سفر10 روزه برای آرامش

یک سفر ده روزه در حقیقت هدیه‌ای است به خودمان. در این ماه هر چند سفرهای زیارتی جذابیت زیادی دارند، اما مقاصد دیگر نیز فرصت مناسبی محسوب می‌شوند. مهم این است که رویکرد و نگاهمان را به سفر تغییر دهیم.

هنگامی که تصمیم می‌گیریم برای ده روز از محل زندگی‌مان دور بشویم، یعنی از روزمرگی‌های زیادی دور شده‌ایم، یعنی توانسته‌ایم دل بکنیم و این‌که آن‌قدر قدرت داریم که بتوانیم برنامه‌های جدید و متفاوت برای خودمان تدارک ببینیم. با قصد اقامت ده روزه در مقصد مورد نظر می‌توانیم هم از برکات رمضان بهره‌مند باشیم، هم از محیطی جدید و فرصت‌هایی که در شهرمان کمتر به آنها دست پیدا می‌کنیم، استفاده کنیم.

سفر عمره در ماه مبارک رمضان از بسیاری جهات متفاوت است. افطار کردن در مسجدالحرام از جمله خاطراتی است که از ذهن خیلی‌ها پاک نمی‌شود، اما اگر فرصت زیارت خانه خدا فراهم نیست، فرصت‌های دیگری هست که می‌توان از آنها استفاده کرد. به خاطر دارم حدود پنج سال پیش با گرفتن مرخصی ده روزه به یکی از روستاها رفتم؛ تنها سکوت بود و آرامش. صدای تلاوت قرآن که از مسجد کوچک روستا پخش می‌شد، آن‌قدر زیبا بود که دوست داشتی باز هم ادامه داشته باشد و صدای پای آب که در نهر پشت خانه جاری می‌شد، موسیقی ملایمی بود که گویی خنکی آن، اثر تشنگی را می‌شست.

درست به خاطر دارم در آن روزها به دلیل فضای متفاوتی که در آن قرار داشتم، فرصت پیدا کردم از منظری متفاوت قرآن را بخوانم. دقت بیشتر، مطالعه عمیق‌تر و فرصتی بیشتر برای اندیشیدن و فکر کردن.

رمضان بهار قرآن است و اگر در شهر خودمان به دلیل روزمرگی‌هایی که پیرامون‌مان را فرا گرفته است فرصت نمی‌کنیم در قرآن تدبر کنیم، فرصت نمی‌کنیم دریچه‌های ذهن‌مان را از منظری متفاوت بگشاییم، بپذیریم که سفر کنیم. سفر می‌تواند فضایی متفاوت برایمان به ارمغان بیاورد.

شاید ابتدا بر این باور باشیم که دل کندن ده روزه از موطن، کاری سخت است، اما هنگامی که دل بکنیم و ده روز سراسر از آرامش و معنویت را به خودمان هدیه بدهیم، مطمئن باشید در بازگشت پروانه‌ای می‌شویم که از پیله‌مان رهایی یافته‌ایم. طعم خوش پرواز، کمترین موهبتی است که به ما ارزانی می‌شود؛ فرصت سفر در ماه مبارک رمضان را دریابیم. (ضمیمه چمدان)

مریم چهاربالش