مونالیزا با تصویر سه‌بعدی

به گفته پژوهشگران آلمانی، این هنرمند عصر رنسانس دو نسخه تقریبا یکسان از مونالیزا تهیه کرد که هنگامی که در کنار یکدیگر مشاهده می‌شوند، احساس عمق را در بیننده برمی‌انگیزند.
کلاوس کریستین کربن و ورا هسلینگر، این نظریه را در مقاله‌ ای مطرح کرده‌اند؛ نظریه آنها مبتنی بر یک نقاشی شبیه مونالیزاست که در سال 2012 رونمایی شد و توسط خود هنرمند و نه شاگردش کشیده شده است.
پژوهشگران، کپی موسوم به «پرادو مونالیزا» را که در گنجینه ( یا «موزه») دل پرادوی مادرید قرار داشته و همچنین پرتره مشهور مونالیزا در گنجینه لوور را تحلیل کرده و دریافتند یک تغییر پرسپکتیو جزئی بین این آثار هنری وجود دارد، زیرا نقاش آنها را از پرسپکتیو متفاوتی خلق کرده‌ است.
کربن از دانشگاه هامبورگ گفت: زمانی که این دو نقاشی را در کنار یکدیگر دیدم، برایم واضح بود که تفاوت‌های کوچک اما آشکاری در پرسپکتیو آن‌ها وجود دارد. در نسخه پرادو می‌توان انتهای گوشه صندلی را در پس‌زمینه نقاشی دید که چنین مولفه‌ای را نمی‌توان در نسخه لوور دید.
به گفته وی، این موضوع به این علت است که نقاش پرادو مونالیزا (خود داوینچی) نسبت به اثر لوور به بیشتر سمت چپ تمایل داشته است.
پژوهشگران حاضر در این مطالعه، حالتی را که در آن چشم انسان، اشیا را در پرسپکتیوهای متغیر پیش از ارسال تصاویر مسطح و منفرد به مغز و تبدیل آنها به تصویر سه‌بعدی درک می‌کنند، تحلیل کرده و با استفاده از این موضوع نتیجه گرفتند این دو نقاشی زمانی که با یکدیگر مشاهده شوند، می‌توانند نخستین تصویر برجسته‌بین در جهان را ارائه دهند.

پژوهشگران از عینک‌های سه بعدی آناگلیف فیروزه‌ای-قرمز برای ترکیب این دو تصویر استفاده کردند و محصول نهایی عمق را به تصویر کشید.

آنها اعتراف کردند تعیین این موضوع که آیا چنین اثری تصادفی بوده یا اینکه داوینچی آن‌ را عمدی به عنوان بخشی از یک طرح علمی ایجاد کرده، ناممکن است.

خبر دیگر اینکه ، تلاش پژوهشگران و دانشمندان ایتالیایی در یک مقبره باستانی در شهر فلورانس ایتالیا برای شناسایی خانواده « مونا لیزا » از راه آزمایش دی ان ای ادامه دارد.

منبع: شبکه خبر