مصائب عابر پیاده

اصلا این زندگی است ما داریم؟

موتوری مثل فانتوم و میراژ

می‌دهد در پیاده‌رو ویراژ

تازه در حین راندن قاطر

می‌دهد یک پیام در وایبر

یا می‌اندازد از خودش آرام

عکس سلفی برای اینستاگرام

می‌توان دید توی هر بلوار

جلوه ناب نیکی و ایثار!

نه کسی راه می‌دهد به کسی

«چون نگه می‌کنم نمانده بسی!»

آن یکی پارک می‌کند دوبله

بعضی اوقات هم بگو سوبله

بی‌توجه به آن خطوط سپید

همچو دیوانه کز قفس بپرید

خانمش نیز پوشک بچه

می‌کند پرت داخل کوچه

دیگری هم به عنفوان جوان

فیل او کرده یاد هندوستان

تا که چشمش فتد به یک بانو

می‌شود بی‌حیا، مزاحم او

با دو چشمش ستاره می‌چیند

(ظاهرا خندوانه می‌بیند!)

گر شوی معترض به راننده

می‌زند روی ترمز و دنده

می‌دهد فحش، حضرت والا

می‌رود یکهو آمپرش بالا

تا کند دست و پایتان را خُرد

قفل فرمان در آرد از داشبورد

نزند گر تو را به قصد الکشت

می‌زند بر دماغتان یک مشت

می‌کشد کار تو به آسانی

به کلوب دماغ درمانی!

حاصل این تذکر دینی

می‌شود انحراف در بینی

الغرض توی این خیابان‌ها

هست بسیار از این و از آنها

تا نریزی دگر عرق ز جبین

بروی بهتر است زیر زمین

به تو گرچه فشار می‌آید

لیک مترو به کار می‌آید

هست راننده‌اش نه دعوایی

و نه در ریل، می‌کشد لایی

ما به قربان مترو هم می‌ریم

اخوی، پس نتیجه می‌گیریم:

اینقدر ها تو صاف و ساده نباش

بعد از این عابر پیاده نباش!

عباس احمدی

جام جم