شهید فلاحی، فرمانده مقاطع بحرانی و پرآشوب کشور

ارتش جمهوری اسلامی ایران در این میان، گام های ارزنده و شایسته ای را در راستای معرفی این بزرگان در قالب برگزاری همایش های ماهانه پیشکسوتان دوران دفاع مقدس برداشته است.

در جریان برگزاری این همایش ها، ارتش جمهوری اسلامی ایران با دعوت از فرماندهان پیشکسوت نیروهای چهارگانه زمینی، هوایی، دریایی و قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا (ص) ارتش به بررسی عملکردهای مدیریتی، فرماندهی و شخصیتی پیشکسوتان و شهدای این نیروها می پردازد.

روابط عمومی ارتش جمهوری اسلامی محوریت هر یک از این همایش ها را به یکی از فرماندهان شهید این نیروها اختصاص داده و همایش آتی نیز با محوریت سرلشکر ولی الله فلاحی از فرماندهان موثر در مقاطع بحرانی کشور و رییس ستاد مشترک سابق ارتش، اختصاص دارد.

سرلشکر فلاحی از جمله افراد تأثیرگذاری بود که در یکی از مقاطع بحرانی و پر آشوب کشور، در خدمتگزاری به انقلاب نوپای اسلامی خوش درخشید.

شهید فلاحی در سال 1310 در طالقان چشم به جهان گشود و در سال 1327 وارد دبیرستان نظام شد و پس از اخذ لیسانس در سال 1333 از دانشکده افسری فارغ التحصیل شد.

وی خدمت خود را از لشگر 92 اهواز آغاز کرد و در سال 1337 به تهران منتقل شد و در دانشگاه نظامی به تدریس اشتغال یافت.

شهید فلاحی مدت هشت سال به عنوان مدیریت آموزش دانشکده فرماندهی و ستاد فعالیت داشت.

از سال 1351 تا اواسط سال 1353 با درجه سرهنگ دومی به همراه گروهی از افسران ایرانی به عنوان ناظر صلح سازمان ملل در آتش بس ویتنام، به آن کشور اعزام شد.

در 12 مهر سال 1357 به درجه سرتیپی ارتقا یافت و در شیراز به عنوان معاون فرمانده مرکز پیاده شیراز مشغول به کار شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فرماندهی نیروی زمینی منصوب شد و در 29 خرداد سال 1359به ریاست ستاد مشترک ارتش برگزیده شد.

با شروع جنگ تحمیلی، وی اکثر اوقات خویش را در جبهه های نبرد می گذراند و عملیات نظامی را از نزدیک نظارت می کرد.

حضرت امام خمینی (ره) بعد از عزل بنی صدر، اختیارات فرماندهی کل قوا را به شهید فلاحی تفویض کردند.

در آن زمان ارتش و کشور با موانع و مشکلاتی از جمله تبلیغ و ترویج شعار انحلال ارتش، بدبینی توده های مردم به سران ارتش، عدم اجرای مقررات و انضباط در ارتش، ایجاد تردید و اغتشاش توسط عناصر گروهکی و وابستگان مستقیم و غیرمستقیم به آمریکا در صفوف و بدنه ارتش، طرح توطئه های مختلف همانند کودتای نوژه، اغتشاش و آشوب در کردستان و آذربایجان (همانند حمله و یورش به پادگان های سنندج ـ نقده ـ مریوان، پاوه) اغتشاش در گنبد و خوزستان روبه رو بود.

تنها سه ماه پس از انتصاب به ریاست ستاد، یورش و تجاوز وحشیانه رژیم عراق به مرزهای کشور رخ داد که سرلشکر فلاحی با ایمان به انقلاب اسلامی و رهبری آن، با تلاشی شبانه روزی هر آنچه در توان داشت در طبق اخلاص نهاد و هر جا به وجودش نیازی بود، حضور یافت و آنگاه که در شرایط آن روز، نوعی حالت تردید و یأس در دل برخی فرماندهان رخنه کرده بود، با رهنمود رهبر کبیر انقلاب، گفتار و رفتارش امیدبخش و دلگرم کننده بود.

بعد از پایان موفقیت آمیز عملیات ثامن الائمه، پنج نفر از فرماندهان رده بالای ارتش و سپاه برای تقدیم گزارش به امام خمینی (ره) عازم تهران می شوند و به این منظور یک فروند هواپیمای سی - 130 در ساعت 18 و 43 دقیقه با 40 سرنشین، 27 مجروح و 32 شهید عملیات ثامن الائمه از فرودگاه اهواز به مقصد تهران به پرواز در می آید.

هواپیما ساعت 19 و 59 دقیقه هفتم مهر ماه در 17 مایلی فرودگاه مهرآباد تهران در جنوب غربی کهریزک دچار سانحه و به علتی نامشخص هر چهار موتور هواپیما همزمان خاموش می شود.

خلبان تلاش می کند، هواپیما را در همان منطقه به زمین بنشاند، چرخ های هواپیما به وسیله دستگیره دستی باز می شود و هواپیما در زمین ناهموار فرود می آید و پس از طی مسافتی نزدیک به 270 متر، در نقطه ای متوقف و بال چپ هواپیما به زمین اصابت می کند و هواپیما متلاشی و آتش می گیرد.

در نتیجه این حادثه، 49 نفر از سرنشینان هواپیما به همراه پنج شخصیت نظامی از جمله سرلشکر فلاحی، سرلشکر یوسف کلاهدوز قائم مقام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سرلشکر سید موسی نامجو وزیر دفاع، سرلشکر جواد فکوری مشاور جانشین رییس ستاد مشترک ارتش و سرلشکر محمد جهان آرا فرمانده سپاه پاسداران خرمشهر و آبادان جان خود را از دست می دهند.

فرازی از وصیتنامه شهید بزرگوار سرلشکر فلاحی

می خواهم به پروردگار جهانیان معتقد باشید. به رسالت محمد امین (ص) و پیغمبران سلف و روز رستاخیز مومن باشید. به پیشوایان دین و مذهب از طوایف مختلف احترام بگذارید. تمام انسان هایی را که در گذشته و حال و آینده به نحوی از انحا برای انسان های دیگر مفید بوده اند محترم بدانید.

از آغاز طلوع جنبش اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی(ره)، سرداران فداکار و ایثارگری در مسیر خونبار این معجزه بزرگ قرن چون آذرخشی در شب درخشیدند و بر سر پیمانی که با خدای خویش بسته بودند، در جهت تحکیم پایه های این قیام خونبار و دفاع از کیان انقلاب و پاسداری از سرزمین عشق و شهادت؛ جان بر کف، قدم در میدان مبارزه گذاشتند.

اینان ایثار را سرلوحه خویش قرار دادند، چرا که می دانستند شهادت در این راه، رستگاری برای آنها است. از ویژگی های این سلحشوران و سرداران انقلاب، پاکی نیت و عمق خلوص آنها و همچنین همسویی این دلیران با اندیشه های رهبر انقلاب است.

این همسویی و اطاعت آگاهانه که سبب تأثیرپذیری کامل می شود، تا جایی پیش می رود که عوامل تأثیرپذیرنده به عواملی کاملا تأثیرگذار تبدیل شوند و مانند اجزایی کارساز و فعال هم جهت با انقلاب و همسو با رهبری، تبدیل به یک جریان شده یا به جریان سازی در جامعه (به ویژه در نهادی که در آن خدمت می کنند) بپردازند.(ایرنا)