نشستی بدون دوستی

استناد آنها نیز به سخنان مقامات برخی از این کشورهاست که مقاومت و تروریسم را ریشه بحران‌های منطقه عنوان نمایند. نقطه ادعایی کشورهای عربی مبنی بر اتحاد شورای همکاری خلیج فارس را بخشودگی قطر از سوی عربستان و رویکرد سایر کشورهای عربی به قطر تشکیل می‌دهد.

آنها در حالی برآنند تا وحدت درونی و اتحاد برای مقابله با چالشهای منطقه‌ای را به نمایش گذارند که بررسی کارنامه این کشورها حقایقی دیگر را نشان می‌دهد. هر کدام از اعضاء شورای همکاری خلیج فارس دارای اختلافات مرزی هستند به گونه‌ای که صرفا با سکوت رسانه‌ای بر آن سرپوش می‌گذارند و در درون میان کویت، عربستان، قطر و امارات بر سر سرزمین جدالی سنگین وجود دارد. نکته دیگر رقابت این کشورها برای سلطه بر جهان عرب است به گونه‌ای که برای رسیدن به مقصود و حتی به ایجاد و هدایت گروه‌های تروریستی متعدد روی آورده‌اند.

نمود عینی این امر را در تحولات تونس، لیبی، سوریه، لبنان، عراق می‌توان دید که برخی اعضاء شورا نظیر امارات، بحرین، قطر و عربستان با ایجاد گروه‌های تروریستی به دنبال بحران‌سازی و سلطه بر این کشورها هستند. نکته دیگری که در عملکرد اعضاء شورا مشاهده می‌شود رقابت شدید آنها برای خدمت به آمریکا است به گونه‌ای که حتی استقلال و جایگاه منطقه‌ای خود را نیز قربانی این سیاست کرده‌اند. این رقابت در قالب خریدهای تسلیحاتی، بحران‌سازی در منطقه و مقابله با جبهه مقاومت، خیانت به فلسطین و بعضاً رویکرد به رژیم صهیونیستی و سرمایه‌گذاری در کشورهای غربی به جای توجه سرمایه‌گذاری در راه پیشرفت ملت خود و ... از جمله این رفتارها می‌باشد.

مجموع این مولفه‌ها نشان می‌دهد که عملا اعضاء شورای همکاری خلیج‌فارس نمی‌توانند در کنار یکدیگر قرار گیرند و نشستهای آنها صرفا برای گرفتن عکس‌های یادگاری و بعضا به سفارش آمریکا است و در نهایت طرفین در تقابل شدید با یکدیگر قرار دارند و لفاظی آنها در باب تحولات منطقه از جمله در قبال جبهه مقاومت بیشتر برای پنهان‌سازی این اختلافات است چنانکه این کشورها پس از سه دهه حضور نتوانسته پول واحد تشکیل دهند.

قاسم غفوری - جام جم آنلاین