حاجی فیروزی برای یک لقمه نان

در گذشته های دور زمانی که حاجی فیروز وارد شهر می شد همه می دانستند عید نزدیک است و بوی بهار و عید را با خود به همراه داشت اما امروز تفاوت هایی در پوشیدن لباس حاجی فیروز مشاهده می شود.

گدایی در لباس حاجی فیروز به منبع درآمدی برای برخی افراد تبدیل شده به طوری که در گذشته تنها یک حاجی فیروز با سن سالمندی برای شادی دل بچه ها به شهرها و روستاها می رفت و نوید نوروز را می داد اما امروز هر کسی در هر سن و سالی لباس حاجی فیروز را می پوشد و از این طریق درآمدی کسب می کند.

حاجی فیروز یا حاجی پیروز پیش از این منادی سنتی نوروز باستان بود که در روزهای نزدیک به نوروز در کوچه ها و خیابان های ایران ظاهر می شد.

امروز دایره و تنبک دست کودکان و نوجوانان با صداهای خوش و دلنواز موجب جلب توجه همگان شده و آنان با رقص و پایکوبی نیز سعی در جمع آوری کمک های مردمی را دارند.

دیگر خبری از حاجی فیروز لاغر اندام با چهره سیاه کرده و لباس قرمز همراه با کلاه دوکی شکل قرمز و دایره و تنبکی به دست نیست، امروز حاجی فیروزی تنها برای طلب کمک از مردم به صحنه آمده است.

اما رقص و شیرین کاری و خواندن شعرهای ضربی با رقص را همچنان از حاجی فیروزهای گذشته به همراه دارند به طوری که همین کارشان باعث جمع شدن مردم و کمک کردن به آنان می شود.

یکی از این حاجی فیروزهای شهر ما ساعت 21 شب در یکی از خیابان های منتهی به اکباتان در تهران با دایره و تنبک خود میان وسایط نقلیه در ترافیک قدم می زند و با صدایی دلنشین شعر حاجی فیروز را می خواند.

حاجی فیروزه، سالی یه روزه، همه می دونن، منم می دونم، عید نوروزه.

از او می پرسم چند سال داری؟

گفت : 12 سال ؟

چرا در نقش حاجی فیروز درآمدی؟

گفت : به خاطر پول.

چرا مگه پدر و مادرت نمی تونن خرج زندگیت رو بدن؟

با کمی مکث جواب داد ، پدر ندارم و مادرم هم شاغل نیست منم روزها درس می خونم و بعداز ظهرها تا پاسی از شبها یا دستفروشی می کنم یا مثل ایام عید در نقش حاجی فیروز از مردم کمک می خوام و پول می گیرم.

برات مهم هست که چقدر بهت پول بدن؟

بدون درنگ جواب داد، آره ماشین های مدل بالا که رد می شن بیشتر براشون می رقصم تا شاید بیشتر بهم کمک کنن اما بعضی ها اصل توجهی بهم نمی کنن.

واکنش مردم نسبت به شما حاجی فیروزها چیه؟

بلافاصله گفت ، بعضی ها کمک می کنن بعضی مسخره می کنن و حتی بعضی از بچه هم لباس هامون رو می کشم یا کلاهمون رو از سرمون در میارن.

به نظرت وظیفه شون کمک کردن به شماهاست؟

پاسخ داد ، نه ولی ما هم نیازمند کمک مردم هستیم.

فکر نمی کنی که با این کارهاتون در واقع عمل حاجی فیروز قدیم را نادیده می گیرید؟

با کمی تامل گفت ، همه اونایی که نقش حاجی فیروز رو دارن نیاز به کمک ندارن اما من واقعا محتاجم می خوام با این کار خرج یک خونه رو دربیارم.

در این لحظه چشمان کودکی که باید این روزها در بازارهای شلوغ شهر تهران به دنبال خرید لباس نو باشد، پر از اشک شد و گفت: من کار می کنم تا برای خواهرم لباس نو بخرم چون نقش حاجی فیروز به ما کمک می کند تا شب عید سفره مون خالی نباشه.

نقش حاجی فیروز در روزهای پایانی سال به من کمک می کنه تا با کمک گرفتن از مردم میوه، آجیل، شیرینی و مرغ و گوشت برای خونه بخرم.

حال بگو صورتت رو با چی سیاه می کنی؟

پس از پاک کردن اشک های خود گفت ، معمولا با زغال و بعضی موقع هم تو کوچه با بقیه حاجی فیروزها با ماژیک و آبرنگ.

هر شب این سیاهی صورتت رو پاک می کنی؟

بلافاصله گفت ، مادرم از این کارم خیلی عصبی میشه و اجازه نمیده که با این صورت و دستهای کثیف و سیاهم وارد خونه بشم.

پسر 12 ساله بعد با کلی آه و ناراحتی ادامه داد: من چند روز فال و گل فروختم تا تونستم از بازار لباس حاجی فیروز رو بخرم.

دوباره با غمی عجیب در دلش گفت: شاید اگر پدرم من هم زنده بود دیگه این همه بدبختی نداشتم که از ساعت چهار بعدازظهر تا 9 شب در میان ترافیک و خیابان های شلوغ نقش حاجی فیروز را بازی کنم.(ایرنا)