسه نابینایان شود.‌ ابراهیمی توضیح می‌دهد: هنگامی که در دبیرستان مشغول تحصیل بودم، بار دیگر پدرم مسیر زندگی‌ام را مشخص کرد، زیرا یک روز به من گفت پسرم برای بردن تو به مدرسه با مشکلات زیادی روبه‌رو بودم. بنابراین تلاش کن در آینده به افرادی که مشکلاتی مثل خودمان دارند، کمک کنی.‌ به این ترتیب ابراهیمی به سفارش‌های پدرش گوش کرد و در کنار تحصیل به فعالیت نیکوکارانه نیز روی آورد.

معلم موفق

آقای معلم این روزها در مقطع دبیرستان، پیش‌دانشگاهی و در برخی دانشگاه‌ها دروس مربوط به فلسفه را تدریس می‌کند.

او درباره نحوه تدریس می‌گوید: اوایل که تجربه کاری کمی داشتم، با مشکلاتی روبه‌رو بودم، اما اکنون در مدارس عادی به راحتی تدریس می‌کنم.

ابراهیمی گاهی از دانش‌آموزان و دانشجویان برای نوشتن نکات درسی روی تخته کلاس کمک می‌گیرد، اما در کلاس‌های درسی که به ویدئو پروژکتور مجهز است، او با استفاده از لپ‌تاپ دروس را برای دانش‌آموزان و دانشجویان تشریح می‌کند.‌ آقای معلم درباره شرایط نابینایان در سنندج عنوان می‌کند: در محیط شهری، بخشی از پیاده‌روها مناسب‌سازی شده، اما هنوز با شرایط مطلوب فاصله دارد. از لحاظ فرهنگی نیز مردم در تمام کشور به معلولان محبت دارند، اما هنوز روش درست برخورد با معلولان نهادینه نشده است. به همین دلیل، بسیاری از مردم نمی‌دانند مناسب‌سازی معابر برای معلولان باید چگونه باشد. بنابراین وسایل نقلیه خود را به شکلی پارک می‌کنند که برای معلولان مشکل‌ساز می‌شود.