اولین اعزام دانشجو به خارج با هزینه دولت

این متن شرح کامل این مصوبه است:

قانون اعزام محصل به خارجه

‌مصوب اول خرداد ماه 1307 شمسی

‌ماده اول - دولت مکلف است اعتبارات ذیل را برای اعزام شاگرد به خارجه اعم از مرکز و ولایات جهت تکمیل تحصیلات در علوم و فنونی که از‌طرف دولت معین خواهد شد در بودجه سنوات ذیل منظور دارد از عده محصلین اعزامی بایستی همه‌ساله لااقل صدی سی و پنج برای تحصیل فن‌تعلیم و تربیت اعزام شوند.

‌سال 1307: یکصد هزار تومان

‌سال 1308:‌ دویست هزار تومان

‌سال 1309: سیصد هزار تومان

‌سال 1310: چهارصد هزار تومان

‌سال 1311: پانصد هزار تومان

‌سال 1312: و سنوات بعد ششصد هزار تومان

‌تبصره ـ اعتباراتی که به موجب قوانین مخصوصه اختصاص به اعزام محصلان به خارجه دارد و همچنین اعتباراتی که در بودجه 1307‌وزارتخانه‌ها تخصیص به این نوع خرج داده شده باید در آتیه محفوظ بماند و اعتبارات مذکور در این ماده علاوه بر اعتبارات فوق‌الذکر خواهد بود.

‌ماده دوم ـ محصلان اعزامی باید واجد شرایط ذیل باشند:

الف ـ تابعیت ایران و ایرانی بودن.

ب ـ دادن امتحان مطابق پرگرام مسابقه که از طرف وزارت معارف تهیه خواهد شد و نباید کمتر از پرگرام مدارس متوسطه باشد. دارندگان‌ تصدیقنامه مدارس عالیه یا متوسطه یا فنی با تساوی سایر شرایط مسابقه حق‌تقدم خواهند داشت.

ج ـ تقبل این که در ممالک و در شعب علمی که از طرف دولت معین خواهد شد تحصیل کرده و پس از فراغ از تحصیل و اخذ دیپلم ظرف مدتی ‌را که در خارج به خرج دولت تحصیل کرده‌اند در شعبه تحصیلات خود به دولت خدمت نمایند.

‌تبصره ـ اعلان مسابقه محصلین دو ماه قبل از موقع آن در تمام مملکت منتشر می‌شود.

‌ماده سوم ـ دولت مکلف است کلیه کسانی را که بر طبق این قانون فارغ‌التحصیل می‌شوند در شعبی که مربوط به تحصیلات آنها است، مصدر‌ خدمت نماید و چنانچه از تاریخ مراجعت به ایران تا مدت شش ماه خدمتی به آنها رجوع نگردید، می‌توانند برای خود شغل دیگری تدارک نمایند ولی هر‌گاه بعدا تا مدت چهار سال استخدام آنها مورد احتیاج دولت واقع شد به آنها اخطار می‌شود و پس از سه ماه از تاریخ اخطار باید حاضر خدمت شوند در‌این صورت اگر بلافاصله خدمتی ارجاع نگردید دولت مکلف است مادام که خدمتی رجوع نکرده حقوق رتبه آنها را پرداخت نماید.

‌تبصره ـ مواد 67 و 73 قانون استخدام کشوری شامل حال محصلان مذکور نخواهد بود و دولت می‌تواند محصلان مزبور و همچنین کلیه کسانی را ‌که از مدارس عالیه فارغ‌التحصیل شده و به اخذ دیپلم (‌از درجه لیسانس به بالا) نائل آمده‌اند بدون طی خدمت ابتدایی با رتبه 3 اداری به خدمت‌ بپذیرد و تا رتبه 6 اداری آنها را پس از توقف دو سال در یک رتبه به رتبه بالاتر ارتقاء بدهد.

*‌ ‌پاورقی: به موجب قانون 21 آذر ماه 1308 دارندگان دیپلم لیسانس مدرسه دارالمعلمین عالی با رتبه 4 اداری به خدمت پذیرفته می‌شوند.

‌ماده چهارم ـ وزارت معارف مکلف است محصلان اعزامی را در تحت مواظبت و مراقبت سرپرست‌های مخصوص قرار دهد و حقوق سرپرست‌ها و‌ مخارج و مصارفی که به جهت این کار پیدا می‌شود از اعتبارات مذکوره در ماده اول این قانون تأمین خواهد شد ولی میزان آن علی‌ایحال در سه سال‌اول سالیانه از دوازده هزار تومان و بعدها از بیست و چهار هزار تومان نباید تجاوز کند.

‌تبصره ـ سرپرست‌های اعزامی مکلفند نسبت به محصلان ایرانی که به خرج اولیای خود در محل اقامت آنها مشغول تحصیل می‌باشند با رضایت ‌اولیاء آنها نیز مراقبت و مواظبت کامل نمایند.

‌ماده پنجم ـ کلیه صرفه‌جویی‌هایی از این محل به مصرف همین موضوع خواهد رسید.

‌ماده ششم ـ نظامنامه اجرای این قانون را وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه تهیه کرده و مأمور اجرای آن نیز خواهد بود. ‌این قانون که مشتمل بر شش ماده است در جلسه اول خرداد ماه 1307 شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

‌رئیس مجلس شورای ملی ـ حسین پیرنیا

در اجرای قانون مصوب یکم خرداد 1307، دوازدهم مهرماه همان سال نخستین دسته دیپلمه‌های برگزیده روانه اروپا شدند تا در آنجا به هزینه دولت ایران به تحصیلات خود ادامه دهند.

در فهرست دانشجویان اعزامی چهره‌هایی هستند که بعد از بازگشت به وطن، از جمله سیاستمداران و دولتمردان کشور شدند.

علی شایگان، مهدی بازرگان، مهدی آذر، کریم سنجابی، احمد رضوی کرمانی، محمدعلی ملکی، رضا رادمنش، خلیل ملکی، عبدالله ریاضی، لطفعلی صورتگر و غلامعلی فریور جزو این دسته از دانشجویان بودند.