یک روش جدید برای خرید آپارتمان، حتی با پول کم

جام جم سرا: طی ماههای اخیر با خالی شدن حباب قیمت مسکن از یک طرف و افزایش سقف وام خرید تا 45 میلیون تومان، اغلب کسانی که پیش از این سرمایههای کوچک خود را در بازارهای طلا و ارز نگهداری میکردند، با شیوه تازهای وارد بازار خرید مسکن شدهاند. در این شیوه جدید که پیش از این در بازار مسکن چندان مرسوم نبود، افرادی در قالب تیمهای دو و اغلب سه نفره، و گاهی بیشتر، سرمایههای خرد خود را به خرید مشارکتی آپارتمان اختصاص میدهند تا از این طریق ضمن حفظ ارزش پول خود، بتوانند کسری نقدینگی موجود برای این سرمایهگذاری را جبران کنند. این افراد اغلب کسانی هستند که یا قدرت خرید کافی برای خرید یک آپارتمان مسکونی که بتوانند در آن ساکن شوند ندارند و در واقع مستاجرند یا افرادی هستند که قصد دارند در بازار مسکن سرمایهگذاری کنند اما پولشان کفاف خرید یک آپارتمان دیگر را نمیدهد. به این ترتیب، خرید مشارکتی آپارتمان که بیشتر در میان جوانان اغلب همکار یا دوست یا فامیل رواج دارد، دیده میشود. در روش جدید خرید آپارتمان، سهم جوانان مجرد یا متاهلانی که از قدرت مالی کافی برای خرید یک آپارتمان برخوردار نیستند بیش از سایر گروهها است. این در حالی است که اغلب این افراد، کسانی را برای خرید مشارکتی آپارتمان برمیگزینند که اولا از نظر سن و سال با آنها همخوانی داشته باشند یعنی در یک گروه سنی قرار داشته باشند و ثانیا بهعنوان دوست، همکار یا فامیل، از مشترکات مورد نظر با آنها برخوردار باشند. هر چند ممکن است از ابتدا خرید مشارکتی آپارتمان در میان جوانان همکار، دوست یا فامیل موضوعی آسان به نظر برسد اما این شیوه مشارکت نیز مانند سایر انواع مشارکت، در صورت مشخص نبودن توافقها و جزئیات خاص میتواند به مشکلات لاینحلی برخورد کند و در نهایت شراکت را با ایجاد دلخوری بین مالکان، مختل کند. بنابراین لازم است قبل از تصمیم برای خرید مشارکتی آپارتمان از یک طرف و در زمان خرید از طرف دیگر، توافقهای مشخصی بین شرکا به وجود بیاید تا از بروز اختلافات احتمالی جلوگیری شود. محاسبه حداقل بودجه و تعداد شرکا گام اول برای تصمیم به خرید مشارکتی آپارتمان، تعیین بودجه در اختیار شما و محاسبه تعداد شرکای مورد نیاز برای خرید ملک مورد نظر است. اینکه به چه تعداد شریک نیاز دارید و در کدام منطقه شهر میتوانید آپارتمان بخرید بهطور مستقیم به بودجه شما بستگی دارد اما اگر بخواهیم بر مبنای متوسط قیمت مسکن و بودجهای که در اختیار داریم برای خرید مشارکتی تصمیمگیری کنیم در نهایت میتوانیم به فرمولی برسیم که براساس آن حد نسبی مشارکت تعیین شود. هماکنون متوسط قیمت مسکن در تهران مترمربعی 4 میلیون تومان است. البته شما میتوانید در مناطق جنوبی شهر آپارتمانهای ارزانتری هم پیدا کنید. با محاسبه متوسط قیمت هر مترمربع واحد مسکونی، برای خرید یک واحد کوچک متراژ، مثلا 50 مترمربع، شما به حداقل 200 میلیون تومان پول نقد نیاز دارید. اگر بخواهید از وام 45 میلیون تومانی مسکن استفاده کنید، برای خرید چنین آپارتمانی کمتر از یک چهارم قیمت کل از این طریق تامین میشود. برای سه چهارم باقی مانده، باید ببینید چقدر پول در اختیار دارید تا بتوانید از این طریق مشخص کنید به چند شریک نیاز دارید. شراکت به میزان مساوی بعد از اینکه بودجه و تعداد شرکای مورد نیاز را محاسبه کردید باید به دنبال شرکایی بگردید که چند ویژگی مهم داشته باشند. اولین ویژگی این است که آنها هم دقیقا به همان میزانی که شما پول دارید، نقدینگی داشته باشند. یعنی بهتر است که سهمها بهطور مشخص تعیین شود. به این ترتیب اگر قرار است یک چهارم بودجه مورد نیاز برای خرید یک آپارتمان کوچک، از طریق وام تامین شود و یک چهارم پول نقد را هم خودتان دارید، به دنبال دو شریک بگردید که هر کدام از آنها هم، بتوانند یک چهارم پول لازم را تامین کنند. اگر سهمها نامساوی باشد، مشکلات بعدی را به همراه خواهد داشت بنابراین حتما تلاش کنید تا سهمها بهطور مساوی تعیین و تقسیم شود. دومین نکته در ارتباط با شرکا این است که بهتر است شریکهای شما از میان هم سن و سالان و همکاران یا دوستانی باشد که اولا شرایطشان با شما بهطور نسبی مشابه است و ثانیا به آنها و تصمیمشان اعتماد کامل دارید و میدانید که آنها هم به همان اندازهای که شما برای این مشارکت مصمم هستید، علاقهمند به سرمایهگذاری برای خرید مشارکتی آپارتمان هستند. چند آپارتمان را برای خرید کاندیدا کنید پس از آنکه شرکا و میزان بودجه در اختیار تعیین شد، بهتر است چند گزینه را برای خرید در نظر بگیرید و از بین آنها بهترین گزینه را با نظر همه شرکا انتخاب و معامله کنید. بهتر است از تحمیل نظر و عقاید خود به دیگر شرکا خودداری کنید تا در ادامه مشکلی در روند شراکت ایجاد نشود. یک قرارداد بین خودتان تنظیم کنید لازم است شرکا بین خودشان یک قرارداد داشته باشند و آن را مکتوب کنند. یکی از مواردی که باید در این قرارداد ذکر شود این است که یک نفر از شرکا بهعنوان سرگروه انتخاب شود تا مسائل مربوط به آپارتمان مانند تعمیرات، اجاره داری و... با هماهنگی وی انجام شود و به اطلاع سایر شرکا نیز برسد. این فرد بهتر است شریکی باشد که همه شرکا او را قبول داشته و از او حرف شنوی داشته باشند.(هاجر شادمانی/دنیای اقتصاد)