سراب رادیکالیسم در کمین دولت اعتدال

یک سال پس از مراسم تنفیذ حکم حسن روحانی ، اکنون بسیاری از صاحبنظران درباره عملکرد دولتی سخن به میان می‌آورند که شعار اصلی خود را «اعتدال» نام نهاد.

هرچند برخی منتقدان، دولت را به انحراف از این شعار راهبردی متهم می‌کنند، اما نقدهایی که این روزها برخی از همان افراطیون چپ و راست قدیم و اصلاح‌طلب و اصولگرای جدید به دولت وارد می‌کنند نشان از آن دارد که دولت با وجود نقدهای مطرح شده، توانسته است خود را از مطالبات رادیکال طیف‌های مختلف سیاسی دور نگاه دارد.

هرچند از دولتی که شعارش را بر محور حفظ اعتدال قرار داده، جز این انتظار نمی‌رود، ولی تجربه سال‌های گذشته نشان داده است که نیفتادن دولت در دام افراط و تفریط، چندان هم ساده نیست.

از یاد نباید برد که با وجود همه تلاش‌ها، دولت‌های قبل بعضا اسیر تندروهای نزدیک به خود شده و چنان از مسیر شعارهای سرداده شده منحرف شدند که هر بار در انتخاباتی که برگزار کردند، مغلوب شده و عرصه را به رقیب وانهادند.

دولت‌های هفتم و هشتم در دام تندروی اصلاح‌طلبانه گرفتار آمده و دولت‌های نهم و دهم اسیر نئومحافظه‌کارانی شد که راه را گم کرده بودند.

حالا نوبت به حسن روحانی رسیده و باید دید او تا کجا می‌تواند در مسیر اعتدال بماند. حسن روحانی که سابقه‌ای طولانی در پُست‌های اجرایی مختلف دارد، بخوبی به یاد می‌آورد که رادیکال‌ها چگونه با هیاهو و خود مردم پنداری، دولت‌ها را دچار خطای محاسباتی کرده و ایده‌های افراطی خود را خواست عمومی مردم جلوه می‌دهند.

او در مجالس مختلف و دولت‌های گوناگون دیده است که رادیکالیسم چطور جاده صاف کن پوپولیسم شده و دولتمردان را به وسوسه «قهرمان» شدن انداخته و از جاده قانون به سوی سراب سیاسی منحرف می‌کند. همان سرابی که معمولا فرجامی خوش برای فریب‌خوردگان ندارد.

روحانی، یک حقوقدان است و همین جایگاه حقوقی ایجاب می‌کند او هیچگاه تحت‌تاثیر جنگ روانی تندروهای این یا آن گروه قرار نگیرد.

او می‌داند که قانون را به خواست کسانی که صدای بلندتری در خیابان دارند و یا از قدرت رسانه‌ای و جنجالی بیشتری برخوردارند، ننوشته‌اند. بنابراین بهترین مصلحت برای دولتی که او تشکیل داده، حفظ اعتدال است.

آن هم اعتدال نه به معنایی خودخوانده، بلکه چنان ​که جمهور مردم، به اعتدالی بودن رفتارهای دولت باور داشته باشند.

یک سالگی دولت، برای قضاوت درباره میزان پایبندی کابینه یازدهم به خط اعتدال کمی زود است، با این وجود اکنون وقت آن رسیده تا حسن روحانی با بررسی کارنامه 365روزه دولتش، این سوال را طرح کند که کدام رفتارهای وی و نزدیکانش در یک سال گذشته نسبتی با شعار اعتدال نداشته و تندروها در کدامین گردنه سیاسی به کمین مرد اعتدال نشسته‌اند تا وی را به سرابی رهنمون سازند که دیگران پیش از این در آن گرفتار شده‌اند.

مصطفی انتظاری هروی - گروه سیاسی