داستان دوچرخه‌ها

سمندر، قهرمان سیرک نقش اصلی این سریال است که یک دوچرخه به رنگ‌های زرد و مشکی است؛ در هر قسمت ماجراهایی برای آنها رخ می‌دهد. فیلمنامه این مجموعه بر اساس رمان زرد مشکی به نویسندگی فریدون عموزاده خلیلی نوشته شده است. سری اول این انیمیشن یک ماجرای دنباله‌دار بود اما «زرد مشکی۲» به‌صورت اپیزودیک است و در هرقسمت موضوع جداگانه‌ای آغاز می‌شود و درهمان قسمت نیز به پایان می‌رسد؛ البته قهرمان سری دوم این انیمیشن نیز همان شخصیت سمندر است که در یک سیرک کار می‌کند. در هر قسمت از کار به فراخور داستان و فیلمنامه، شخصیت‌ها و پس‌زمینه‌های جدیدی اضافه شده‌اند. سری اول ایـن انیمیشن ســـــال ۱۳۸۹ در ۵۲ قسمت ده​​دقیقه‌ای تولید و پخش شد و زردِمشکی۲ نیز در ۲۶ قسمت ۱۵ دقیقه‌ای تولید شده است. موسیقی این کار ساخته سروش عابدی و مدیر دوبلاژ این کار هم سعید شیخ‌زاده بوده است.

هدف این سریال بیان فضیلت‌های اجتماعی و اخلاقی از طریق خلق شخصیت‌های دوچرخه است که توأم با طنز و هیجان است. داستان در سری اول این مجموعه در شهر دوچرخه‌ها آغاز می‌شود. سمندر، قهرمان داستان، در سیرک کار می‌کند و کارش چرخیدن در کره‌ای فلزی است. او هنرمند محبوب تماشاگرانش است تا این‌که مدیر سیرک، یک دوچرخه ژاپنی را به میدان می‌آورد تا با او رقابت کند و ماجرا از همین‌جا آغاز می‌شود.

روزی سمندر در حین کار از دیوار سقوط می‌کند و به یک اوراقی منتقل می‌شود. در آنجا به کمک دوچرخه‌های دیگر فرار می‌کند، اما فرارش ناکام می‌ماند و به‌طور اتفاقی از یک کمپانی فیلمسازی سر در می‌آورد. در سری دوم ماجراهای زرد مشکی، او یک دوچرخه مسابقه است. رقبای سمندر برای خارج کردن او از دور مسابقات تقلب می‌کنند. اما سمندر هم دوستانی دارد که درهر اتفاقی که برایش پیش می‌آید، به کمک او می‌شتابند. آنها کاملا از حقه‌های دشمنان سمندر آگاهند و به همین دلیل می‌توانند بموقع مشکلات را از سر راه سمندر بردارند.

انیمیشن سینمایی زرد مشکی نیز در یک قسمت 86 دقیقه‌ای با تکنیک سه بعدی کامپیوتری به تهیه‌کنندگی مرکز پویانمایی صبا و کارگردانی کیانوش عابدی تولید شده است. داستان این کار همان داستان سری اول است.

به گفته سازندگان این مجموعه، آوردن دوچرخه در رمان به‌عنوان شخصیت داستانی کار سختی نیست، اما ساختن شخصیت انیمیشنی آنها دردسرهای فراوان داشت. مسائلی مثل این‌که سر و چشم و دهان دوچرخه‌ها کجا باشد، دست‌هایشان چگونه باشد و نظایر آنها مطرح بود. با وجود این طراحان آن بخوبی از عهده این کار برآمده و متحرک‌سازی‌ها به بهترین شکل انجام شد. باید گفت علاوه بر جذابیت داستان، شخصیت‌پردازی و فضاسازی خوب از نکات مثبت این کار است. همچنین این کار در مقایسه با بسیاری از کارهای ایرانی به روزتر و به سلیقه بچه‌های امروزی نزدیک تر است.