بازگشت درنای تنها به ایران

در حالی خبر بازگشت امید به ایران خیلی‌ها را سر ذوق آورده که هنوز بستر حفاظت از این گونه و دیگر پرندگان در معرض خطر انقراض در کشورمان فراهم نیست و چنانچه مسئولان چاره‌ای برای حفظ این‌گونه در خطر انقراض نیندیشند، هیچ بعید نیست امسال سال آخری باشد که امید در کشورمان دیده می‌شود، چون سه سال پیش یک شکارچی لوله اسلحه‌اش را به سمت این پرنده نشانه رفت، اما تیرش به خطا رفت.

نکته اینجاست که تکرار چنین رفتاری دور از انتظار نیست، چون با گذشت چند سال هنوز دام‌های هوایی در فریدونکنار هر جنبده‌ای را به دام انداخته و سودجوها با فروش زنده و مرده پرندگان مهاجر کسب و کار ناجوانمردانه، اما پررونقی را به راه انداخته‌اند.

این افراد هر روز لاشه پرندگان در خطر انقراض را در بازار اصلی این منطقه چوب حراج می‌زنند تا کشورمان در مجامع بین‌المللی به نقض قوانین کنوانسیون‌ حفاظت‌ از گونه‌های وحشی‌ مهاجر متهم شود.

تجارت غیرقانونی پرندگان مهاجر در فریدونکنار آن‌قدر عادی شده که شکارچیان برای خود حق قائل می‌شوند که در برابر قانون و محیط‌بانان قدعلم کرده و مانع فعالیت آنها شوند.

امید، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درناهای سیبری است،زیرا سال‌ها پیش مسیر مهاجرت جمعیت شرقی و غربی درناها از هم جدا شده، به این شکل که کمتر از 3000 قطعه از این پرنده‌ برای زمستان‌گذرانی به شرق آسیا مهاجرت می‌کنند، اما جمعیت غربی که دیگر نمی‌توان نام آن را جمعیت گذاشت و امید آخرین بازمانده آنهاست تالاب‌های شمالی کشور را برای مهاجرت انتخاب می‌کند.

نکته اینجاست که اواخر دهه 70 حدود 11 قطعه درنای سیبری به کشورمان مهاجرت می‌کرد، سال 81 نیز با کمک مجامع بین‌المللی طرح حفاظت از درنای سیبری در کشورمان اجرا شد، اما با توجه به کاهش شدید این پرندگان در کشور این طرح سال 87 به کار خود پایان داد.

نکته اینجاست که مسئولان شاهد کاهش جمعیت گونه در خطر انقراضی مانند درنای سیبری در کشور هستند، اما هنوز نتوانسته‌اند اوضاع نابسامان صید و شکار را در فریدونکنار مدیریت کنند، بنابر این هیچ بعید نیست تا چند سال آینده پرندگان در خطر انقراض دیگری مانند خروس کولی دشتی، دال پشت سفید و گیلان شاه خالدار نیز سرنوشتی مشابه امید پیدا کنند.

مهدی آیینی - گروه جامعه