بازیگر زن سریال در حاشیه: شهرت‌طلب نیستم

در حاشیه اگرچه می‌تواند یک شروع خوب برای فعالیت این بازیگر تئاتر در حوزه تلویزیون و سینما باشد اما خودش تاکید دارد همچنان انتخاب اولش صحنه نمایش است.

شما بازیگر حرفه‌ای تئاتر هستید. چگونه شد از صحنه نمایش به قاب تلویزیون کوچ کردید؟

بازیگر که نمی‌تواند بین تئاتر و سینما و تلویزیون تفکیک قائل شود. ممکن است یک روز تئاتر کار کند، مدتی بعد برود سینما و از آنجا هم به تلویزیون. بازی در سریال در حاشیه به واسطه تماشاگر تلویزیونی‌اش برایم تجربه متفاوت و خوبی بود.

نقش هاله و ویژگی‌های شخصیتی‌اش چگونه شکل گرفت؟

من در مجموعه «شوخی کردم» نقشی را بازی کردم که خیلی مورد توجه قرار گرفت. آقای مدیری تمایل داشت این شخصیت را به دلیل آن که در شبکه نمایش خانگی خوب دیده نشد، به تلویزیون بیاورد. این گونه شد که شخصیت هاله شکل گرفت و به عنوان یک سر پرستار هویت پیدا کرد.

هاله روحیه تندی دارد و دمدمی مزاج است.

دقیقا. مخصوصا این کار را کردیم که با نقش برادرش، دکتر صحرایی متضاد باشد و همین تضاد یک کار طنز خلق کند. کار رئالیستی که انجام نمی‌دهیم.

این ویژگی‌ها را خودتان به نقش اضافه کردید یا در طراحی شخصیت آمده بود؟

در متن بود و آقای مدیری هم با توجه به شناختی که از من و کارم داشت، نقش را در آورد.

تا چه حد دستتان در ایجاد تغییر و جرح و تعدیل در شخصیت و دیالوگ‌های نقش هاله باز بود؟

آقای مدیری دست بازیگر را باز می‌گذارد. یعنی نمی‌گوید این کار را بکن و آن را نکن. تصویربرداری را فقط در زمانی که نکات کوچکی می‌بیند یا می‌خواهد ریتم کار تندتر شود، متوقف می‌کند. در مجموع دست بازیگرانش را باز می‌گذارد و معمولا هم تک برداشت می‌گیریم.

بداهه هم می‌گویید؟

بله اما خیلی کم. شاید در حد 10 درصد.

یک ویژگی شاخص بازیگران تئاتری استفاده زیاد از اجزای صورت و بدن برای اجرای نقش است. این قاعده در بازی شما در نقش هاله هم به طور محسوس قابل رویت است. این روش برای تماشاگر تئاتر قابل پذیرش است اما برای مخاطب تلویزیونی چطور؟

مخاطب تلویزیون ممکن است ابتدا در برابر چنین بازی‌ای مقاومت کند، اما بعد از مدتی برایش جا می‌افتد که این شخصیت این مدلی است؛ تند تند حرف می‌زند، قیافه‌اش را چنین می‌کند و چشم‌هایش را درشت و نازک می‌کند، و در نهایت او را می‌‌پذیرد. به مرور عادت می‌کند.

ویژگی‌های مخاطب در تئاتر برای هنرمند تعریف شده و تکلیفش مشخص است. به عنوان یک بازیگر که عمده فعالیتش روی صحنه است، چه تعریف و تصوری از مخاطب تلویزیون دارید؟

من سطح کار و سلیقه‌ام را به خاطر مخاطب پایین نمی‌آورم بلکه سعی می‌کنم سلیقه مخاطب را ارتقا دهم. ترجیح می‌دهم تماشاگر خودش را با من هماهنگ کند تا من با او.

یعنی با این دید و نگرش وارد تلویزیون شدید که با کارتان سلیقه مخاطب را عوض کنید یا ارتقا دهید؟

فکر می‌کنم سلیقه مخاطب تغییر می‌کند. اوایل پخش سریال شاید برای بیننده این سوال مطرح بود که چرا هاله این قدر جیغ و داد می‌کند و با پرخاش با برادرش صحبت می‌کند؟ ولی اکنون دیگر او را پذیرفته و باور کرده است. این نشان می‌دهد که مخاطب پذیرفته که مرا با بازی متفاوتی ببیند.

به تفاوت بازی تئاتری و تمایزش با تلویزیون و سینما اعتقاد دارید؟

بله، قطعا.

با این حساب کار کردن جلوی دوربین سخت‌تر است یا روی صحنه تئاتر؟

قطعا بازی روی صحنه دشوارتر است. به دلیل حضور تماشاگر و نبود امکان تصحیح کار یا برگشت به نقطه اول و شروع دوباره.

این روزها از مردم کوچه و خیابان بازخوردی هم گرفته‌اید؟

روزهای اول خیلی‌ها می‌گفتند که تند تند حرف می‌زنی. با این حال من نوع بازی‌ام را تغییر ندادم و صبوری کردم تا از سوی مخاطب پذیرفته شوم. حالا دیگر می‌گویند که چقدر بامزه حرف می‌زنی و تندتند حرف زدنم برایشان جالب به نظر می‌رسد.

سریال در حاشیه با اقبالی که به خود دیده می‌تواند یک شروع خوب برای بازیگری تان در تلویزیون باشد؟

این چیزها چندان برایم ملاک نیست. تلاش می‌کنم انتخاب‌های خوبی داشته باشم. همین الان هم اگر یک تئاتر خوب پیشنهاد شود معطل نمی‌کنم. 20 سال است که تئاتر کار می‌کنم؛ اگر می‌خواستم درگیر شهرت شوم که خیلی زودتر وارد تلویزیون می‌شدم. بستگی به انتخاب خودم دارد. شاید برگشتم به تئاتر و یک نمایش جدید را کارگردانی کردم.

پس می‌شود از قول شما این تیتر را زد که هنوز هم یک تئاتری هستم.

خب بله، دوست دارم نگاه مردم هم این گونه باشد. برایم خوشایند نیست که تماشاگر با دیدن من فقط بخندد. من بازیگر جدی تئاتر هستم و نقش‌های جدی را بازی می‌کنم. دوست ندارم مثلا بروم در پمپ بنزین و همه با انگشت مرا به هم نشان دهند که این بازیگر سریال مثلا «در حاشیه» است. نمی‌گذارم این اتفاق بیفتد. قطعا در آینده انتخاب‌های بهتری خواهم داشت. (جام‌جم)