آتش آلودگی هوا با بنزین خلاف‌گویی شعله‌ور می‌شود

تا پیش از روی کار آمدن دولت جدید، تقریبا تمام دولتمردانی که مسئولیتی مرتبط با این مقوله داشتند، بنزین پتروشیمی را پاک‌تر از بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها می‌دانستند و کارشناسان مستقل هم در این خصوص موضعگیری نمی‌کردند اما با روی کار آمدن دولت یازدهم، ورق برگشت و بنزین پتروشیمی به عنوان مقصر شماره یک آلودگی هوای تهران و بسیاری از کلانشهرهای کشور معرفی شد و دولت بلافاصله برای جلوگیری از ادامه توزیع آن واردات بنزین را در دستور کار قرار داد.

دقیقا از همین جا مناقشات ادامه دار پیرامون بنزین پتروشیمی آغاز شد. مسئولان دولت سابق و همفکران سیاسی آنها که اکنون خود را در موضع اتهام می‌دیدند، شروع به دفاع از بنزین پتروشیمی و از آن جالب‌تر تاختن به بنزین وارداتی کردند. در یکی دو سال اخیر تقریبا هیچ روز یا دست‌کم هفته‌ای نبوده که بگذرد و چالشی در این حوزه مشاهده نشود.

بنزین پتروشیمی یک روز قاتل مردم و یک روز منجی اقتصاد ایران معرفی شده است. اتفاقا هر دو طرف نیز از منظر فنی و تخصصی ـ و البته با انگیزه سیاسی ـ استدلال خود را طرح می‌کنند و ما غیرمتخصص‌ها در این میان مانده‌ایم که بالاخره کدام صحیح می‌گوید.

بی‌تردید واقعیت بنزین پتروشیمی یک چیز بیشتر نیست. این بنزین یا سالم است یا مضر. آن گونه که دو طرف ادعا می‌کنند نمی‌تواند هم بلای جان باشد و هم آرام روان.

شاید مسئولان فعلی و سابق و البته رسانه‌هایی که به این موضوع دامن می‌زنند، از اثر مخرب خلاف‌گویی‌ها و کتمان واقعیات بر روح و روان مردم کمتر آگاه باشند.

آنها با ادعای دغدغه آلودگی هوا، بنزین بر آتش آلودگی هوا و البته امنیت روانی مردم می‌ریزند. پس با توجه به آن که در این مناقشه امنیت روانی مردم بیشتر از هر چیز آسیب دیده و خواهد دید، باید از سخنگوی محترم قوه قضاییه که در قامت معاون اول این قوه نیز ادای وظیفه می‌کند، درخواست کرد که طبق وعده ضمن بررسی دقیق موضوع، به طور جدی به آن ورود کند و پرونده را قبل از آن که به مثنوی 70 من تبدیل شود، به بایگانی بفرستد.

حمید اسدی - جام‌جم