محمد علیپور، نویسنده برنامه کتابخانه عموپورنگ:
والدین هم مخاطب ما هستند
وقتی برنامه عموپورنگ به‌صورت زنده در حال اجراست و همه چیز در قاب دوربین‌ها خوب و مرتب به نظر می‌رسد، بچه‌هایی هستند که در گوشه و کنار و حتی گاهی وسط دکور برنامه به دنبال راه خروج می‌گردند تا دستشویی بروند یا غذایی بخورند یا خستگی درکنند و هوایی بخورند! همیشه چند نفر هم مراقب این بچه‌ها هستند و وظیفه کنترل و هدایت آنها را به عهده دارند. از این زوایه برنامه عموپورنگ و همه برنامه‌هایی که خردسالان و کودکان را به استودیوی برنامه زنده می‌آورند با دشواری‌های خاصی روبه‌رو هستند، اما این تنها دشواری برنامه‌سازی برای کودکان نیست، باید برای بچه‌ها برنامه‌هایی ساخت که جذاب باشد، آموزنده باشد و در عین حال در فهم آنها بگنجد. این مساله بیش از هر چیز به نویسنده برنامه ارتباط پیدا می‌کند. محمد علیپور ، نویسنده سه سال است که با گروه عموپورنگ همکاری دارد و در این سال‌ها نتیجه همکاری‌های او با این گروه را در قالب نمایش‌هایی که عمو پورنگ و دوستانش بازی می‌کنند، دیده‌ایم.
از زمان طراحی برنامه هزار و شصت و شونزده با این برنامه همکاری دارید. طراحی این قالب و بعد از آن طراحی قالب کتابخانه برای برنامه عموپورنگ کار شماست؟
من تهیه کننده و کارگردان مدام با هم جلسه داریم و هر چه شما می‌بینید ماحصل تفکر ما سه نفر است. در شیوه همکاری ما هر کسی نظر می‌دهد و در نهایت نظر افراد گروه در اختیار من قرار دارد تا آنها را سر و سامان بدهم و در قالب داستان و روایت بنویسم.
اولویت برنامه عموپورنگ آموزش است یا سرگرمی؟
آموزش برای ما مهم است، اما پیش از آن، این برای ما اهمیت دارد که مخاطبمان شاد شود. چون تلویزیون به اندازه کافی برنامه آموزشی دارد و چیزی که مردم کم دارند خنده و شادی است. در تهران و شهرهای بزرگ برای این‌که مردم فرزندان خودشان را شاد و سرگرم کنند، امکانات زیادی هست اما در شهرستان‌ها، مخصوصا شهرهای دور افتاده، تنها دلخوشی بچه‌ها همین تلویزیون است. بنابراین تلاش می‌کنیم علاوه بر آموزش غیرمستقیم به بچه‌ها شادی و نشاط هدیه کنیم. نکته دیگری که برایمان مهم است مخاطبان برنامه است. ما فقط بچه‌ها را به‌عنوان مخاطب برنامه در نظر نگرفته‌ایم. پدر و مادر، خواهر و برادرهای بزرگ‌تر هم مد نظر ما هستند چون می‌خواهیم آنها هم در کنار بچه‌ها و همراه آنها برنامه ما را تماشا کنند.
نوشتن برای بچه‌ها نیاز به تجربه و دقت زیادی دارد چون باید متناسب با دانش و نیاز آنها اطلاعات ارائه کرد. از این بابت چه تمهیداتی در نظر گرفته‌اید؟
تهیه‌کننده، کارگردان و مشاوران برنامه در این کار همراه من هستند. از تجربه داریوش فرضیایی هم استفاده می‌کنم و معتقدم نوشتن برای کودکان علاوه بر اطلاعات نیاز به درونمایه خاصی دارد. هر کسی نمی‌تواند برای کودکان بنویسد و من خوشحالم که همه اعضای گروه در کنارم هستند تا من بتوانم این کار را بخوبی انجام بدهم. اینجا همه به هم کمک می‌کنیم تا چیزی که می‌نویسم برای بچه‌ها قابل درک باشد. در این باره به یک کد یا نکته مشخص دست پیدا کرده‌ایم. برادرزاده‌ام محمدرضا شش ساله است. گاهی وقتی چیزی می‌نویسم که ممکن است برای بچه‌ها سنگین باشد، آقای آقاجان‌زاده می‌گوید: این را محمدرضا می‌فهمد؟ درباره هر چیزی که می‌خواهم بنویسم به این فکر می‌کنم که محمدرضا یا بچه‌های هم‌سن او می‌فهمند یا نه.
موضوعات برنامه را چطور انتخاب می‌کنید چون سوژه‌های مناسب برای بچه‌ها محدود است!
برنامه مشاور دارد و ما با همفکری مشاوران، بر اساس نیاز روز بچه‌ها موضوعات را انتخاب می‌کنیم.
