بانویی شکسته

تو زینبی، دیروز هلهله یزیدان را و فریاد العطش کودکان را شنیدی و امروز نشان قساوت و بی‌حرمتی و شرمندگی ابدی تاریخ را می‌بینی. آمده‌ای قتلگاه سراغ برادر را می‌گیری، حالا برادر خیلی وقت است که به دیدار تو نیامده است!

تو زینبی و وداع برادر را خوب به یاد داری، وداعی غمبار، وداع و آخرین خداحافظی در میان بی‌قراری اهل بیت، آنگاه که همه را به صبر دعوت کرد، آنگاه که با زخم‌های آغشته به خون آمده بودی، تو آن وداع را خوب به یاد داری که حسین یادگار مادر، کهنه پیراهنی را از تو طلب کرد تا زیر لباس بپوشد، وداع با شیرخواره علی‌اصغر را دیده بودی... وداع با فرزندش امام سجاد، حالا آمده‌ای با قلبی حزین و شکسته ندبه کنی و اشک بریزی و فریاد برآوری: ای محمد این حسین توست که در خون می‌غلتد و بدنش تکه‌تکه شده است، این حسین توست که بر خاک افتاده و باد صبا بر آن می‌پاشد. اینها فرزندان پیامبرند که به اسارت می‌برند.

تو زینبی، خواهر حسین بن علی، فرزند علی مرتضی و فاطمه زهرا، غم و غصه و کوبیدن مشت بر سینه صحنه‌های سوزناک عصر عاشورا برای توست، تو خیمه‌های آتش‌‌زده را دیده‌ای، دست یتیم‌نوازی بر سر کودکان کشیده‌ای تو شب و سکوت، بغض و اشک و آه جانسوز یتیمان حسین را در شام کربلا دیده‌ای. تو بی‌پناهی و درماندگی در ظلمت اندوهبار شب در دشت و بیابان کربلا کنار یتیمان بوده‌ای. تو دیروز طلوع سپیده‌ صبح بی‌حسین را در ناباوری دیده‌ای.

تو گرسنگی، تشنگی و خستگی کودکان را دیده‌ای. حالا هم سنگ صبور باش برای صحنه‌های غمبار دیگر، برای اسیری و سوار شدن بر شتران که پاره گلیمی دارد و از محمل و سایبان آن خبری نیست. تو زینبی فرزند علی، با کاروان اسیران به کوفه‌ می‌روی با سرهای بریده روی نی‌ها، تو صبور باش آن وقت که سر برادر را روی نیزه می‌بینی و به تلاوت قرآن او گوش می‌دهی.

تو زینب کبری فرزند زهرای بتولی. تو خرابه شام را خواهی دید. ملاقات سوزناک رقیه با پدر آن گاه که خواب بابا را می‌بیند و پس از بیداری بهانه پدر را می‌گیرد و سر بریده را برای او می‌آورند.

تو آیه آیه صبر را خوب به خاطر سپردی، از چهار سالگی از وقتی که مادر این آیه‌ها را می‌خواند و نگاهی به تو می‌کرد و اشک می‌ریخت.

وقتی رقیه یادگار برادر جان به جان آفرین تسلیم می‌کند. صبور باش؛ صبورتر از هر وقت دیگر و سنگ زدن کوفیان بر سر روی نیزه رفته برادر!

محمد خامه‌یار - جام‌جم