اوباما به دنبال یک میراث

اگر به تاریخ آمریکا نگاهی بیندازیم می‌بینیم که هر یک از روسای جمهوری این کشور دکترین مخصوص به خود را دارند. اوباما هم علاقه مند است که نامش در تاریخ آمریکا با میراثی پیوند بخورد.

در این میان نکته قابل توجه این است که اوباما در دوره ریاست جمهوری خود از نظر سیاست داخلی و مباحث اقتصادی، کارکرد موفقی نداشته و همین مساله نیاز او به توافق هسته‌ای با ایران را دوچندان کرده و اگر در این زمینه هم به موفقیت نرسد عملا نکته قابل توجهی برای عرضه ندارد.

در همین راستا او تلاش کرده با القای این‌که ایران در حال دستیابی به سلاح هسته‌ای است، در صورت توافق هسته ای، خود را منجی کشورها نشان دهد و این گونه نشان دهد که او نگذاشته ایران به سلاح اتمی دست یابد البته در این زمینه عده‌ای هم با او مشکل دارند و نمی‌خواهند این میراث به نام او تمام شود.

بخش عمده‌ای از این مخالفان را جمهوریخواهانی تشکیل می‌دهند که نمی‌خواهند دموکرات‌ها در انتخابات ریاست جمهوری آینده از توافق هسته‌ای با ایران به عنوان برگ برنده یاد کنند.

در کنار اینها باید اسرائیل و کشورهای عرب منطقه را هم اضافه کرد که همواره به بهانه نگرانی از امنیت خود، تلاش دارند در مذاکرات هسته‌ای کارشکنی کنند.

اگر این مخالفت‌ها را در کنار نیاز اوباما به دستیابی به توافق قرار دهیم، آن‌وقت مفهوم تلاش‌های این روزهای اوباما برای قانع‌کردن مخالفان را بهتر در می‌یابیم.

تلاش‌هایی که گاهی در قالب جلسه با سران کشورهای عربی در کمپ دیوید نمود می‌یابد و گاهی در قالب مصاحبه با رسانه‌ها. گفت‌وگوی اخیر اوباما با نشریه آتلانتیک و صحبت او از در میان بودن آبرویش در زمینه توافق هسته‌ای در همین راستا قابل ارزیابی است.

اینها نشان می‌دهد که آمریکا و شخص اوباما و جان کری، بسیار بیشتر از ایران به توافق هسته‌ای نیاز دارند و هوشیاری رهبر معظم انقلاب را در اینجا باید تحسین کرد که چه خوب در وقت‌های مقتضی، چه به‌صورت کنشی یا واکنشی، عکس‌العمل نشان می‌دهند و امتیازهای خوبی می‌گیرند. تیم مذاکره‌کننده ما نیز باید با اعتماد به نفس بیشتری در مذاکرات حاضر شود و با توجه به نیاز آمریکا، امتیازات بیشتری از طرف مقابل بگیرد.

احمد بخشایش - عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس