مشاور وزیر: هر زن ایرانی، یک اقتصاددان مقاومتی است

جام جم سرا: سهیلا جلودار‌زاده گفت: هر زن ایرانی در این ۳۶ سال پس از انقلاب یک اقتصاددان مقاومتی تربیت شده است. هنگامی که زن یک خانواده کارگر با ۶۰۰-۷۰۰ تومان حقوق که امسال تصویب شده است، زندگی را اداره می‌کند نشان دهنده عملکرد او در راستای اقتصاد مقاومتی است.
رئیس اتحادیه زنان کارگر و مشاور وزیر صنعت و معدن در مورد نقش زنان در اقتصاد مقاومتی افزود: به تعبیر کلی، اقتصاد مقاومتی کار جدیدی نیست و از ابتدای انقلات وجود داشته است. در تمام دوران دفاع مقدس و سازندگی و همچنین اصلاحات به دنبال اقتصاد بدون نفت و با مشارکت مردم و بخش خصوصی و اقتصادی که در هر شرایط بتواند آرامش را برقرار کند، بوده‌ایم.
وی در گفت‌وگو با ایلنا افزود: استقلال اقتصادی و عدم وابستگی و استفاده از همه نیرو‌ها همواره مورد تاکید امام خمینی (ره) بود. با این تعبیر نقش همه مردم در مقاومت چه در سیاست و چه در اقتصاد مهم و مطرح است. انتخابات سال گذشته یک سیاست مقاومتی بود و نشان داد که مردم در برابر هر چیز که حقوقشان را محدود کند چه داخلی و چه خارجی مقاومت می‌کنند.
جلودارزاده گفت: زنان توانمندی که در دانشگاه‌ها تحصیل کرده‌اند، در تعاونی‌ها، بخش خصوصی و یا حتی در مکانی مانند معادن مشغول به فعالیت اقتصادی هستند و بسیاری از زنان کشاورز که از آب و خاک استفاده می‌کنند ارزش افزوده تولید می‌کنند.
وی اظهار کرد: هر زن ایرانی در این ۳۶ سال پس از انقلاب یک اقتصاددان مقاومتی تربیت شده است. هنگامی که زن یک خانواده کارگر با ۶۰۰-۷۰۰ تومان حقوق که امسال تصویب شده است، زندگی را اداره می‌کند نشان دهنده عملکرد او در راستای اقتصاد مقاومتی است و خوب است که دولت از این ظرفیت صبور و فعال در بخش اقنصادی کمک بگیرد.
عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار ادامه داد: موانع و مشکلات بر سر مشارکت اقتصادی زنان باید به حداقل برسد و مسیر ساده‌ای پیش پای آنان قرار بگیرد زیرا که زنان چندین مسولیت از جمله ایفای نقش مادری، پرستاری از خانواده خودشان و خانواده پدریشان و... را نیز برعهده دارند بنابراین فرصت درگیری با بخشهای اداری مختلف را ندارند. همچنین اشتغال خانگی همانگونه که از گذشته بنا بود باید از پرداخت مالیات معاف شود.
جلودار‌زاده در پایان افزود: طراحی مسیرهایی به نام «تولید بدون کارخانه» نیز که امروزه در دنیا مطرح است می‌تواند بسیار مفید باشد به این معنا که یا از ظرفیت‌های خالی دیگر کارخانه‌ها استفاده شود و یا هر بخش از کار در کارگاه کوچک و یا خانه انجام پذیرد.