شیرجه در تابستان

شاید در نگاه اول داشتن کمی جرات پریدن بتواند تجربه‌ای خوب ایجاد کند؛ اما در حقیقت جرات پریدن فقط بخش کوچکی از آمادگی شیرجه از یک ارتفاع زیاد است. پریدن در آب به مهارت و تخصص نیاز دارد که شاید در صورت رعایت نکردن آن، پریدن به قیمت جانتان تمام شود.

ورزشکاران رشته شیرجه چه از ارتفاع بلند شیرجه روند و چه از ارتفاع کوتاه، جزو شجاع‌ترین و هنرمندترین و البته ورزشکار خوب به حساب می‌آیند؛ زیرا این‌کار به هماهنگی عصب و عضله بسیاری نیاز دارد.

جهش آنها از سکوی ده متری، انرژی کافی برای رسیدن به سرعت 55 مایل در ساعت را در لحظه برخورد با سطح آب فراهم می‌کند؛ سرعتی که اگر فرد هنگام برخورد با آب دچار اشتباه شود یا کاملا عمود نباشد، بسیار خطرناک خواهد بود.

پیش از شیرجه از وجود آب مطمئن شوید

پیش از آن‌که تمرکز کنید و یک سقوط آزاد در آب داشته باشید، باید از عمق آب در زیر پایتان اطمینان داشته باشید؛ اصل مهمی که بسیاری از مردمی که برای شنا به استخر یا دریا می‌روند، به آن توجه نمی‌کنند. پزشکان در این زمینه هشدارهای زیادی داده‌اند تا مردم با ایمنی بیشتری ورزش کنند. افرادی که در آب کم عمق شیرجه می‌زنند، ممکن است براثر اصابت به سطوح کف آب فلج شده یا بمیرند. آسیب‌دیدگی‌ ناحیه گردن در بهترین حالت نیازمند استراحت و حرکت ندادن آن به مدت طولانی است که درد زیادی همراه دارد. در شیرجه زدن علاوه بر عمق آب، باید مسائلی مانند سطح تماس، زاویه تماس، سرعت فرود در آب و چگونگی قرارگیری وضع بدن را بررسی کرد. اصول کلی در شیرجه به این‌گونه است که تلاش کنید سطح تماس شما با آب کاهش پیدا کند. به این ترتیب فشار وارده بر بدن شما کاسته خواهد شد. شیرجه زدن با شکم یا به‌پشت می‌تواند خطرات زیادی به‌دنبال داشته باشد.

اگر شیرجه رو حرفه‌ای نیستید یا تجربه لازم را ندارید، به هیچ وجه از سکوهای پرش استفاده نکنید. در صورتی که یک متر از سطح آب فاصله بگیرید، هنگام فرود در آب با سرعتی حدود 15 کیلومتر در ساعت با آب برخورد خواهید کرد. اگر این ارتفاع به دو متر افزایش پیدا کند این سرعت به بیش از 20 کیلومتر بر ساعت خواهد رسید و در صورتی که شیرجه شما اصولی نباشد با خطر پارگی اعضای داخلی بدن و خونریزی مواجه خواهید شد.

بیماران قلبی شیرجه نروند

با آن‌که شنای نرم و ملایم بویژه شنا در استخرهای روباز، ورزش بسیار مفیدی برای مبتلایان به بیماری‌های قلبی است، اما این بیماران باید از شیرجه زدن در آب خودداری کنند. بیماران قلبی از ورزش‌های تنیس، والیبال و بسکتبال، ورزش‌های رزمی همچون جودو و کاراته، وزنه‌برداری، اسکی و دویدن سریع نیز منع شده‌اند. ورزش مناسب برای همه افراد ورزشی است که موزون، تکرار شونده، همراه با تحرک و موجب افزایش فعالیت سیستم گردش خون، مفرح و به گونه‌ای باشد که به خستگی بیش از حد منجر نشود.

شیرجه انسان‌های اولیه روی دیوار!

ورزش‌هایی مثل شیرجه، شنا، تیراندازی و سوارکاری ابتدا مهارتی بود که برای راحت زندگی کردن آموخته می‌شد، به همین دلیل هیچ تاریخ دقیقی از روزهای اولیه که این ورزش‌ها به وجود آمد، وجود ندارد. کسی چه می‌داند، احتمالا اولین کسانی که شیرجه زده‌اند انسان‌های اولیه بوده‌اند! ولی اگر بخواهیم بر مبنای سندهای تاریخی زمان و مکان مشخصی برای آن بگوییم، داستان به 2500 سال پیش می‌رسد. بتازگی در مقبره‌ای باستانی در یونان نقوشی کشف شده است که در آن تصویر مردی در حال شیرجه از روی سکویی مرتفع شبیه صخره به چشم می‌خورد. شیرجه با افرادی که از روی صخره‌ها و پرتگاه‌ها به درون آب‌های آکاپالکو می‌پریدند به‌شهرت رسید.

پس از آن قرن 17 بود که ژیمناست‌های سوئدی و آلمانی برای ایمنی بیشتر حرکات نمایشی به سواحل دریا می‌رفتند و همیشه تماشاگرانی برای نمایش تمرین‌ها در آنجا حضور داشتند. کم‌کم این تمرین‌ها که برای مردم جذاب بود شکل جدی‌تری به خود گرفت و در نهایت از دل تمرینات ژیمناست‌ها یک رشته ورزشی متولد شد به نام شیرجه آزاد.

شیرجه‌های پر جرات

شیرجه زدن در آب، دل و جرأت می‌خواهد، حالا چه برسد به این‌که شیرجه از بالای یک صخره بلند در آب‌های اقیانوس باشد. اما شمار این آدم‌های شجاع نه فقط کم نیست که بسیاری از آنها به شکل حرفه‌ای در مسابقات قهرمانی جهان هم شرکت می‌کنند. یعنی آن‌قدر هستند که برای انتخاب بهترینشان هر ساله مسابقات در سطح جهانی برگزار می‌شود.

جنوب تایلند‏، سواحل عمان و البته کشور ولز از مقصدهای محبوب عشاقان شیرجه در استخر است. گاهی نگاه کردن به شیرجه این افراد نیز دل و جرات می‌خواهد. (ضمیمه چمدان)

علی محزون